wij hebben het probleem andersom; wij wonnen in 1990 een pony met een loterij. Toen we haar gingen ophalen bleek het nog niet echt een pony maar was ze een baby van net 3 maanden en een week! Moeder was al spoorloos (misschien ook weggegeven met de loterij)! Die van ons heeft het goed, maar psychisch is ze nog steeds niet na 18 jaar 100% er bovenop gekomen. Mijn vader is haar moeder, mijn zus en ik zijn ook haar 'zussen', ze heeft vreselijke last van verlatingsangst, maar ook bindingsangst met andere soortgenoten van haar, eenkennig etc., het is moeilijk soms maar we weten waar haar haar verstoorde gedrag vandaan komt en hebben geduld en geven haar alle liefde als mogelijk, hoewel niet 'natuurlijk'..
De dierenbescherming zou hier iets aan moeten doen het is gewoon dierenmishandeling, niet alleen op dat moment maar ze krijgen daar een levenslange psychische schade van!

PaardEnSchool schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 14:00:


Waarom heb je voor dit soort onzin berichten nu wel tijd en niet om die genezend - werkende *stof(fen)* van anijs even te noemen ?

PaardEnSchool schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 14:00:


stop ze in een doos
en verhuis zover mogelijk achter de einder ........

stumperd schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 14:52:


ze is (schofthoogte) 1,53 m en ik ben zelf 1,65, op zich pas ik er gewoon netjes op, maar met draaggewicht moet je naar gewicht kijken en niet naar hoogte, zo kan een shet relatief meer dragen (weegt in verhouding meer en is een robuust ras).

Nick Altena schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 14:53:


Ze is niet de eenige hier die nog andwoord moet /mag geven op vragen hier gesteld.
Mij is half jaar geleden al beloofd dat er andwoord zou komen maar dan zou er nieuw topic voor gemaakt worden.
ik weet zelf het onderwerp niet meer maarja wie weet komt het vandaag of morgen toch nog goed.
Conny

Nils Vellinga schreef op vrijdag 25 juli 2008, 14:44:


Hoi Nils en Olly,

Heb nog een stukje geschreven bij de foto's die je het laatst geplaatst hebt in fotoalbum.
Komt uit boekje isbn 90-5877-090-7
Conny

chantalleke schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 14:57:


O.k.
Ben benieuwd hoe de anderen erover denken,de meesten hier doen veel grondwerk en zullen ook het beste voor hun dier overhebben.
Maar er zijn nog steeds mensen die een paard hebben om op te rijden,klinkt ook logisch en als je er verder niet in verdiept....Ook zadel is vaak zwaar!
Laat de partij voor de dieren het maar niet horen want dan lopen we er straks allemaal naast.!!
Wel erg vind ik dan dat kinderen die veel te groot zijn voor pony daar gewoon nog op rijden terwijl ze met hun voeten de grond raken en hoe zit dat met foltigeren,soms i.p.v. kleine lichte kindertjes van die volle rondborstige dames met behoorlijk achterwerk en dan 3 tegelijk!!??

Conny

Nick Altena schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 14:53:


wellicht is het jou ontgaan dat ik een zeer selectief leesvermogen heb en een zeer selectieve tijdsindeling...

clarissa ruijgrok schreef op donderdag 31 juli 2008, 11:00:


Hoi Clarissa,
Heb in het fotoalbum van het hoefijzer met nagel erdoor ook foto gezet van hoefijzer die er te lang onderzit en waar de wand over het ijzer gaat groeien als het er niet optijd afgehaald wordt.
Dan zie je ook dat de wand gewoon losgerukt word bij beweging en niet vreemd als zo'n paard zijn benen anders neer gaat zetten omdat de toon pijn doet.
Verkeerde beweging bij neerzetten van been kunnen beenproblemen veroorzaken.
Conny

stumperd schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 15:09:


Ja dat vind ik dus echt niet kunnen! Ik pleit voor een soort arbowet voor paarden! Maar nogmaals.. ben heel benieuwd wat anderen ervan vinden en hoe ze ermee omgaan. Zijn er met mij meer (geweest) die van hun paard/pony zijn afgestapt en alleen grondwerk zijn gaan doen en ipv buitenritjes gezellige fietstochtjes?

PaardEnSchool schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 15:10:


Tja... ik ben dan ook geen " reader " he ?
Ik kon dan dus ook niet weten dat je mijn berichten selectief niet zou lezen.

Maar deze heb je wel gelezen , dus had je ook dit keer een antwoord kunnen geven ipv. deze niet inhoudelijke flauwekul.
Had je ook nog eens minder van je selectieve tijdsindeling gekost....

charlot van r schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 13:19:


achterin zit trouwens nog een paddock waar ze vrij mogen lopen je hebt de showpiste; de trainingspiste en dus ook nog een paddock, maar daar kom je niet met die rondleiding. grappig detail vond ik dat er elke dag iemand van de crew (lotje trek ?) worteltjes in plakjes moet snijden om als beloning te gebruiken bij de vrijheidsdressuur. En dan heb ik het niet over een paar worteltjes he

Piet schreef op donderdag 31 juli 2008, 20:26:

Jij noemt een niet bodemparallel hoefbeen, dus een gekanteld hoefbeen?
Het hoefbeen zat toen anders WEL evenwijdig aan de wand.
Door het fors inkorten van de hielen, zat direct na de bekapping het hoefbeen ook evenwijdig aan de bodem. Voila ... technisch en theoretisch gezien, mooi NIET gekanteld hoefbeen ... bevangenheid opgelost ...
Nou niet dus; dat was te simpel gedacht.

Allerlei andere pezen en/of spieren dacht daar anders over en begonnen op te spelen. Gevolg was dat het hoefbeen haar oude stand wilde gaan opzoeken, de hielen mega hard gingen groeien (was niet meer tegen aan te vijlen), de pezen dik en ontstoken raakte, hoefzweren als bijkomende complicatie, en de hoef een paar weken na deze bekapping ineens WEL een fikse knik vertoonden ...

Aan de hand van die gegevens en foto's kon ik van buiten al zien wat er van binnen fout ging; had ik geen röntgenfoto meer bij nodig.

Deze vorm van bevangenheid ging pas echt over toen de hielen wat (!!) langer werden gelaten en de tenen fors afgerond.
Nu gaan we voor de geleidelijke weg. Beetje bij beetje de hoef naar de normale positie begeleiden; dat kan, nu het acute weg is.
Want daar ging het hier om ... hielen verlagen bij een acute bevangenheid.

In beeld:
Na eerste bekapping:

Geen ring in de wand te zien, ondanks dat ze vanwege de hoge hielen dus al tijden een soort van "bevangen" zou moeten zijn. Teen vrij lang gelaten.

Tussenliggende periode ging ze steeds vaker en vaker de hielen ontlasten door afwisselend continu zo te gaan staan:


Na de tweede bekapping (7 weken later; tussendoor vijlde ik zelf):

Er zijn al wat meer ringen zichtbaar, maar nog niet enorm veel. Pony liep nauwelijks nog.

Nog eentje van de onderzijde om te laten zien hoe kort de hielen waren, hoe breed de straal. Bloedplekje na bekappen van de hielen is zichtbaar.


En deze foto spreekt voor zich ... ca. 3 weken na bovenstaande foto:

Het 'mooie' driehoekje is nog altijd te zien, maar daarboven gaat van alles fout. Ringen, hoefzweer. Voet is zichzelf enorm aan het corrigeren, maar kreeg de kans niet vanwege inkorten hielen en lang laten teen.
Ben er toen op advies van DA en mijn oude hoefbekapper helemaal vanaf gebleven. Na een dikke maand, liep ze weer en kon ze eindelijk "anders" bekapt worden; toen zag haar voetje er zo uit:


Ben het ermee eens .. niet zoals het hoort gekeken naar natuurlijk bekappen, maar ze liep hier gelijk mee weg; zelfs een stukje in draf op de harde weg; iets wat ze al maanden niet meer kon.

Inmiddels zien ze er dus zo uit:


Geen groeiringen meer; dus hoef is voor zichzelf in ieder geval weer in balans.

Het hele verhaal is voor mij in ieder geval een praktisch bewijs, dat het verlagen van de hielen bij mijn pony niet zo'n goed idee is, al is het theoretisch gezien dan nog zo logisch ... ik ga het in ieder geval niet nog eens uitproberen, want ben er erg van geschrokken.

Olie....... vuur.............

Isapaardje schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 15:40:


Als ik de hielen verlaag ga ik toch niet verder dan de zool,ik zie dat de zool ook is weggehald en dat doet zeer.
Als je de toon goed afronden de hiel verlaagd zoals de zool het toelaat kan je bijna om de twee dagen wat wegvijlen en gaat het gelijdelijk.
Ook de straal mkan pijn doen als hij inerens wat gewicht te versjouwen krijgt wat die voorheen niet deedt.
Ben blij dat pony weer lekker loopt
Conny