Ben er vanochtend geweest, ze at redelijk goed en er kwam dunne mest uit, maar niet waterdun meer, het werd al wat steviger.
Net de arts aan de telefoon gehad:
Hij kwam net bij haar vandaan en er lagen goede hopen mest! Gewoon stevige ballen weer, alleen de kleur was nog wat afwijkend maar dat komt door alle medicijnen en de norit.
Haar bloed is nu goed, de waarde van haar witte bloedcellen zat op 2 en zit nu op 4. Zodra dit 5-6 wordt mag ze van de antibiotica af.
Vanochtend heeft ze haar laatste medicijnen voor de verzuring gehad.
Vanavond gaat het infuus er af!! De katheter moet nog 2 dagen blijven zitten, mocht ze toch ineens terugvallen dan kan het snel weer aangesloten worden.
Er is nog steeds geen uitslag van de mestkweken. Ik vroeg waarom het zo belachelijk lang duurde, dat komt omdat het lab dit maandag pas in behandeling heeft genomen ivm de post en er waarschijnlijk in het eerste monster niets te vinden was (vanwege alle norit en water). Wil echter niet zeggen dat ze niets had.
Vanmiddag verwacht hij de eerste twee uitslagen, en eind van de week de derde. Als deze alle drie negatief zijn mag ze uit de isolatie!!
Ze gaan zoveel mogelijk stoppen met de medicijnen, alleen de bloedverdunners om
hoefbevangenheid te voorkomen en de metacam krijgt ze nog.
Helaas is er ook nog slecht nieuws; haar gipsbeen gaat slecht. Ik vraag me dus ook erg af in hoeverre ze zonder antibiotica e.d. kan als daar inderdaad de infectie zit die ze verwachten. Er komt nu drie keer per dag iemand kijken van de afdeling die daar over gaat, de kans is groot dat ze het er af moeten halen. Eerlijk gezegd ben ik daar wel blij om, want ik vertrouw het voor geen meter, zo'n wond helemaal dichtgemetseld onder het gips. Ik heb zelfs gevraagd of ze het er niet gewoon af kunnen halen en met verband verder kunnen gaan, maar dat vonden ze geen goed idee (en zij zullen het wel beter weten dan ik?
)
Bewegen is nu ook echt een probleem voor haar. Ze hinkt niet gewoon een beetje, ze houdt haar been eerst een tijd in de lucht en trapt ermee voordat ze hem neerzet. Als ze ligt komt ze bijna niet meer overeind, ik zag vandaag geen zaagsel op haar dus volgens mij heeft ze ook niet meer gelegen.
De artsen willen het graag nog een dag afwachten, als het dan niet beter is dan zorg ik dat ze het er af halen. De diarree is nu (hopelijk blijvend) over, dus de kans op infectie van de wond door de diarree is ook minder. Ik bedenk me meteen alle nare verhalen die de arts me vertelde, over stukjes bot die nog af kunnen sterven en dan naar buiten komen, moet er even niet aan denken! Als ik het niet vertrouw laat ik preventief een foto maken.
Maar jongens... wat ben ik opgelucht en dankbaar dat ze er nog is... en wat ben ik trots op mijn kleine vechtertje!!
Warboel
