Eva Saegerman schreef op maandag 30 juni 2008, 11:43:


Heel vaak zijn het mensen die elkaar kennen. Ze kunnen elkaar helpen in de tijd dat ik er niet bij ben.
Het is bekend dat je de dingen als toeschouwer soms beter ziet dan wanneer je met iets bezig bent.
Het is dubbel leren. Observeren is de op een na beste leermethode. De beste is natuurlijk het zelf doen, maar omdat de zaak heel snel wisselt en daar tussendoor geevalueerd wordt, worden mensen gedwongen scherp gefocused te blijven en brengen ze elkaar naar betere timing en concequenter werken.
Mijn taak beperkt zich tot uitleg geven, op valkuilen wijzen en hen te wijzen op door niemand geziene mogelijke verbeteringen.
Omdat de persoonlijke trainingstijd heel kort is, is het niet moeilijk om een halve of een hele minuut geconcentreerd te blijven.
Dat een bepaald iets aanleren niet lukt ligt namelijk zelden aan het paard, maar vrijwel altijd aan de trainer.
Als je het goed aanpakt kun je praktisch een hele dag clikkeren met een paard, die vindt het alleen maar prettig, het is de mens die het maar heel kort volhoudt en waardoor het paard "Doeiiii" zegt.
Bailey liet simpele diergedragingen zelfs aanleren door machines, om o.a.die factor uit te schakelen.

Voordat ik naar Bob Bailey ging kon ik best iemand wat aanleren, maar van hem heb ik geleerd wat echt struktureel en efficient trainen is. Zijn ervaring, verkregen door zo'n 40 jaar 'Animal Behavior Enterprises' te leiden (het eerste bedrijf wat ooit volgens de principes van Skinner werkte), heeft ervoor gezorgd dat alles wat niet, of minder goed, of minder snel werkt, uitgebannen is in zijn trainingen.
Het is geen wonder dat vrijwel alle nu wereldwijd bekende trainers, nog steeds veel van Bailey gebruiken en terugvallen op zijn uitspraken, al dan niet met een ander sausje overgoten.
Ik ben geweldig blij dat ik geleerd heb mijn cursisten ook op deze manier te trainen en dat ze daarna zelf dan ook zo verder kunnen. De resultaten zijn ernaar.

Piet

hoof issues are man made; not genetic