van lennep schreef op vrijdag 29 augustus 2008, 15:54:
> Vroeger kende ik een dame van 78 jaar oud , ze ging naar een
> bejaardentehuis.
> Ze had op hoge leeftijd [van haar] paardrijlessen gegeven , en

> Het is moeilijk om de ''goede'' mensen te vinden , maar ze zijn
> er wel , daar geloof ik in.
>
> Gr Esther
Afscheid nemen van paarden doet altijd verschrikkelijk veel pijn maar ik zou echt niet met de onzekerheid kunnen zitten wat er van een paard terecht gekomen is en dan vooral een paard wat door leeftijd if andere mankementen het toch al moeilijk heeft zich staande te houden tussen alle fikke en gezonde paarden.
Gratis weggeven is in mijn optiek absoluut geen optie.
Er wordt mij vaak voorgehouden dat ik best wel naive ben (klopt ook wel) maar als het op mijn beestjes aankomt ben ik zo wantrouwend als het maar kan.
Ik weet dat er goede mensen bestaan maar ik geloof niet dat ik mijn paarden zou willen opofferen om er achter te komen of ik een goede keuze heb gemaakt.
Ik kan mij dan ook wel vinden in wat deze oude dame heeft gedaan, een ieder die oudere paarden heeft die weet hoe snel alles kan omkeren, de ene dag nog een gezond paard in het land en een dag laten een zorgen kindje.
Qua voer eten mijn twee oudjes ook veel meer euro's dan de 7 jongere paarden bijelkaar, mijn oude ruin bekijk ik op slechte dagen meerdere malen diep in de ogen en heb al een aantal x op het punt gestaan op de
DA te bellen om hem te laten afmaken, meestal doet hij dan binnen 1 uur weer zo goed aan dat ik kwaad ben op mezelf dat ik bijna had gebelt.
Maar ik zou het dus echt niet aankunnen dit aan andere over te laten, ik ben de gene die perse paarden wilde hebben dus heb ik er ook zorg voor te dragen.
@ Will.
Leuk om het van een positieve manier te lezen, bij mij gaat in dit soort gevallen vaak het negatieve overheersen.
Nu heb ik ook een aantal keren van dichtbij mee mogen maken wat het kan aanrichten, gelukkig nooit met mijn eigen paarden.
Ook heb ik mensen meegemaakt die een waterdicht contact hadden maar toen het paard eenmaal was doorverkocht sta je toch wel lullig met een stukje papier in je handen terwijl het paard al in een ander land staat.
Ergens ben ik een erg naive persoon en ga altijd uit van de goedheid van de mens maar als het op mijn dieren aankomt ben ik heel erg wantrouwend.
Ik heb vaker nee gezegt als iemand intresse toonde in een van mijn paarden dan JA, bij geen goed gevoel gaan ze niet weg (en het gevoel heeft me nog niet in de steek gelaten) maar dan heb ik het nu wel over gezonde paarden die eigenlijk alles aan kunnen.