Peet schreef op vrijdag 15 augustus 2008, 22:21:


Ik las ergens in een interview met haar dat ze het fijnst gereden heeft als ze de blaren op haar handen heeft staan. :)*

Pien

Ans Jondral schreef op vrijdag 15 augustus 2008, 23:52:


1.38 m. Echt waar, nog steeds.
Afgelopen woensdag toevallig gemeten. Hij is in een jaar tijd niet meer gegroeid, is wel mooi in proportie. Als hij de 1.40 haalt mogen we blij zijn.
Zijn zoon Iskander is ook zo'n kleintje. Alegría is al zeker 30 cm groter.
Ik troost me maar met de gedachte dat hij een ouderwetsig type Quarter is en ik hoop wel dat hij mooi breed gaat worden.
BD is waarschijnlijk drachtig (eerlijkgezegd was dat niet de bedoeling)van hem, als dat ook zo'n klein veulen wordt zullen we met Spirit niet verder fokken.

Hij heeft gelukkig wel het gouden karakter van zijn mama.
Zowel moeder als vader zijn ca 1.55 groot, dus we snappen er niks van dat hij zo klein blijft, het lijkt toch genetisch, vooral omdat zijn zoon ook klein is.
Maarre.... ik leg hem nu af en toe een zadel op en ga dan (aan de hand) met hem wandelen. Met een zadel op lijkt-ie veel groter

Groet, Pien

Esther schreef op zaterdag 16 augustus 2008, 3:11:


Buck is jaaaaren geleden in de sloot terecht gekomen. We galopperden over een pad, ik wilde rechtdoor, hij linksaf dus het werd de middenweg en daar bevond zich net de kopse kant van een diepe sloot waarin we met een grote sprong terecht kwamen. Hij zakte weg en kon de steile kant niet op klimmen.
Had ik gezegd: 'dat zal je leren, kijk maar hoe je je hieruit redt', dan had ik hem nu niet meer gehad, want hij legde al snel zijn hoofd in de slootkant, de gordijnen gingen dicht en hij gaf het op.
Gelukkig was ik niet zo principieel en heb hulp gehaald. Ik heb hem flink geslagen zodat hij uit zijn lethargie en weer in beweging kwam en uiteindelijk op eigen kracht de sloot uit klauterde. Na anderhalf uur was de nachtmerrie voorbij. Ik ben erg blij dat ik heb ingegrepen en er geen 'leermoment' van gemaakt heb.

Esther schreef op zaterdag 16 augustus 2008, 0:25:

Mariss schreef op vrijdag 15 augustus 2008, 21:15:


In de winter kan dat niet? Je kunt een deel van je weide veranderen naar een pad, verhard met tegels of met zand. Dat pad laat je lopen naar een zandplaats, daar maak je een betegelde voerplaats, net zoals aan de andere kant van het pad. Paard kan buiten staan, paard blijft bewegen. Paard loopt op zand en steen en staat niet in vlas of stro.

Het is jammer dat je op klei woont want als klein droogt dan droogt het de hoef uit en dat is erg handig voor de rotstraalbacterien omdat er dan steeds weer scheuren inkomen waar geen lucht bij kan. Probeer het nat-droog dus zoveel mogelijk te vermijden. Vlas en stro zorgt alleen nog maar voor een extra droging na de nattigheid dus dat is ook niet goed. Zand/tegels is ideaal voor een paard met rotstraal.

Martina schreef op vrijdag 15 augustus 2008, 21:44:


Netjes bekapt, houd het zo bij. Iedere 2 dagen een heel klein beetje bijwerken. Ik zou in deze scheur inderdaad azijn doen met een injectienaaldje, voor het geval er een schimmel in woont.

Simon Lingbeek schreef op vrijdag 15 augustus 2008, 22:43:


Als ik dat zo hoor: vijf jaar NB, zulke diepe rotstraal dat er niet bij kan worden gesneden, dan denk ik inderdaad dat het zo'n uitzonderlijke situatie is dat je beter naar een kliniek kunt gaan. Vanaf daar zelf bijhouden. Bijrijder nemen om het paard iedere dag 5 kilometer te laten bewegen.

Een andere optie is misschien die bijrijder eerst proberen om de natuur nog een kans te geven. Een paard dat weliswaar buiten staat maar niet veel beweegt heeft niet zoveel kans om die afgestorven delen weer goed te krijgen.