Esther schreef op zaterdag 28 juni 2008, 22:13:
> Machteld Jansen schreef op zaterdag 28 juni 2008, 21:52:
>
>> Maria Delavega schreef op vrijdag 27 juni 2008, 0:25:
> was niet zo, er is denk ik wel een wachttijd.
> Ör heeft het niet gered, maar ze heeft zo min mogelijk pijn
> gehad, bij haar was het proces van de ontstekingen niet meer te
> stoppen.
Esther, mijn paard was door de
DA van de Lingehoeve afgeschreven. Ze zou nooit meer bereden kunnen worden met die blessure. Er zaten dusdanige gaten in die pees dat dit bij het minste geringste op zou spelen. Voor de
DA was het denk ik dus een reden om dit spul te geven. Je had immers toch niks meer aan dit paard. Dan maar zo min mogelijk pijn.
Echter, mijn gevoel zei dat dit een overdreven prognose was, dus ben het anders gaan doen. Geen pijnstillers, zodat ze precies kon voelen tot hoever ze kon gaan. Geen ijzers, niet meer op stal, veel bewegen op harde ondergrond, enz. En nu, twee jaar later, ben ik alweer anderhalf jaar aan het rijden (wel eens waar niet meer in een bak, maar buitenritten van twee uur kan ze makkelijk aan).
Ook trouwens een opsteker voor iedereen die denkt dat een peesblessure einde oefening is...
Als je paard een ongeneeslijke ziekte heeft en veel pijn lijd, lijkt het me niet rampzalig om phenylbutazon te geven, tenzij je het paard goed blijft controleren op eventuele (pijnlijke) bijwerkingen.
Machteld
Warboel
