Ans Jondral schreef :
> Ik begrijp wel wat jullie bedoelen, maar de oplossing die
> jullie gebruiken is zowat het tegenovergestelde van wat ik zelf
> zou doen.
> linkerteugel die ze net probeert te vermijden. Binnenteugel
> beetje van de hals zodat ze de ruimte heeft (maar niet
> vastnemen) gewicht een beetje aan binnenkant en laten wenden
> rond m'n binnenbeen.
Wat je hiermee vaak bewerkstelligt is dat het paard daardoor alleen met het hoofd naar buiten gaat lopen maar de rest van het lichaam volgt niet, dus paard gaat niet als een banaan ( ingebogen) maar als een boot door de bocht en valt hij alsnog over de binnenschouder.
Door binnenteugel en binnenbeen te gebruiken vraag je stelling en maakt het paard zich rond, is heel erg western en zo doe ik het ook.
Het paard 'tilt' daarbij de binnenschouder op ipv erover weg te vallen.
Normaalgesproken gebruik je bij een wending inderdaad buitenbeen, maar het binnenbeen is het 'wakend' been dat ervoor zorgt dat het paard niet naar binnen valt. Is een simpele en makkelijk te begrijpen hulp simpeler,
wijken-voor-druk, weet je nog?
Mensen maken het rijden vaak onnodig technisch en ingewikkeld waardoor ze het zelf amper nog kunnen volgen, laat staan een paard.
> Als ik het goed begrijp vragen jullie wel actief binnenstelling
> en laten dan die teugel (waar ze zich graag op vastzetten) los
> zodra ze stelling nemen en voordat ze zich vastzetten?
Geheel los niet, wel een ontspannen buitenteugel ja.
>
> Er waren nog wel meer dingen die ik niet goed begreep.
> Zoals bijvoorbeeld uit de uitleg van die 2 western-mensen.
> Wending vragen met buitenbeen zeiden die en pas corrigeren met
> binnenbeen in 2 de instantie.
Zie boven wat ik schreef. Binnenbeen is het 'wakend' been.
Groet, Pien, die deze discussie wel vaker voert
Warboel
