Vertel! Franca.... Hoe is het op deze mooie zomerse dag...met Sieta bij je buiten ... samen... hoe dan ook... maar buiten de muren!!
(ieder reageert vanuit de eigen perceptie :) ! Voelt goed?!
Myriam
Moet even mijn verhaal kwijt hoor!
Ach wat staat ze weer lekker!!! Ik ben zo gelukkig!!!!
In haar privé weitje, wel nog een stukje afgezet, eigenlijk te groot, maar ze gedraagt zich zo perfect, ik vind het wel prima zo. Paardjes om haar heen, één merrie waar ze mee gestaan heeft staat in dezelfde wei, waar ik een stukje van heb afgezet.
In de paddock heeft ze wel een paar sprongen gemaakt, en heeft kleine stukjes gedraafd uit enthousiasme, maar goed, dat voorkom je toch niet. Dan moet je haar echt in de stal op gaan sluiten, en als dat het enige was en ze nu rustig blijft is het prima. Ze loopt vrij goed trouwens!
De arts zei in eerste instantie 2 maanden boxrust, maar dat was nu al 1 maand geworden, mits ik 'beheerst' aan een halster kon stappen met haar. Daarvan moest ze de eerste twee weken helemaal in haar stal blijven (alleen even haar voorbeen afspuiten mocht) en de andere twee weken mocht ik 3 keer per dag 15 minuten stappen. Na die maand mocht ze weer naar buiten op een klein stukje en mocht ik weer beginnen met longeren, 10 minuutjes.
Misschien ben ik stronteigenwijs, maar ik heb er een veel beter gevoel bij dat ze gewoon zelf gedurende de hele dag wat scharrelt en ik dat stappen niet doe, en dan over 4 weken gewoon weer wandelingetjes met haar ga maken.
Tot dan lekker met haar spelen in dr weitje, lekker poetsen en een beetje over het terrein scharrelen, beetje met water spelen en rollen in de paddock, we vermaken ons wel!
Gisteravond was nog een gedoe met de trailer.. daar ging ze dus mooi niet in, wat een drama. Het is nu echt weer trauma, ik heb een hele tijd trailertraining van Conrad gehad en daarna ben ik zelf door blijven trainen, bij elkaar een jaar, en ook nog een paar maanden getraind met de clicker, en het ging echt goed.
Dat wordt dus weer trainen trainen trainen en veel kleine stukjes rijden naar iets leuks, even grazen en weer terug.
Er waren ook geen artsen aanwezig om haar een verdoving te geven, dus werd de trailer in een smalle gang gezet en kwam er een dierverzorger met een héle grote baal hooi op een kar aanrijden, zo kregen ze wel meer paarden de trailer in zeiden ze. Ik wilde dat niet en heb haar er achterstevoren in gezet, want dat lukte wel meteen.
(Waarom dat toch is? Dit is nu al de derde keer dat ze er achteruit wel zó inloopt. Je kunt dan ook op je dooie gemak de stang dicht doen, terwijl ze eruit stormt als er iemand achter haar komt terwijl ze in de trailer staat. Bij het uitladen staat ze ook heel rustig te wachten. Misschien omdat ze vroeger zo geslagen is en het gewoon heel eng vindt als er iets achter haar gebeurd? Als mensen ook achter haar gaan staan om te 'helpen' gaat ze júist achteruit en in protest)
Helaas was deze trailer te klein om haar om te draaien, dus heeft ze de hele rit achterstevoren gestaan. Is al eens eerder gebeurd toen ik haar net had en dat ging eigenlijk prima.
Ze was nu echter écht in paniek dus ik heb besloten om erbij te blijven tijdens het rijden, weet dat het niet verstandig is maar ik was te bang dat het fout zou gaan. Ik stond dus voorin achter de voorste stang, en ze heeft non stop naar me staan kijken, 45 minuten lang, en ik maar praten tegen haar. Als ik me even omdraaide om door de kleine raampjes te kijken waar we waren, werd ze heel onrustig, gooide haar kont tegen de stang (wilde gaan hangen maar dat kon gelukkig niet) en begon zelfs te hinniken, niet één keer maar echt elke keer als ik me omdraaide (stond misschien net in haar 'dode hoek?). Sinds dit gedoe in de kliniek is ze echt extreem aanhankelijk. Gaat vanzelf wel over als ze weer wat gelukkiger is hoop ik. Het trailertrainen wordt in ieder geval nog een flinke klus..
Bij thuiskomst was ze zó blij, en zó druk, bij elke stal en elk paard wilde ze even kijken. Als er één paard is wat je nóóit meesleurt is het Sieta wel, maar ik werd mooi van hot naar her gesleurd, en ik vond het gewoon even goed voor een keertje
Ze heeft een nieuwe stal gekregen dus die liet ik haar even zien, en ze wou er mooi niet meer uit
kun je nagaan dat ze dáár al blij mee kon zijn.
Vanochtend samen met haar Jesper gedag wezen zeggen, maar die twee reageerden zo vreemd! Meestal komt Jesper hinnikend aanrennen en roept zij hem ook, maar ze waren nu heel afstandelijk. Pas na een tijdje gingen ze elkaar weer een beetje verkennen.
Vanochtend ook haar weitje afgezet en ze is helemaal happy. Ze loopt redelijk veel, maar netjes in stap. Gisteravond had ze nog een kwabje roze vlees uit de wond hangen (granulatieweefsel), dat was al zo sinds het verband eraf was, een week dus ongeveer, maar vanochtend was het helemaal weg en zat er zelfs een korst op!! De helende kracht van de geest zullen we maar zeggen?
Zal zo even foto's van haar been in het album erbij zetten.
Ik ben zo blij dat ze weer thuis is en lekker in het zonnetje staat!!
Warboel
