eddy DRUPPEL schreef op maandag 18 augustus 2008, 18:59:


Wat erg voor Bart,weet wat het is om een hond/je maatje te moeten verliezen.

Een heel duidelijk verhaal Eddy,het eenigste wat ik er op kan zeggen is dat er mensen zijn die wat ze ook leren of proberen nooit voor elkaar kunnen krijgen met hond/paard.
Sommige mensen hebben van nature deze band met een dier,het dier voelt het gewoon aan dat het de baas is en daar hoef je eigenlijk niet veel voor te doen.
Wij hebben groot stuk grond omringd met water en de honden lopen de hele dag los en worden nooit uitgelaten zoakls bij anderen die dagelijks rondje moeten maken.
Keeshond 1 ligt voor de voordeur (teef).
Keeshond 2 is overal bij mij of mijn man (reu).
Keeshond 3 is de baas in huis van de honden,ze is het kleinst ,alvleesklier werkt niet maar met 14 jaar de oudste van het stel.
ligt in de mand in de kamer maar houdt mij in de gaten.
Wanneer we de paardjes gaan voeren gaat het hele spul erachteraan en wijkt niet van onze zijde.
Gaan we zomaar eens lekker wandelen en we doen ze los waar het kan breek je je nek over de keeshonden en de terrier gaat z'n neus achterna om telkens terrug te komen om te kijken of wij hem wel volgen.
carnterrier reu zwaar mishandeld geweest ligt gewoon in de mand in de kamer.

stumperd schreef op maandag 18 augustus 2008, 19:11:


Twijfelen mag , dat interreseert me niet , ik ronsel ook geen klanten, ook dat interreseert me niet ! Al diegen die me zijn komen opzoeken en die samen met mij aan hun paard hebben gewerkt zijn tevreden en meer dan dat ze hadden al een X aantal so called trainers afgedaan (je weet wel de concurrentie) die hun wel armer in de ^portemonnee maar niet rijker in kennis hadden gemaakt ! IK zever niet rond de pot , ben wel nooit onbeleefd !!! maar ik zie zoveel gezeik en onzin dat nooit word bewezen dat ik daar tegen in ga ! Het is héél eenvoudig ,blijkbaar moelijk te vatten voor sommige mensen !
Nu "so be it " !!!

"Ik heb de droom van elk paard eindelijk met mijn eigen paard bereikt"
Een woordje uitleg : Een kleine 3 jaar terug zag ik een fantastische merrie te koop staan. Zulk een machtig mooie merrie had ik nog nooit gezien. Eddy zijn voorzichtige en professionele advies was : "veel paard vo e klein maske".
Maar ja, toch mijn eigen willeke doorgedreven en mijn paard werd geleverd. Bij het afstappen van de trailer, ging ze met ijzeren staaf nog in de trailer achteruit, gevolg : trailer volledig stuk en dada .. winst voor de verkoper.
Toen dacht ik al direkt aan de wijze woorden van Eddy, en deze zouden nog dikwijls door mijn hoofd spoken de daaropvolgende maanden. De 2e dag ging Eddy met haar een wandeling aan de hand doen, ikke met een piepklein harteke erbij. Toen pas bleek dat zij MACHTIG is, zowel letterlijk als figuurlijk, psychisch als fysisch.
De daaropvolgende maanden hebben Eddy en ik met haar gewerkt, alleen grondwerk, respect en vertrouwen krijgen in de mens, vertrouwen in de omgeving. Daarna als ruiter, bij Eddy ging dit proces natuurlijk veel sneller dan bij mij. Zij had een ijzeren wil, en als zij rechtsaf wou gaan en jij rechtdoor, dan was het oorlog. Ze stijgerde, bokte en gooide zichzelf met ruiter erop tegen de bomen, gewoon om haar eigen wil door te drijven. Bij Eddy lukte haar dit niet, maar helaas heb ik toch al eens onderdelen van mijn zadel uit de bomen moeten plukken op haar vluchtweg nadat ze mij eraf had gegooid. Uiteindelijk ben ik alleen met haar beginnen te rijden, korte en voorzichtige ritjes. Elke rit was een nieuwe uitdaging! Met andere paarden meerijden was onmogelijk, ze werd dan zo nerveus dat ze door het lint ging. Ook het trailerladen verliep niet vlot, zij ging pas na uren vechten en stijgeren en weigeren uiteindelijk in de trailer.
Na 2 jaar oefenen beseft ze eindelijk dat een trailer geen monster is.
Op de Poedertoren heb ik het geluk dat ik regelmatig met ervaren ruiters kon meerijden, dus het rijden in groep is zo ook erg verbeterd.
Maar.... dit weekend was een fantastische overwinning!!! Eindelijk ( na bijna 3 jaar) is het vertrouwen tussen ons zo gegroeid dat ik met haar voluit heb kunnen galopperen (met maar enkele kleine bokkesprongskes in het begin) in de bossen en ik kan jullie garanderen, dat ging heeeeeel snel, op momenten zweefden we gewoon.
Ik ben natuurlijk zo fier als een gieter en ik wil hierbij iedereen een hart onder de riem steken : veel oefening is het enige middel om te slagen.
Later heb ik vernomen dat enkele goede zielen zowel Eddy als Rudy het goede advies gegeven hadden : "overtuig da meiske om haar paard te verkopen, da wordt nog haar dood". Dat kan nog altijd (niet het verkopen natuurlijk) maar al die jaren met Vedette kunnen me niet meer ontnomen worden en dat dankzij de hulp van Eddy.

rudy van de sompele schreef op maandag 18 augustus 2008, 19:32:


Een sterke merrie voor en sterke madam en geloof me !Na deze pôst ga je het nodig hebben .Wel zien dat Rudy niet als ruiter van Vedette word gezien want da ga ni goekomme ( je inlogadres is dat van Rudy!!)

eddy DRUPPEL schreef op maandag 18 augustus 2008, 19:36:


Ik snapte er al niets van...Rudy vrouw of man???!!
Mooi verhaal.

Hier ben ik er nu zo aan

Moet heerlijk zijn, hemel op aarde voor de mens en het paard?

Tja ik was niet in Birmingham, jaarlijkse vakantie met kids en man

groeten,
Liesbet

Nick Altena schreef op maandag 18 augustus 2008, 17:55:


Ja huiver vooral en zeg nu is wat er fout is aan dit antwoord ? Of moeten we daar weer op wachten tot 2020 !!En ik probeerde die dames niet te overtuigen hoor !! Maar nu kan ik ook al stilletjes raden wie deze mail doorgestuurt heeft een Moerman paralulli madam !!!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 18 augustus 2008, 18:34:

Eddy... kan jij mij vertellen waar jij je wolven info vandaan hebt ?

Ja, Rudy van de Sompele en Linda Rillaerts zijn de eigenaars van de Poedertoren.
Vedette (onze machtige merrie) en Happy (het veulen) denderen over alle ondergrond, Sioux, de mama, heeft al veel minder problemen dan 2 jaar geleden toen we haar kochtten, je kan met haar gerust over grindpaden rijden, maar niet galopperen. Mike (van Elzaline Proost) idem dito.
Liesje, het ponytje dat bij de Poedertoren hoorde voor wij er waren, kon niet meer stappen 1 jaar terug, zij kon zelfs niet meer de afstand afleggen tot aan het drinkwater. Jack en Pien hebben toen de eerste maal haar hoeven komen bekappen en nu 1 jaar later en na het zeer regelmatig bekappen, rijdt zij met kinderen over alle mogelijke paden, binnenkort zal ze de koets trekken, hetzelfde met Pruts.
Rena, de boerenknol, liep vroeger op ijzers en had veel hoefproblemen. Na maandenlang NB kan zij een huifkar van meer dan 2 ton trekken (periodes waarop zij zelfs 30 km per dag aflegde, het levensverhaal van Pieter & Jenneke zal einde deze maand op onze website verschijnen en kunnen jullie alles in detail lezen ) Zij heeft alleen hoefschoenen nodig om met huifkar een helling in asfalt op te kunnen rijden, anders schuift ze achteruit!!
Ik ben zeer tevreden over onze paarden, en de verbeteringen die duidelijk zijn.
Jullie hebben ze trouwens bijna allemaal aan het werk gezien op de opendeurdagen.
Over de paarden van de klanten wens ik me niet uit te spreken.