Marleen den Arend schreef op maandag 21 juli 2008, 12:52:


Ik denk dat jij het niet echt wilde. Je vindt het foppen, je vond dat je haar erin luisde. Als je met dat gevoel gaat laden, gaat ze er waarschijnlijk niet in.

Mijn paarden laden heel makkelijk, vinden het niet eng, staan er ook in als ik aan de koffie zit, kortom allemaal geen probleem.
Totdat ik een keer met Buck naar een clinic ging. Ik zag op tegen de reis: 3 uur in de kar, op een doordeweekse dag, dus veel vrachtverkeer, ik was alleen, kende de weg niet en routemiep bestond nog niet. Buck, die nooit weigert, wilde er niet instappen. Hij voelde dat ik twijfelde en eigenlijk net zo lief thuis bleef. Dan moet je terugvallen op niveau twee: de kordate aanpak, het teruggrijpen op wat ooit getraind is: je gaat er gewoon in, het is niet eng, het is net als anders. Dat werkt, maar het is minder eh... leuk om het zo te doen. Niveau 1, dat van gelijkwaardigheid (niet echt natuurlijk, maar ik noem het zo, omdat de basis kameraadschap is), is natuurlijk te prefereren. Alleen... dan moet je je eigen anti-gevoelens uitschakelen.

Christel Provaas schreef op donderdag 17 juli 2008, 14:26:


Daarom is het belanglijk om snel te werken en (zoals je al schreef) met de tang die lange wand er af te knippen.
Beter recht met de tang geknipt dan nu zo weinig geraspt.
Zo blijft het op een veel te lange wand lopen en houd je flare en een los getrokken witte-lijn.


Een mustang-rol is alleen mogelijk en dienstbaar als de wand gelijk is met de zool en ja, dan is de wand dáár dunner.
Aan deze hoefwand valt niks te mustang-rollen, er blijft te veel druk op de witte-lijn.

Nils en Olly

Anita Cats schreef op maandag 21 juli 2008, 8:07:


Hoi Anita,

Ja meid, dat is het ergste,je kunt het dier nooit meer tegenkomen/foto's maken/borstelen en hem zien opgroeien.
Bedenk wel dat het in de natuur vanaf de eerste dag al ten dode was opgeschreven en nu heeft het nog moederliefde en mensenliefde gekend.
Als je de moeder borsteld en gaat verzorgen/wandelen/rijden ,vergeet dan niet over de kleine te praten ,noem zijn naam gewoon en maar daar vrolijke stem bij,de merrie zal dat begrijpen ,ze voelt ook jouw stemming aan.
Toen mijn oude paard dood was en ik nadat ze s'nachts was opgehaald de andere ochtend weer moest voeren voelde ik mij vreselijk kl..te en had er eigenlijk geen zin in want was bang voor de werkelijkheid.
Ben al bibberend gegaan samen met mijn man en het ging zo dat ik alle namen riep maar ook de naam van mijn oudje en het voelde goed.
Ben daarna gaan borstelen en praatte gewoon met de paardjes en vertelde hoe ik mij voelde en het heeft geholpen,we treurden allemaal.
Ik had mijn paardje 26 jaar en ineens was ze weg en ik kon geen afscheid nemen.
Ben s'nachts gaan dromen en ben gaan borstelen,spullen omgedaan en rijden en het was net echt,normaal droomde ik nooit over de paardjes.
Een nacht later droomde ik weer en begon te borstelen maar kwam niet verder dan hals en romp,hoe ik ook probeerde het ging gewoon niet en ik werd zijknat van het zweet wakker,en heb dit nooit meer meegemaakt en haar de rust gegeven.

Ze blijft voor altijd bij mij en ik praat nog steeds over haar als ik bezig ben met de anderen en soms noem ik haar naam ook gewoon als ik aan kom lopen en de namen roep.

Jullie hebben je best gedaan en het moet slijten en dat is maar goed ook,hoeveel veulens gaan er per jaar gewoon niet naar de slager omdat ze ongewenst zijn of niet voldoen voor de fokkerij i.v.m. tentoonstelling,ik heb zelf zo 10 jaar geleden twee shetlanderhengstjes uit handen van Belgische slager gered.
Je wilt niet weten hoeveel paarden/ponny veulens hij al in de truck had staan en hij had er geen moeite mee,of het nu big/kalf of veulen was.

Liefs Conny

van lennep schreef op maandag 21 juli 2008, 12:54:


En die wil onze 'hooggeachte' Minister Klink verbieden, terwijl heel Nederland en Belgie er vol mee staat. Om je wezeloos te lachen als het niet zo verschrikkelijk betuttelend was.
.
Dus pas op Esther,da's een harddrug! en je draait zomaar de bak in, want ja, nu staat et op internet he en onze regering heeft van die mannetjes daarvoor.....
Ik denk dat vele ex- provo, hippie en flowerpowerkinderen een ponietje in een weitje gaan houden wordt et toch nog gezellig

Piet
hoof issues are man made; not genetic

Piet schreef op maandag 21 juli 2008, 13:21:

Christel Provaas schreef op maandag 21 juli 2008, 13:06:


Tsja, misschien hebben jullie gelijk. Toch kwam het gevoel van foppen en haar gelijk geven pas achteraf. Ik had eigenlijk toch verwacht dat ze er zo op zou lopen. Pas toen ze dat niet deed, dacht ik: oh, oh! Maar toen was in mijn ogen het 'kwaad' al geschied.

Ja ik kijk teveel door mensenogen naar mijn paarden. Is zo. De grens is vaag tussen inleven en vermenselijken. Maar ja, soms kan ik gewoon niets anders dan ze gelijk geven.

En terugvallen op hoe ze het geleerd heeft is idd niet wat ik wens.... dat is nl Parelli style. Met beheurlijk wat druk en fases...... wil ik niet meer.

Aafke schreef op maandag 21 juli 2008, 13:23:


Goh, hebben jullie een kudde Shetlanders? Nee hoor, da's een commune! Helemaal te gek man!
Piet

hoof issues are man made; not genetic

Anita Cats schreef op maandag 21 juli 2008, 12:16:


Ben blij voor je Anita,dit is voor jullie al stap verder in de goede richting.

Conny

Machteld Jansen schreef op vrijdag 18 juli 2008, 20:05:


Uit ervaring kan ik niet putten, maar mijn verbeelding zegt;
De zool is een "leder huid", daar is een gat in gemaakt.
Nu moet dat gat van binnen uit dicht groeien en zo lang daar de huid nog dun is (nog steeds zichtbaar als gat) zal het gevoelig blijven.
Dus mogelijk dat dit wel een par maanden kan duren??

Nils en Olly

Christel Provaas schreef op maandag 21 juli 2008, 12:41:


Nee! Helemaal gelijk. Was ff kwijt hoe groot het stukje was waar ze stonden. De wei op die paarden!
Zowiezo nu toch?

marjolijn schreef op maandag 21 juli 2008, 13:45:


Kan iemand mij een goed boek aanbevelen waar goed het gedrag van een paard beschreven staat. Gedrag in een roedel etc. Ben namelijk erg benieuwd waar stress en onzekerheid vandaan kan komen.

Eva Saegerman schreef op maandag 21 juli 2008, 12:13:


nee, niet,
een merrie die haar dode veulen met stro ondergraaft in een stal
hoe gaat ze dat doen in een steppeomgeving, of stenig maquis,
rotsachtig berggebied.......
eerst een schop halen en een pikhouweel ?
nee gewoon afstand nemen, elk roofdier is oportunist genoeg
om een kreng niet links te laten liggen en dat zelfs te prefereren
boven een gevaarlijke nieuwe jacht