Nathalie Lagasse schreef op donderdag 29 mei 2008, 9:29:


Natuurlijk dus

Piet

My Best Whisper is a Click

Nils Vellinga schreef op woensdag 28 mei 2008, 1:30:



Ik vermoed idd ook dat het met de straal te maken moet hebben, want ik zie aan de hoeven écht geen extra slijtage.
In stap zie ik het trouwens niet, maar in draf loopt ze wat voorzichtig.
In de zandbak erger dan op het gras.
Het asfalt heb ik niet meer geprobeerd.

Jammer, want het ging zo goed. Hopelijk knapt ze snel weer op!!
Lijkt me voor haar niet lekker lopen, dus ze heeft even vakantie....

Nog een vraag Nils: die (over)druk in het straallichaam, is dat iets wat bij de gewenningsfase hoort? Of zal ze dat altijd houden? (ze is nu 9 maanden van de ijzers)

groetjes

Sieta schreef op donderdag 29 mei 2008, 1:05:


Jeetje, Sieta, da's schrikken, ik lees het nu pas. Ik heb geen verstand van gebroken griffelbeentjes maar zo te lezen is de kans groot dat het uiteindelijk goed komt, al kan ik me jouw zorgen goed indenken.

In sommige groepen is nou eenmaal een hoop onrust, met name als onderlinge verhoudingen niet optimaal of geregeld zijn of als de groep te groot is voor het opppervlak waarop de paarden leven.
Het creëren van een stabiele groep is een taak op zich, mag ik wel zeggen. Het is prima je gevoel te volgen en aan te geven dat je je paard in een andere groep wilt. Zó'n trapsessie met zulke drmatische gevoelgen als waarvan jij spreekt hoeft niet. Ik persoonlijk zou de raddraaier(s) eruit (laten) halen en die apart zetten. Het is namelijk ook niet bevordelijk voor de rust in de rest van de groepsleden.

Sterkte, ik zal aan jullie denken!

Pien

Vicky Verreycken schreef op donderdag 29 mei 2008, 8:57:


Vicky, ge kunt toch de zaterdagavond gewoon langskomen? Alle artiesten leven 's nachts, da's dan toch geen robleem ? ...
En na een hele dag met examebenen te hebben gezeten, moet ge toch ne keer een stapke in't échte leven kunnen zetten, zékers.

Want als ge té veel blijft blokken, dan worden uw examebenen nog exemabenen.
Dus hop met de voetjes, op tijd en stond naar de Poedertoren als praktijkstudie voor uw exame bewegingstherapie.

En zeult in één ruk heel uw orkest ook maar mee. Hoe meer noten op onze zang, hoe groter de leute.
______
Herman
"More than enough is never too much" - Gillan/Lord

stumperd schreef :

Onze paarden zijn ingedeeld in groepen die inderdaad dag en nacht bij elkaar lopen, of dat nu weide of paddock is. Op het moment lopen alle paarden gewoon dag en nacht op de weide (behalve de eczeemgroep). De meeste groepen tellen zo'n 6 paarden die in karakter, voeding en temperament het best bij elkaar passen (vandaar dat ik net zei dat het een taak op zich is).

De eerste dagen hadden we inderdaad Spirit samen met Macho lopen, maar voor mijn gevoel klopte het niet; Macho's gedrag was wisselend van prima tot lopen donderjagen en wij vonden dat dit Spirit geen goed deed. Híj werd er onzeker van en stond maar verlangend naar zijn eigen groep te kijken en had duidelijk helemaal niks met Macho. Dus nu loopt Spirit weer in zijn eigen groep met ruin Winner (de leider), moeder Holly, de merries BD en Puck en hun twee veulens. Voelt voor ons toch het rustigst aan. We wilden namelijk een hengstengroep maken maar daar ben ik nu vanaf gestapt. Kunnen wíj wel in ons hoofd willen, maar de paarden zelf beslissen anders, mede omdat wij ook veel merries op ons terrein hebben lopen.

Wij zien hier nu ook duidelijker dan ooit het verschil tussen paarden die hier bij ons in de groep geboren en dus opgevoed zijn en paarden die 'van buiten' komen, met een totaal andere bagage.

Spirit is het gelukkigst in zijn eigen groepje, en Macho wordt druk van andere paarden te kort bij hem. Macho heeft ook in zijn leven veel tijd alleen doorgebracht en het gekke is dat we toch moeten toegeven dat Macho alléén veel meer ontspannen is (getuige zijn bewegingen, hangende onderlip en nog wat signalen) dan met anderen samen. Op het moment staat hij dus alleen, zij het dat hij 10 meter naast een ruinen/merriegroep staat en dat gaat prima. Hij hinnikt wat, blaast zich af en toe wat op maar dat is het dan ook.

Wat de toekomst hem zal brengen weten we niet, voor ons is het duidelijk dat hij toch ooit ook een groepje om zich heen krijgt.

Groetjes, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 29 mei 2008, 9:51:


Ik ken een Anda die op verschillende tijdstippen telkens weer een ander griffelbeentje brak. Hij was daar blijkbaar zeer gevoelig voor. Hij is verschillende keren geopereerd geweest waarbij telkens het betrokken beentje verwijderd werd. Bij de laatste operatie hebben ze er toen toch maar voor gekozen om ze allemaal (ook de nog steeds intacte beentjes) te laten verwijderen, omdat het zeer fel begon te lijken op een straatje zonder einde. Hij stelt het nog steeds goed en loopt weer lekker mee met de rest op nog steeds hetzelfde niveau (zwaar) als voorheen. Hopelijk biedt dit verhaal een beetje troost wat betreft de revalidatie. Nu idd een stabiele groep voor haar creeeren.

Patchouli schreef op maandag 26 mei 2008, 13:36:

Ik heb uw merrieke gisteren gezien. ze staat samen met veldre op de wei.
Pràààchtig beesteke !!!
Maar 'k denk dat 'Big Mama' Veldre een beetje jaloers is. Want ze durft wel eens oortjes plat leggen als uw paardje te dicht in de buurt komt, of op een iets lekkerder plukske gras staat.

In ieder geval proficiat met uw mooie verschijning (allé, uw paard hé )
______
Herman
"More than enough is never too much" - Gillan/Lord

Ik word er helemaal emotioneel van als ik het lees, en wens je dan ook veel sterkte.. Zo te horen veel genzingkans! Dat kan je misschien al wat geruststellen. Hopelijk vind je een goeie oplossing voor de kudde.
Voor elk probleem is een oplossing, soms komt die opeens uit de lucht vallen, wie weet ook voor jou?
Nog veel beterschap voor je goeie vriend!!

Groetjes Sibyl

Christel Provaas schreef op woensdag 28 mei 2008, 22:02:


Hoi Christel,

Ik heb al eens eerder met jou gamaild geloof ik over onze pardenkleuren.
Ik had vroeger valkkleurige Welsch K pony,grote maat en die was geboren isabel,ook op stamboekpapier als isabel omschreven.
Heb fotootjes bij haar moeder die ook isabelof palomino was in een gele kleur.
De vader van mijn paardje was blauwschimmel Arabier en mijn pony werd valkkleurig maar werd valse valk genoemd omdat haar huid donker was en die moet bij echte valk geloof blank zijn.
Als ze in de ruitijd was kreeg ze naar mate ze ouder werd een donker masker en bij de schoft in dezelfde kleur ook vlek en de kont werd met dezelfde kleur appeltjes bedekt.
Haar benen waren in de winter geelkleurig zoals de huid en in de zomer had ze lange zwarte benen.
Geen aalstreep of wildstrepen.
Er werd mij verteld dat door kruisingen met Arabieren veel oerkleuren meekomen en dat de schimmelkleur van de vader de aparte tussenkleur bepaalde?.

Groet Conny

Wil schreef op woensdag 28 mei 2008, 22:13:


Wat grappig wil,lijkt me leuk gezicht zo.
Hij heeft wat om handen en zal zich niet snel vervelen denk ik.

Groet Conny

Karin Haneveer schreef op woensdag 28 mei 2008, 22:14:

Ja absoluut mooie bijdrage
Jij herkent dus wel dat sommige paarden onderscheid maken in waar "men" loopt tov het paard (positie dus) maar anderzijds denk je dat dit eerder toe te wijden is aan inentie van "men" ?
Ik ben er ook 100% zeker van dat de intentie die jij bedoelt ook hetgeen is wat ik wil omschrijven, alleen noem ik het energie en Blijde eerder overtuiging; het ligt zowat in de zelfde lijn: intentie, bedoeling, aandacht, energie, overtuiging, allemaal geestelijke invloeden.
Dus voor jou is dat én ook de lichamelijke invloeden zoals positie, duidelijke lichaamstaal, uitstraling, enz van belang.
OK, ik ben het eens, maar dan nog stel ik me de vraag...
Als persoon ben ik zus of zo, heb ik die of die uitstraling, energie in mij, enz
Toch lijkt het bij Maia een totaal andere invloed te hebben als bij Queenie.
Gevoeligheid van de positie waar ik sta tov subtiliteit van lichamelijke invloed.
Queenie loopt het liefst achter me en volgt me, zelfs in een vette graswei van 1ha (niet altijd hoor alsof ik haar wel ergens zal heenbrengen waar t leuk vertoeven is. Ze lijkt daarbij echt op mijn lichaamstaal te letten en te reageren. Als ik tijdens het stappen plots stop en men hoofd naar beneden breng dan gaat ze mee naar beneden, als ik verderstap ook, enz
Maia dus absoluut niet. Maia kijkt niet op van menselijke aanwezigheid; doet haar echt niets. Behalve sinds dinsdag. We hebben echt een poortje gevonden op haar wél te leiden. Heel subtiele gedreven lichaamstaal ipv geleidde lichaamstaal. Allee ik zie het beide als leiden natuurlijk maar met Queenie is het eerder volgend en bij Maia drijvend.

Ok samenvattend:
ik geloof nu dat er types paarden zijn die eerder vooraan in de kudde lopen en geleid willen worden door de leidende merrie en daartegenover kuddeleden die achteraan vertoeven en eerder de types zijn die gestuurd willen worden door de hengst.

Dat vaststellend maakt dat ik me afvraag of dit het verschil zou kunnen maken waarom sommige paarden geheel anders reageren op clickertraining; de ene zo enthousiast, onderzoekend en van geen ophouden weten (Queenie) en de andere die slechts wakker wordt als er wat leidoefeningen aan de gang zijn en pas dan lijken door te hebben dat die mens daar in de wei dan toch meer betekenis heeft dan een rondlopende boom.

Marleen den Arend schreef op donderdag 29 mei 2008, 9:24:


Kan ik dan ook met mijn tentje komen kramperen?

Is dat kamperen in een vééééélll te klein tentje dan ! !

Karin Haneveer schreef op donderdag 29 mei 2008, 9:21:


Dank je!


Klopt.
Maak het je paard verdomd lastig als ie je niet volgt, en laat de rust terug komen als ie bij je is, je volgt, enz.
Op die manier krijg je een paard dat zal volgen maar omwille van de verkeerde reden. Leiderschap eis of vraag je niet, dat krijg je.
Vaak zie je op demo's dergelijke praktijken. Paard staat in zandpaddock van 20 op 20m en heeft niets om handen. Wordt opgejaagd door "men" en vanzodra paard "ontspant" en bij "men" komt, dan krijgt het die rust.
Monty Roberts en Parelli, ze spelen er allebei mee.


Exact, zoals ik ook met andere woorden zeg hierboven.


Yep
Toe oe oe, auuubbb, ga mee, kom meissie, ...., doe het nu anders moet ik druk op het touw zetten, ik wil dat niet, ik wil je geen pijn doen, want ik ben paardvriendelijk, tooeeee


Voor mij is het dus wel de plek, maar OOK de intentie
Om het simpel samen te vatten:
Sommige paarden worden liever geleid aan de voorhand, andere aan de achterhand. Intentie, en al die andere geestelijke en lichamelijke invloeden, blijven dan nog steeds van groot belang, zeker niet alleen de *positie!*

Herman schreef op woensdag 28 mei 2008, 21:25:


Hoi,ja Herman ik had het al tussen haakjes gezet want voor ruzie moet je op de vuist he!!.
Nou zover komt het gelukkig niet,het maakt het wel spannend om te lezen natuurlijk.

Groet Conny

stumperd schreef op donderdag 29 mei 2008, 11:06:

Met verbale ruzies kan je ook rake klappen uitdelen.
Maar da's natuurlijk niet het doel van dit forum hé.
_______
Herman
"More than enough is never too much" - Gillan/Lord