Geen expert kwa studie gedragstherapie maar eigen ervaring.
Gaf Zalitha altijd een snoepje als ik haar uit het weiland haalde.
Nooit verder erover nagedacht, was eigenlijk blij dat ze niet wegliep, wat ze vroeger deed, of wilde aanvallen, ook dat heeft ze willen doen.
Ik was dus blij dat ze 2 stappen naar mij deed.
Maar er veranderde niks in haar gedrag, ik deed elke dag hetzelfde, Zalitha ook!
Eigenlijk vind ik het belachelijjk dat je je paard moet halen uit het weiland, het zou zo "moeten" zijn dat ze naar mij toe komt als ze me ziet.
Ik heb haar dus niet meer beloond, halster om verder genegeerd en in de bak gezet, daar ben ik gaan zitten en negeren, tot ze bij me kwam, ja de jackpot.
Sinds 2 dagen komt ze naar me toe in het land, en de emmer
muesli staat dan gelijk voor haar klaar. maar dat wil ik nu ook weer verder uitbouwen, tot ik het na het werk ga geven.
Ik bedoel uit mijn ervaring dat ik niks mee bereikt heb door maar de snoepjes te blijven geven, uitbouwen, dan kom je verder.
Dat doe je ook al met voetjes optillen Esther,steeds langer, waarom dan niet met andere zaken.
Djibo kreeg het eerste jaar ook ontzettend veel snoepjes.Ik weet nog dat de instructeur zij, je hoeft geen snoepje meer te geven voor het Voor zitten, dat doet hij zo goed, doe voortaan maar een glimlach, geweldig toch.
Ik ben Zalitha aan het afspuiten (wond), maar dan word de mokbeen weer nat. Dan ga we naar de handdoek, Zalitha staat los, dan doe ik Nu 2 voeten drogen en zalf erop, dan pas de beloning.
Ze weten het zo donders goed allemaal, prachtig toch om uit te kunnen bouwen.
Maar rust is weer zo belangrijk anders is het veel lastiger, eerst proberen de aandacht vast te kunnen houden en dan uitbouwen.
En daar ben je zelf ook mee bezig, ik denk dat je duidelijk resultaat daarin wilt zien, dan merk je dat het werkt.
De geroutineerde zou ik af en toe belonen,
Anita