stumperd schreef op vrijdag 12 september 2008, 13:25:


Ja ik vraag het me ook af, ik stond hem daar te bekijken met grote ogen en zei van let op joh en Bando maar smakken en smakken en met een blik van "Wat nou?", de zever en cactusbrij liepen hem uit de mond hahaha heel grappig hoor.
Gr. Ilse

Nils Vellinga schreef op zaterdag 13 september 2008, 12:44:


Ja , dat lijkt me wel , of...Meer het idee dat ze het maar een doolhof vindt.
Toen ik ermee begon , moest ik ze ook altijd het gras aanwijzen.
Dat maakte mij natuurlijk wel de superbaas , want ik wist waar het gras was gnagna

Ik wil haar best wel helpen , maar niet door het voer dan maar bij haar te brengen.
Ze kan beter opletten waarneer de anderen vertrekken , want dan kan ze toch gewoon meelopen lijkt me.
Maar als die weg zijn , dan ontwikkeld ze blijkbaar zoveel stress dat ze niet meer logisch kan nadenken , en de bosjes te eng vind om op onderzoek uit te gaan.
En zo verliest de kudde haar leider , en de kudde trekt zich er helemaal niets van aan...Waarschijnlijk omdat ze elkaar nog gewoon kunnen zien?!
Als ik haar begeleid ,dat doe ik wel los , en ze is het hoekje om , dan gaat ze er ook met een enorme sprint vandoor.


Gr Esther

Nils Vellinga schreef op zaterdag 13 september 2008, 12:14:


Wat al dan niet "veel" is, is gerelateerd aan de bestaande, gewezen of gewenste voedselrijkdom van het betreffende milieu. Op jouw toch al voedselrijke klaverwei heb je vast wel gelijk, maar voor een oligo- of zelfs mesotroof milieu is die stikstofregen als een chemische wervelstorm.
Ook die Wieden/Weerribben zijn geen gesloten systeem. Het valt gewoon niet te voorkomen dat "vervuiling" van elders ook daar terecht komt.

Arina Bezemer schreef op zaterdag 13 september 2008, 10:30:


Dat been opheffen deed mijn pony vroeger ook, gewoon omdat hij dat voer superlekker vond. Ik heb wel de indruk dat hij heel snel eet, zo schrokkerig, doet ie dat bij hooi eten ook zo snel? Dat rillen kan misschien ook te maken hebben met zijn gemoedstoestand? Is ie een zenuwachtige? Kan je niet gewoon voederen in een schuilstal zodat hij dat gaat opzoeken als hij het wat "kouder" krijgt? Deken zou ik je niet aanraden daar hij dat blijkbaar totaal niet leuk vind en zo ga je ook de wintervacht tegenhouden natuurlijk.
Gr. Ilse

Caatje schreef op zaterdag 13 september 2008, 11:37:


hihi
ja?
dikke arabierenmerrie?
heb je foto?
wat eet ze , puur op gras alleen? is ze veelvraatje?
vind het super,... echt dik?
tips?
zou graag in de winter Player wat dikker houden. Krij zelfs problemen met het zadel dat niet meer zo goed past dan.
bietenpulp helpt al niet.

Cindy Helms schreef op zaterdag 13 september 2008, 11:46:


Oh dit herken ik zó goed, ik ga ook shoppen op dat speedtempo en niet focussen, mijn vriendinnen begrepen er nooit iets van (is niet vrouwelijk hé). Ik dacht ook altijd dat het met mijn bloeddruk te maken had hihi, met het ouder worden wordt het inderdaad beter
Gr. Ilse

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 13 september 2008, 12:15:

Is niet meer dan een veronderstelling, gebaseerd op discutabele aannames.


Tuurlijk, als je het ook nog eens verkloot blijft er alléén maar een "baasje vond me niet leuk maar kan de kolere krijgen"-effect over.
Als je het niet verkloot, zie ik als enig verschil in het "breken" (in de zin van "geleerde hulpeloosheid" - google daar maar naar) van een paard t.o.v. de "ouderwetse" manier waar Roberts zich met zoveel verve tegen afzette een vermindering van fysiek geweld. Prima dus! Een verbetering, zeker binnen Roberts' belevingswereld en vakgebied.
Gelukkig hoeft dat mijn wereld niet te zijn; ik heb liever een paard dat geleerd heeft dingen voor me te WILLEN doen in plaats van te MOETEN. Ik wil liefst een paardevriendje met een zo klein mogelijk slaaf-gehalte.

Praktijkvoorbeeld want daar hou jij van: ik verbied MIJN PERSOONLIJKE (met GROTE nadruk want ieder ander gaat er inconsequent mee zijn en verkloot dus de boel) paard (was dus Draupnir, nu Dyggur) niet te grazen "want we zijn onderweg". Dit tot eerdere grote ergernis van mijn vrindin, die ondertussen trouwens denk ik wel het effect ook ziet. Ik ben SAMEN met mijn paard onderweg, we gaan samen grazen (nou ja, hij wat meer grazen dan ik - baassie steekt wel pijp op ), ik beslis ondertussen wel dat er gestopt/gegraasd mag worden, maar ook (zonder getrek) dat we door gaan, of dat we een eindje verderop gaan grazen. Tuurlijk wil ook mijn paard wel de hele dag door grazen maar toch besluit hij zélf met mij mee te gaan in te doen wat ik voorstel. We gaan immers vanzelf ook wel weer grazen of iets anders aangenaams doen!

Je hebt ook nog gelijk dat verkeerd klikkeren, of wat dan ook waar verkeerd voor staat, waarschijnlijk niet het gewenste effect brengt. Toch is dat wezenlijk iets anders dan een methode als join-up die ook wanneer wél zoals bedoeld uitgevoerd niet meer is dan een variant van r- volgend uit een gecreëerde p+. Technisch krek eender als met goede timing bit/teugeldruk loslaten, etc

Cindy Helms schreef op zaterdag 13 september 2008, 12:20:


Ik val allerminst op die kolossen, maar uit alles wat over Veldre hier geschreven is lijkt het mij een wereldpaard. Echt. Misschien is ze stiekem wel een hengst

Herman schreef op zaterdag 13 september 2008, 12:36:


Wij begrijpen elkaar ook nimmer maar het is precies wat ik al zei.

Vicky Verreycken schreef op woensdag 10 september 2008, 0:05:


Er is in elk bot een nutrtitioneel foramen, waardoor een bloedvat loopt ... Ook mergholte aanwezig ... zie functie merg ...

Vicky Verreycken schreef op woensdag 10 september 2008, 0:06:


Just ! dat wordt dan een ietsiepietsie uitzetbare spalk, liever niet dan wel natuurlijk met een fractuur. Beweging thv de breuklijn is niet zo super in kader van de "liefst zo juist - en stevig mogelijke" union van de botstukken, want we willen geen malunion. Ik ben maar hardop aan het denken hoor ...

Piet schreef op woensdag 10 september 2008, 0:30:


Dat is geen vergelijk Piet, dat weet je. Niemand loopt op zijn ribben, neus nog slautel been. Ik heb ooit een dubbelgebroken elleboog, een duim (3x) en een sesambeen in mijn andere duim gehad. Als je daar een plaatje van trekt zal ik daar wel een beetje 'gewrichtbeschadiging' in hebben, maar heb ik daar last van bij het stappen of rennen? Ik dacht het niet.
Het gaat niet zozeer over ijzers, want wellicht zullen ze er dan liefst ééntje onderzetten met dubbele lippen om het hoefmechanisme dan wat tegen te gaan of zelfs een gips ... maar laat je zulk een paard lekker los op de weide? Kans dat hij na x aantal weken beetje gek begint te doen om eender welke reden is groot ... neemt ie een spurt op een nog niet volledig geheeld gebroken hoefbeen ... kans groot dat ie weer loskomt. Zet je misschien niet beter zulk een paardje op een stal bv met kleine uitloop, wilt ie niet vroegtijdig bij de slacht belanden.

Herman schreef op woensdag 10 september 2008, 9:25:


Herman, je haalt een goed punt naar boven. Ik geloof er niet in dat énkel ijzers (correctief) ertoe kunnen leiden dat een paard ingeslapen wordt. Enerzijds heb je een paard, een eigenaar, een probleem, een diagnosestelling, een voorgeschreven behandeling, de eisen van een eigenaar waar een paard aan moet voldoen, de band tussen eigenaar-dier, de volhardendheid van de eigenaar, het inzicht en het besef van de eigenaar en de wil om het anders te gaan doen in de toekomst van de eigenaar.
Mijn eigen merrie had op haar 30 zeer ernstige hko.htm">hoefkatrol met verkalkingen in de buigpees. Zij mocht onmiddelijk "op pensioen" van me, ook al wilde zij nog veel meer. Nog twee jaar heeft zij in het weiland rondgelopen met haar kameraad en was het niet dat zij van ouderdom plots vertrokken is, dan had zij hier nog steeds mogen rondlopen. Maar voor vele onder "de anderen" is dat niet genoeg om ereen paard voor op na te houden.
T'mag zijn wat het wil, maar mijn paarden blijven hier tot het bittere einde, tenzij ze afzien, of ik er nu nog mee kan rijden of niet.

Vicky Verreycken schreef op woensdag 10 september 2008, 13:29:


ik sluit me hierbij aan, zulke gevallen zijn geen kwesties om zelf te willen bewijzen dat de natuur (het paard) zelf in staat is dit te kunnen oplossen. Oplossen en GOED oplossen zijn totaal verschillende items. Oplossen zal in 99% niet voldoende genoeg zijn voor de eigenaar op lange termijn. Maw paard gedoemd voor het handelscircuit of voor de saucissenbak. Dus waarom niet even doorbijten en even je eigen overtuiging aan de kant zetten om een fractuur de kans te geven zich zo goed en correct mogelijk te laten herstellen met behulp van oa. gips, speciaal ijzer om de boel bij elkaar te houden, stalrust of beperkte beweging, ...
Je moet weten wanneer het écht menens is in het belang van de long-term outcome van je paard. Dat ben je hem verplicht.

Vicky Verreycken schreef op woensdag 10 september 2008, 13:29:


ik sluit me hierbij aan, zulke gevallen zijn geen kwesties om zelf te willen bewijzen dat de natuur (het paard) zelf in staat is dit te kunnen oplossen. Oplossen en GOED oplossen zijn totaal verschillende items. Oplossen zal in 99% niet voldoende genoeg zijn voor de eigenaar op lange termijn. Maw paard gedoemd voor het handelscircuit of voor de saucissenbak. Dus waarom niet even doorbijten en even je eigen overtuiging aan de kant zetten om een fractuur de kans te geven zich zo goed en correct mogelijk te laten herstellen met behulp van oa. gips, speciaal ijzer om de boel bij elkaar te houden, stalrust of beperkte beweging, ...
Je moet weten wanneer het écht menens is in het belang van de long-term outcome van je paard. Dat ben je hem verplicht.