De voorzitter van de pony/paarden-club was plotsling overleden.
Diepe wens was, naar het graf gereden te worden met paard en koets.
Mijn kameraad was gevraagt of hij dit wilde doen, die mij weer vroeg te helpen.
De voorzitter was een goede vriend en paarden mens, die kan je zoiets niet weigeren, dus we hebben JA gezegt.
De Friesen worden al een heletijd
bitloos gement, (betrouwbaar als een huis)
maar toch...
Mijn kameraad wilde voor deze gelegenheid toch weer het bit in doen, niet vanwege de paarden, maar vanwege de mensen!
Mocht er toch iets mis lopen, (Niets is uit te sluiten ! ) dan kan niemand zeggen "zie je wel,
bitloos is gevaarlijk".
En zoals HC het zo treffent kan zeggen, "dat collectief geheugen van de mens".
Mijn tegenspraak mocht niet baten, maar ik heb de bekkies gezien van de Friesen, dit wil je ze niet nog eens aandoen
Morgen weer lekker
bitloos km maken.
Nils en Olly
Warboel
