Ja, niet alle paarden zijn hetzelfde hé. Vele paarden gaan eerst wel gemakkelijk de trailer in maar het mindert soms wel wanneer je er dan een paar uur mee rijdt!

Onze paardjes gaan er redelijk gemakkelijk in, Couscous en Indy weigeren uit principe altijd één keer en stappen er dan gewoon in. Dat is intussen hun vast patroon geworden.
Vind ik niet erg... Ze beginnen daarna uit hun hooinet te eten, ze zijn nooit bezweet, soms mesten ze ook helemaal niet.

Nu oefenen we ook met Sela, die denkt dat de trailer een snackbar is. Vorige week is ze mee blokje om gereden, ik te voet erachter om te zien wat ze deed... Niets alleen maar eten. Indy keek nog wel eens door het raampje maar Sela helemaal niet... 't is zo'n braveke... de wereld is voor haar één groot speelplein!

Ik hoop dat dat zo mag blijven!

Marianne

Peter Donck schreef op zondag 20 juli 2008, 14:04:


Van de schrik zeker?

Marianne

Wil schreef op zondag 20 juli 2008, 14:26:


Hoi Wil,goed wakker zeg!!!! en deze dame heeft daarna geloof ik niet meer gereageerd op het onderwerp.
Jammer.

Groet Conny

Peter Donck schreef op zondag 20 juli 2008, 14:34:


Schei uit! Weet ik ook allemaal wel! Mooi stoer paard. Daarom heettut FILM.

Peter Donck schreef op zondag 20 juli 2008, 14:36:


Niet nodig?

stumperd schreef op zondag 20 juli 2008, 14:43:


Ja he? Toch uitgeslapen... tis zondag!

Het is heel gek dat Donderboy er niet meer is.
Vorige week zondag nog lekker gewandeld met ze, Donderboy was zo gek als een deur dat ik zelfs eerder ben omgedraait om weer naar huis te gaan, hij was mij te wild.
Nu een week later.....
Overleden aan darmen die erg kwetsbaar waren..
Ik was bezorgder voor het beentje, die al heel erg de goede kant op ging. De zakbreuk was opletten dat hij niet koliekerig zou worden, dat werd hij woensdag voor het eerst. Het uitstellen van opereren bij een zakbreuk is omdat het soms dicht groeit, en de buikwand word steeds steviger, dus een veel betere kans van slagen voor het hechten.
Dat nu de verkleving erop is gekomen is waarschijnlijk doordat continue darmen in de zak gingen en er weer uit, omdat de breuk 3 centimeter was gebeurde dat ook steeds. Dat hij nou daaraan zou overlijden..

De laatste weken was Marinus op vakantie, ik was er 3 keer per dag, de hele ochtend tussen de paardjes, een beetje met Donderboy wat doen, hij liep al mee, ik zette hem al een paar keer op de poetsplaats niet vast maar wel het touw door de ring. Het borstelen vond hij heerlijk. Voetjes optillen ging al helemaal goed, het opzij gaan voor druk het achterwaarts met iets contact deed hij ook al. Nog geen 3 maanden jong en al zoveel geleerd, Al was hij 3 jaar geweest was je al trots op wat hij al begreep, ongelofelijk, wat een mooie ervaring, maar veel te kort!

Ben vandaag naar Zalitha gegaan, ze blijft tot morgen in de kliniek.
Het veulen lag er nog bij, ik had gisteren afscheid van hem genomen.
Hij was er niet meer, Zalitha daarintegen.., ze was rustig op stal.
Ik ben met haar gaan wandelen over het terrein, ze was behoorlijk gespannen en af en toe roepen. Ik heb haar weer op stal gezet, en daarna nog 2 keer meegenomen, het ging allemaal best goed.
Hoop dat ze nu begrijpt .dat hij niet meer zal antwoorden,

Bedankt allemaal voor jullie troostende woorden,
Anita

Anita Cats schreef op zondag 20 juli 2008, 16:48:


heel erg Anita
Piet

hoof issues are man made; not genetic

Piet schreef op zondag 20 juli 2008, 18:09:


Jeps, elke keer weer als ik dit soort dingen lees ervaar ik weer hoe definitief de dood is. Hoe het emoties losmaakt, levens op de kop zet....

Weer zo'n lekker filmpje om mensen wakker te schudden om bitloos te gaan rijden.
http://www.youtube.com/watch?v=IXR_SW_soII&eurl=

Machteld Jansen schreef op zondag 20 juli 2008, 19:20:


Ik kan daar gewoon nièt naar kijken, die angst, pijn en radeloosheid in de ogen van die arme paarden...dat anderen dat niet zien he, dat snap je niet.
My best whisper is a thought