amar schreef op vrijdag 20 juni 2008, 9:11:


Ik weet dat er ook pramen op oren gezet worden. Voelt ie ook niks van hoor, je kan alleen nooit meer een hoofdstel aankrijgen
Piet

hoof issues are man made; not genetic

Esther schreef op vrijdag 20 juni 2008, 9:08:


Buikpunctie ... ja das ook gevaarlijk ... daarbij begrijp ik het gebruik zeker ook wel. Een afweer reactie op zulke moment is echt niet gewenst. Lokale verdoving zetten ze daarbovenop ook altijd, wat zeer logisch is.

Piet schreef op vrijdag 20 juni 2008, 9:18:


Die praam heb ik niet nodig tegen de pijn of als vervanging van de verdoving, maar om uberhaupt rustig te blijven.

Boren mogen ze van mij zonder verdoving, ik ben banger voor de spuit dan voor de pijn hahahahahahaha

Ans Jondral schreef op donderdag 19 juni 2008, 23:13:


Er juist niet aankomen? Dat verschilt dan heel erg per paard, Sieta wil juist dat ik haar lip en neus even masseer daarna.
Ik heb het ook toegestaan nu in de kliniek met die sondes. Ze laat het anders écht niet toe en schudt zo heftig met haar hoofd, ik wilde niet dat die slang van binnen iets zou beschadigen door haar wilde bewegingen. Pas toen ze echt op het randje was kon het zonder praam, toen was ze zo ver heen dat het haar allemaal niet meer kon schelen.

Zo langzamer hand worden al die dierenarts bezoekjes ook steeds lastiger, ze laat het zelfs niet toe als iemand haar gewoon komt masseren, duurt lang voor ze het accepteert. Ze heeft ook eens een reiki behandeling gehad en het opleggen van de handen vond ze al niet oke. Zodra ze het idee heeft dat het een behandeling is vecht ze er tegen.
Een simpele injectie moet al met mijn handen voor haar ogen, als ze ziet wanneer de hand van de arts naar haar toe beweegt is het mis.
Krijg binnenkort een 'nepspuit' van iemand die ik ken die in een ziekenhuis werkt, daar maar mee oefenen. Maar betwijfel of het helpt, denk dat ik haar namelijk ook gewoon een injectie zou kunnen geven, ze is helemaal geen aansteller en het gaat niet om dat prikje zelf. Als ze wonden heeft, en die had ze nogal flink de laatste tijd, mag ik die altijd verzorgen, geen enkel probleem. Maar als de dierenarts er alleen al naar kíjkt...

Soms voel ik me schuldig tegenover artsen, kom ik weer met mijn rampenpony. Dan vraag ik me af of ik bepaalde dingen had moeten trainen, maar aan de andere kant vraag ik me af of dat nog zin heeft. Er is inmiddels zoveel kliniektrauma. Overigens willen artsen ook bijna nooit luisteren naar mijn tips waardoor het makkelijker zou kunnen. Zo'n praam is ook vervelend, maar een gigantisch gevecht is vervelender, dan bezeert ze zichzelf ook.

Arabesk schreef op donderdag 19 juni 2008, 11:33:


Ik heb ondertussen heel wat paarden "mogen verlossen" van dit beslag, na 2 beslagbeurten stonden ze vaak kreupel.
Het is ook niet mogelijk om een standaard beslag te maken voor elk paard, je ziet dat het afwikkelen bij elk paard anders is en niet altijd ideaal .

gr. Hans Arendse

Ans Jondral schreef op donderdag 19 juni 2008, 23:58:


Verdoving is nooit onschuldig maar ben héél blij dat het bestaat voor zowel mens en dier. Toen mijn kd ooit een heelkundige ingreep onderging(niks bijzonder trouwens) wilde ik perforce bij de operatie zijn en had een gesprek met de annestisist die me dat uiteraard niet aanrade maar hij beloofde om op het laatse nog titske bij te spuiten zodat hij iets langer zou slapen en de eerste pijn voorbij zou zijn. Want als die héél snel wakker worden krijgen ze toch opnieuw verdoving tegen de pijn. Voor mijn dieren en naasten geen zinlose of traumatiserende pijnen hoor! Wat bevallen betreft dat is een natuurlijke zaak en dat heb ik ook 3x natuurlijk gedaan.
grtjes Myr

Bart en Blue schreef op donderdag 19 juni 2008, 19:36:


Heeft hij gedaan. In bericht 107227
Misschien overheen gelezen omdat de oplossing TE simpel lijkt. (Maar wel werkt!)

amar schreef op vrijdag 20 juni 2008, 9:36:



En het hangt er ook nog van af hoe je paard op zo'n verdoving reageert. Sieta is er met een 'normale' verdoving binnen no time weer uit. Heb begrepen dat dat iets met adrealine te maken heeft. Het beste werkt het als ik van tevoren al iets geef als de arts er nog niet is en dat voldoende in kan werken.

Voor een tandarts behandeling, krijgt ze de volgende verdovingen om behandelbaar te blijven (Cindy misschien weet jij of dit normaal of veel is? Mij werd verteld dat het veel was namelijk);
1 injectie a 5,50 (staat geen naam bij, zal wel iets standaards zijn)
sedivet 3 ml
domosedan 0,3 ml
butorfenol 1 ml

Esther schreef op vrijdag 20 juni 2008, 8:31:


Ok, maar bij het bekappen dan (mijn reactie was bedoeld op de open algemene vraagstelling)
Of alleen maar 'angst' voor een onbekend persoon. Had afgelopen week met Winsor ook heel gemakkelijk kunnen grijpen naar de praam voor/tijdens het bekappen. Niet gedaan, geclickerd en overvoerd met "snoepies".


Geen idee eigenlijk.

Sieta schreef op vrijdag 20 juni 2008, 9:51:


en bij de laatste behandeling staat er precies hetzelfde, alleen bij domosedan ook 1 ml

van Tilburg schreef op vrijdag 20 juni 2008, 9:02:


Waar precies? Kan je dat op een foto/plaatje laten zien?

Ilona Kooistra schreef op vrijdag 20 juni 2008, 9:03:



Reageerde op wat jij aantoonde dmv het onderzoek. Is zelfverminking, jezelf snijden dan ook gerechtvaardigd, geen probleem?


Ik weet het niet. Ben dan ook erg benieuwd naar en *masage-punt*!

Cindy Helms schreef op donderdag 19 juni 2008, 22:07:


Kun je dat ook een aantal dagen voordat het paard er last van krijgt? Ik wel namelijk. Is het niet interessant als er eenmaal een zweer zit dat je op de millimeter kunt bepalen WAAR hij zit ? Vind ik wel namelijk. Of knijp je gewoon nog op de zere plek en ga je dan zoeken met je mes? Vind ik een redelijk achterhaalde techniek namelijk.

Piet
hoof issues are man made; not genetic

Sieta schreef op vrijdag 20 juni 2008, 9:33:


Mijn pony werd vroeger wild als hij nog maar een DA rook, kwam deze te dicht dan begon hij te steigeren naar hem en te klauwen. Op een keer werd de DA bijna gecastreerd, dat klauwende voorbeen had geen halve cm verder mogen zijn Toen was het voor de DA genoeg en moest de praam erop voor er echt ongelukken gingen gebeuren. Ik heb later, onder begeleiding van, zelf spuiten aan Blackske gegeven. Hij vond het niet leuk maar mij valt hij niet aan. Het laatste spuitje heb ik de DA nog eens laten geven en hij deed niet meer zo onozel, leuk vind hij het niet maar het gevaar is weg en na een koekje of een peke is hij dat spuitje allang vergeten.
Enne, je niet schuldig voelen als je afkomt met je rampenpony als de artsen niet willen luisteren naar je tips, schandalig eigenlijk.

Sieta schreef op vrijdag 20 juni 2008, 9:33:


Je bent heus niet de enige.
Waarom denk je dat de mijne zich zo aanstelt?
En jou Sieta heeft nu meerdere weken in de kliniek gestaan. De mijne is er wel geteld 5 dagen geweest. En zoveel hebben ze er niet eens meegedaan (paard was niet ziek maar had beenblessure) Geen pijnlijke of vervelende onderzoeken, zelfs geen verbandwissel in de kliniek. Hoogstens wat pijnstilling en een infuus gekregen. En voor de rest was ze onder narcose, zal ze dus ook al niet veel van herinneren. En zelfs dat was genoeg om haar te veranderen in een drama-queen.
(Of ze moeten er vanalles mee uitgespookt hebben dat ik ni weet )