Christel Provaas schreef op maandag 21 juli 2008, 13:06:
> Marleen den Arend schreef op maandag 21 juli 2008, 12:52:
>
>> Ik zal nog eens goed nagaan of dat bij Donanta ook een probleem
> 1, dat van gelijkwaardigheid (niet echt natuurlijk, maar ik
> noem het zo, omdat de basis kameraadschap is), is natuurlijk te
> prefereren. Alleen... dan moet je je eigen anti-gevoelens
> uitschakelen.
Tsja, misschien hebben jullie gelijk. Toch kwam het gevoel van foppen en haar gelijk geven pas achteraf. Ik had eigenlijk toch verwacht dat ze er zo op zou lopen. Pas toen ze dat niet deed, dacht ik: oh, oh! Maar toen was in mijn ogen het 'kwaad' al geschied.
Ja ik kijk teveel door mensenogen naar mijn paarden. Is zo. De grens is vaag tussen inleven en vermenselijken. Maar ja, soms kan ik gewoon niets anders dan ze gelijk geven.
En terugvallen op hoe ze het geleerd heeft is idd niet wat ik wens.... dat is nl
Parelli style. Met beheurlijk wat druk en fases...... wil ik niet meer.
Warboel
