stumperd schreef op vrijdag 29 augustus 2008, 1:40:
Raak geschreven.
Ik vraag mij soms ook af waarom ik nog meelees. Want op gebied van PN sta ik nog nergens in vergelijking met de rest van de schrijvers hier, zéker wat betreft alles wat met rijden te maken heeft. En ik ga dat ook niet allemaal kunnen bereiken. Als ik meelees voel ik me geregeld lomp en zelfs soms een dierenbeul, en ik raak wel eens gedeprimeerd door de negatieve dingen die lees.
WAAROM ik nog steeds meelees???
Moest ik deze site niet ontdekt hebben dan
- stonden onze paarden nog steeds op ijzers en op z'n minst 's nachts op stal,
- lag er nog hopen stro in de stal,
- kregen ze nog hopen
krachtvoer,
- kregen we onze merrie wrsch nog steeds enkel met geweld in de trailer,
- had ik nog steeds niet 'bewust' geweten dat met belonen oneindig meer te bereiken valt, hoewel ik het straffen nog steeds niet heb afgeleerd (ik stel mij de vraag of MIJ dat ooit gaat lukken)
- had ik nog nauwelijks besef gehad van lichaamstaal (niet dat ik dat al consequent kan toepassen),
- waarschijnlijk hadden we onze ruin niet meer gehad, want "wat kan je nog doen met een chagerijnige ruin met een cyste in zijn straalbeen en met schrik van alles?"
- had ik nu geen vriendelijke ruin die ik overal aan zijn hoofd mag komen en er nog van geniet ook, die nu geregeld zelfs spontaan(!) naar me toekomt, en die op wandeling meestal met lange teugel gereden wordt,
- zou mijn instructrice (rijden doe ik nog steeds klassiek) nooit zo regelmatig met enige verwondering zeggen dat onze merrie zo gemoedelijk is geworden (hoewel ik het op rijgebied niet geweldig doe en ik de alternatieven nog niet aandurf

)
- had ik nog nooit van grondwerk gehoord,
- waren we nu niet aan het denken om een "bult" te maken in onze wei van de hoop zand die we nog op overschot hebben
- gaan we onze merrie waarschijnlijk (we twijfelen nog steeds want we willen ze ook goed in het oog kunnen houden en dat kan best thuis) laten kiezen waar ze wil veulen: in de wei of in de stal...
- ...
Antwoorden heb ik hier gevonden (maar vragen nog veel meer

), al dan niet met doorklikken. Ik heb heel veel mogelijkheden aangereikt gekregen om, behalve rijden, dingen te DOEN met mijn paarden. En heb dus -weliswaar niet in levende lijve- mensen gevonden die dat ook leuk vinden.
Kortom, ik GENIET veel meer van mijn paarden dan voorheen. En ik denk (hoop) dat dit omgekeerd ook al meer het geval is.
Ik ga er nu van uit dat ze zowat 23 op 24u gelukkig zijn. En ik ben zeer blij dat ze zoveel geduld hebben met mij en mij telkens weer kansen geven om me te verbeteren.
....DAAROM DUS....
"Op mensen blijven wedden... vraagt paardengeduld".
Gelukkig hebben ze dat, nu wij nog...
Lena