Katja Goovaerts schreef op maandag 9 juni 2008, 10:04:

ps foto is van Filas gisteren NA de demo's... hij was er moe van geworden

Misschien heeft iemand hier ervaring mee en kan mij een hart onder de riem steken?

4 jaar terug ben ik tijdens het opstappen van Willem afgevallen. Ik ben een tijdje bewusteloos geweest en had een zware hersenschudding. Zelf kan ik me alleen herinneren dat ik naast Willem stond om op te stappen en dat ik op de grond lag, alles ertussen ben ik kwijt.
Vanaf die dag ben ik bang. Bang om op te stappen, bang om te rijden. En niet gewoon bang, maar ik sta te trillen, ben misselijk, wordt draaierig. Voor mijn valpartij had ik daar geen last van en stapte ik ook zo op een vreemd paard.

Ik heb in de vier jaar niet veel kunnen rijden. Op Willem durfde ik niet en Froukje mankeerde telkens wat. Twee jaar terug ben ik bij Pien geweest en heb ik twee keer op Diesel (haflinger) gereden. Toen viel de angst mee. Eind vorig jaar stond Willem op de Poedertoren en heeft Eddy hem beleerd. Toen heb ik ook op Willem gereden en dat ging best goed. Ik ben er één keer afgevallen maar ben ook weer opgestapt. Echter, toen Willem thuis was, durfde ik niet meer. O, ja, en tussendoor heb ik ook nog een keer op Chaser van Wil gereden, zelfs langs de weg en dat ging prima.

Nu hebben we Boully gekocht. Zijn vorige baasjes kwamen heel eerlijk over. Boully bokt niet, staat redelijk stil met opstappen en is vrijwel nergens bang voor. Minpuntje van hem is dat hij, als hij eenmaal loopt, slecht wil stoppen, maar dat kunnen we hem nog wel leren.
Vorige week zaterdag heb ik proefgereden op Boully. Dat ging best goed. Opstappen vanaf een emmer, vanaf de grond durf ik echt niet. Boully was wat stijf, maar liet zich goed rijden. Langs de weg keek hij zelfs niet naar een paar enorme trekkers die ons van achter voorbij kwamen.
Nu staat Boully hier. Ik heb me voorgenomen meteen op hem te gaan rijden, ik hoop dat ik zo over mijn angst heen kom.
Gisteren was de eerste keer. Omdat het zo warm was, heb ik besloten het uit te stellen tot 's avonds. En heb ik de hele dag in de zenuwen gezeten. Ik kon nauwelijks eten, was er maar constant mee bezig. Vlak voor het avondeten besloten het ondanks de warmte maar niet langer uit te stellen, anders kreeg ik helemaal geen hap door mijn keel.
Dus Boully opgezadeld, hoofdstel pas gemaakt (even met bit, sorry) en de bak in. John heeft hem vastgehouden terwijl ik opstapte (met het zweet in mijn handen en dat was niet van de warmte). Boully was werkelijk heel braaf. Wat moeilijk te sturen en hij doet weinig voor je benen, maar hij zette geen stap verkeerd. Op aandringen van John ook een klein stukje gedraafd. Na een kwartiertje weer afgestapt en afgezadeld. Wat een opluchting.

Ik wil nu iedere dag een kwartiertje gaan rijden als John 's avonds thuis is, maar ik vraag me af of ik ooit deze angst nog kwijt zal raken. Ik mis het rijden, vooral het heerlijk ontspannen door het bos klossen, verschrikkelijk, maar zie nu alweer op tegen vanavond.

(Ben trouwens gisteren in één dag twee kilo kwijtgeraakt, dus daar is het i.i.g. wel goed voor )

Els.

clarissa ruijgrok schreef op maandag 9 juni 2008, 9:44:


mee eens!!!!

Els Kleverlaan schreef op maandag 9 juni 2008, 10:11:


hey els,
jou verhaal is heel herkenbaar. ik ben zelf ook jaaaaren bang geweest. alles ging goed tot ik naar de manege reed, maag ging draaien, zweten en ga zo maar door. je bereid je voor op het verkeerd gaan van de rit. zoals we allemaal weten reageert het paard hier meestal op door idd nerveus te zijn, dingen te doen die hij anders niet zou doen. het heeft lang geduurd maar ik ben erover. wat heeft me geholpen: samenwerken met iemand die je vertrouwd en vooral, begrip heeft voor jou angst. je moet het een hele tijd volhouden dus niet stoppen na 5 pogingen, zelf 5 goeie ervaringen. ik heb altijd hetzelfde paard genomen, zo leer je je paard kennen en de eventuele dingen die je bang maken. als je bv een paard hebt dat regelmatig bokt leer je de momenten kennen waarop hij dit doet, zoals in mijn geval. dan heb ik geleerd hoe je een bokkend paard moet stoppen. zo leer je en je angst overwinnnen en probleemsituaties in de toekomst beter aan te kunnen. je krijgt stilaan meer vertrouwen en geloof me, het duurt even maar het komt echt goed. veel succes
belinda

Trudy schreef op zondag 8 juni 2008, 20:13:




_____
Onderzoek heeft aangetoond dat met onderzoek alles aan te tonen is.
_____

Trudy schreef op zondag 8 juni 2008, 13:06:


Hoi Trudy,

Ik zou even een kopie maken van je afschrift of even uitprinten en dit versturen naar de webwinkel. Mocht dit niet voldoende zijn dan zou ik de bank bellen en het verhaal voorleggen, misschien kun je het bedrag nog storneren?

Succes!

Groetjes Lineke

Cindy Helms schreef op maandag 9 juni 2008, 9:41:


Ik onderschrijf dit van harte, heb helaas veel demo's gemist en ook voor het grootste deel jouw lezing, maar ik zag dat Frans er was, dus dan wordt ie opgenomen in de analen van PaardNatuurlijk

Het was mooi om te zien dat 'gewone' ruiters demonstreerden. De mensen die het gewend zijn deden het naar verwachting, maar naar hen heb ik met nog meer plezier gekeken.
Ik vraag me wel af wat het paard van Eric aan de achterbenen mankeert. Of zijn dat nog gevolgen van zijn vreselijke staat in het verleden?
Ik ben blij dat Ik Jossy weer gezien heb. Dit was vele malen beter dan in Damme.
Eddy was goed, van heel gevoelig tot zeer spectaculair, vooral toen de quad club door de piste reed
Ik vond Filas, driejarige hengst , vooral heel groot, met heeeeele sterke achterbenen. Ik had net zolief met een shetje gedemonstreerd. vooral toen de begeleidster vertelde dat hij altijd sloeg met de achterbenenen ze nooit gaf.
Maar goed ik ben blijven geloven in de kracht van clikkertraining..."trust the system" en uiteindelijk gaf ie ook in de derde sessie van een kwartier zijn laatste achterbeen.
Eigenlijk is het puur waar clickertraining op gebaseerd is, zonder dat je rekening hoeft te houden met allerlei bijverschijnselen zoals mijn ruimte, jou ruimte en dergelijke zaken.
Heel snel laten begrijpen dat een yes betekent dat dat het gedrag is wat je wil zien en dat ie daarvoor werd beloond. en dat werkt. Elke keer weer.
Het had nog sneller kunnen gaan als ik een meer ervaren 'voermachine' had gehad. Maar ja, het lukte nu ook weer.
Aan het hele PT Team, bedankt voor het organiseren van deze dag. Een sprong vooruit naar betere paardenlevens!

Piet

hoof issues are man made; not genetic

amar schreef op maandag 9 juni 2008, 8:22:


heey,

effe kopieren '' Ik had de indruk

dat had ik dus ook! ik begreep dat mike niet zo voorwaarts was, maar hij kreeg om de 2 meter wat te vrete. ik begrijp dat voedselbeloning positief is, maar ik vond het een beetje een vreemde demo. ik had er zeer zeker veel meer van verwacht. ik denk ook dat het voor mensen die clickeren nog nooit gezien hadden dat het vrij onduidelijk en miss een beetje saai was.
ik vond het wel jammer. miss de volgende keer beter :)

@ inge: waarom heb je eigenlijk mike gebruikt voor de demo en niet een ander paard wat iets meer kon laten zien? was jij tevreden met de demo die je gegeven hebt? ik begrijp dat je het natuurlijk op mike z'n tempo wilt doen,logisch. dat vertelde je zelf ook. maar waarom dan een paard gebruiken die eigenlijk te beperkt is voor een demo? ( naar mijn mening dan)

Groetjes,

Anne