Sieta schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 9:28:
>
> Ik denk inderdaad dat ze in die kringen wat minder zitten te
> wachten op eigen initiatief van het paard dan veel van ons. En
> ergens kan ik me ook wel voorstellen dat het niet zo leuk is
> als het paard middenin je olympische kuur zelf een goed idee
> krijgt
> Ik verdiep me vooral in de klassieke dressuur, waarin je juist
> gebruik moet maken van wat het paard je aanbiedt. Het is een
> samenspel. O.a. daarom wordt er ook veel gezegd dat klassieke
> dressuur en de sport niet samen gaan (Bent Branderup).
>
Klopt, klassieke dressuur en sport hebben verschillende oogmerken:
De een gaat voor de maximale geestelijke en lichamelijke ontwikkeling van het paard dat zelf aangeeft wanneer het klaar is voor iets nieuws en de ander gaat voor maximale lichamelijke ontwikkeling van het paard met het oogmerk er in competitie hoog mee te scoren.
In groep 1 tref je een minnestrone van ponies, Andalusiërs, arabieren, uitgekoerste dravers, tuigers en andere leuke mixen aan (immers, het niveau en talent van het individuele paard bepalen de vooruitgang, niet het ras).
In groep 2 tref je uitsluitend hoogbenige, 'electrische', coöperatieve warmbloeden aan. Winstpuntenmachines, op een relatief smalle basis gefokt voor juist dat doel.