Eva Saegerman schreef op zondag 21 september 2008, 21:30:
> Lena schreef op zondag 21 september 2008, 11:59:
>
>> Dit gaat mijn allereerste demo worden op PN-gebied. Na veel
>> gezaag gaan we er een daguitstapje van maken
>
> Hebben we jou gezien?
> Wat vond je er van?
Yep, we waren er. We zaten helemaal bovenaan en ik was te hees om op een fatsoenlijke manier iets te zeggen. Maar de smarties waren heerlijk :) .
Wat we er van vonden? Ik had wel verwacht dat ik het goed ging vinden, mijn echtgenoot redeneerde zo van: we zullen wel zien wat er van komt.
Mijn enthousiasme is alleen maar gegroeid. Ik heb het grondwerkboek in huis en had al eens geoefend met
bridge en target, maarja, of je dan goed bezig bent weet je niet omdat je geen referentie hebt.
Het was mooi opgebouwd. Dat manègepaard was heel herkenbaar. En met de andere paarden zag je waar je naar toe kan. Het was ook heel boeiend (zeker bij het zijwaarts over de kegel) om te zien hoe iedereen zijn eigen invulling eraan gaf (te beginnen met de kegel plat te leggen voor Beerke :) , ongelooflijk toffe pony trouwens).
Elk paard was op zijn baasje gericht en iedereen deed zijn/haar ding. Erg knap vond ik dat. Voor mij persoonlijk was dat erg veel tegelijk, daar had ik moeite met volgen wat iedereen deed. Maar het was wel goed dat het erin zat. Zo krijg je op zeer korte tijd erg veel te zien en zie je wat de verschillende mogelijkheden zijn.
Het was een openbaring dat je je paard naar je toe kon laten komen ipv het weg te duwen (dat was jij aan het doen, Eva, en voor mij grenst dat zowat aan magie).
Ik vond dat de paarden zich daar erg lang op konden concentreren, ook dat had ik niet verwacht.
Ik kon me ook moeilijk inbeelden dat Zenghi ooit zo'n moeilijk paard is geweest. Ook dat geheel vond ik prachtig om te zien. Ook als de bal 'fout' gegooid werd zag je het paard hier nog op anticiperen, voor mij het duidelijkste bewijs dat ie het snapt.
Het apporteren vonden we ronduit schitterend (mijn echtgenoot ging hier helemaal mee over de streep Yes! ). En dat je snel moet zijn als de emmer met wortelen valt.
Jullie zeiden geregeld: ik hoop dat het lukt. Juist het "niet lukken" (nou ja, 't maar wat je niet lukken noemt) vonden we net interessant, want dan krijg je te zien hoe je het oplost.
Wat de dressuur met Queenie betreft: ik denk niet dat we ooit zoiets gezien hebben. Met de technische uitleg waren we niet helemaal mee (nog te weinig verstand nog van bouw en houding). Maar we zagen het wel gebeuren!
We volgen al enkele jaren rijles maar we slagen er niet in om een paard naar beneden te krijgen (op een ontspannen manier en zonder fors). En je begint je er stilaan bij neer te leggen dat je weinig talent hebt om te rijden en dat op zo'n manier rijden niet voor jouw en je paard is weggelegd.
In het verleden heb ik al vaak zitten denken dat het anders moet kunnen, dan dat wij bezig zijn. We zijn vorig jaar naar Cavalia gaan kijken en toen had ik zoiets van: ZO zou ik het willen kunnen, en de Lippizanners nadien in Antwerpen gaven geen bevredigend gevoel. Hier op 't forum las ik dan dat er mensen zijn die het anders doen, en nu heb ik het ook zien doen (Dit was voor ons Cavalia in 't klein).
Zeker met onze merrie (die voor ons eigenlijk nogal groot en sterk is uitgevallen, en die je dus niet zomaar kan 'omtrekken'), opent dit perspectieven, want na 2 jaar kregen we stilaan het gevoel dat het mss toch niet de beste keuze voor ons was. (maar ze is zo lief en zachtaardig, alleen onder het zadel zijn we te "plat". En komt daar nog bij dat ze onmiddellijk aanvoelt dat wij gespannen zijn).
Maar deze demo geeft hoop (en we willen haar niet kwijt, ondanks onze moeilijkheden).
En die dan die vrijheidsdressuur. dat is voor gevorderden, maar ook pachtig om te zien.
En dat Jauke onrustig was? Zagen jullie nadien aan de overkant ook die schuur die volledig afgebrand was? Buiten het lawaai van de brandweerwagens denk ik dat Jauke haar neus haar mss ook wat vertelde. Persoonlijk vind ik het dan heel goed van dat paard om zo te reageren. Ik denk dus inderdaad dat Danielle gelijk had dat Jauke weinig interesse had in Queenie
.
We mochten vragen stellen, maar op het einde zat ons hoofd te vol met wat we allemaal gezien hadden. Het heeft allemaal serieus moeten bezinken. We waren zowat 80km terug naar huis allebei in gedachten verzonken.
Ik had mij reeds eerder ingeschreven voor de cursus trainingspsychologie bij paarden. Als die cursus over dit soort dingen gaat, dan ga ik er zeker geen spijt van krijgen. Mijn man staat hier nu ook veel meer achter en vind dat ik het moet doen. Hij was al aan't denken dat we goede afspraken moeten maken over welke woorden we moeten gebruiken bij onze paarden (voorheen vond hij het maar raar).
En hij vindt nu dat ik me er zo snel mogelijk in moet verdiepen (ik heb nu eenmaal iets meer vrije tijd als het licht is buiten dan hij), want in 't voorjaar komt er een veulen aan, en aangezien dat een onbeschreven blad is moeten we het zeker daarbij goed kunnen om zeker niks te verpesten. En we hebben dan nog 4 jaar om goed te leren rijden, mss wel zonder bit
)
Want dat is nog zo iets. Ik wilde het al langer wel eens zien of proberen (hier lees je niks anders) maar Bart zag dat echt niet zitten (zeker niet met onze merrie). Maar nu heeft hij zoiets van: misschien valt het toch wel eens te proberen, zeker als het op zo'n rustige manier kan.
Met wat voor hoofdstel werd Queenie gereden? Was dat een sidepul of niet? Het was toch geen gewoon halster hé?
Besluit van dit lange verslag (ja ik heb moeite om kort van stof te zijn):
Voor ons was het echt de moeite waard. Mijn man is veel minder sceptisch (eerst zien en dan geloven). Dus wat ons betreft: Doel bereikt!
Tot morgen, want nu moet ik hoogdringend naar het werk,
Lena
Warboel
