Herman schreef op zaterdag 7 juni 2008, 0:35:
> Na alles wat je in deze korte tijd met Sieta hebt moeten
> meegemaken, blijk je nog áltijd te vertrouwen in de chirurgen?
> Ik vind je héél integer en nobel naar die lieden toe. Het siert
>
> ______
> Herman
> "Willen IS Kunnen."
Ik vind het heel moeilijk. Aan de ene kant denk ik, JA je hebt gelijk, ík heb haar gevonden, ík wist dat ze zich niet lekker voelde de avond ervoor, ík moest haar vinden met een verstopt infuus, ík wist dat dat been niet goed ging, ík wist wat ze wel en niet wilde eten, enzovoorts. Ik zal het dus het eerst merken als er iets niet oké is en ze voelt zich véél fijner als ze daar niet meer hoeft te staan.
Maar aan de andere kant.. ik durf haar ook niet zomaar mee naar huis te nemen en de behandeling af te kappen. Ik heb ook geen idee welke arts nou welke fout heeft gemaakt. Het is niet de taak van de chirurgen om de paarden op stal in de gaten te houden, dat is de taak van de dierverzorgers. Zij hebben doorgegeven dat ze pijnstilling moest hebben aan de afdeling inwendige ziekten.. maar daar heb ik wel 4 artsen gehad. De medicijnen geven wordt door de studenten gedaan.. het infuus verwisselen door studenten en dierverzorgers met een medische bevoegdheid.
Ik heb er minder verstand van dan de chirurgen die hier jaren voor hebben geleerd en al jaren ervaring hebben, en veel ervaring hebben met griffelbeenbreuken, omdat het zo vaak voorkomt. Ik heb ook de wond nog niet gezien. Ik kan daar dus geen oordeel over geven. Zal vandaag eens overleggen over thuis revalideren.
Warboel
