Nou... zo zie je maar weer dat je op je gevoel af moet gaan. Werd gebeld dat Sieta een flinke wond op haar achterbeen had en dat het misschien wel gehecht moest worden. Ze had gevochten voor d'r vent. Ik als de sodemieter naar stal, blijkt dat ze met spoed naar de kliniek moet. De dierenarts voelde botsplinters.

Eenmaal in de kliniek zagen we op de röntgenfoto's dat haar griffelbeen op 4 plaatsen is gebroken. Het moest er voor een groot deel helemaal uit, schat zo'n cm of 10. De breuken zijn op het midden, het bovenste stuk is nog intact.
Op dit moment ligt ze op de operatietafel, om 0100 word ik gebeld over hoe de operatie is gegaan en wat ze verder nog zijn tegen gekomen.

Heeft iemand van jullie hier ervaring mee? Ik lees overal berichten dat een paard daar helemaal geen last van hoeft te hebben, dat er zelfs paarden zonder griffelbeen zijn die gewoon grand prix lopen.
De arts liet eigenlijk niet veel los over de vooruitzichten, hij vertelde in ieder geval dat de kans op artrose/spat is toegenomen omdat het griffelbeen vast zit in haar spronggewricht.
Ze moet nu 2-3 weken daar blijven en wordt in het gips gezet.

Ben er echt kapot van.. Het is nog niet zo lang dat Sieta met andere paarden kan staan, en elke keer voelt ze zich in een kudde weer onveilig. Deze verhuizing wilde ze zelfs het weiland uit en heeft ze in de paddock liggen slapen (daar is deze foto ook van) zo vermoeiend is het voor haar om met andere paarden in een kudde te staan. Ik durf haar eerlijk gezegd ook écht niet meer in deze groep terug te zetten.. ze zit hélemaal onder de wonden, zwilwratten zijn eraf getrapt, grote sneden overal.. pff
Heb de neiging om een héle hoge muur om haar heen te bouwen en haar overal voor te beschermen.

Sieta schreef op donderdag 29 mei 2008, 0:43:


He gadverdamme, wat een vreselijke rotpech.
Ik heb er geen ervaring mee met gebroken griffelbeentjes, maaar wil je wel graag sterkte wensen voor jou en je paard en beschermen en hoge muren bouwen helpt niet, het kan voor een paard groot verschil maken in de stabiliteit van een groep. Onze Falk stond waar ze vandaan kwam onderaan, hier is ze onbetwist big mama dit gebeurt zonder vechten. Toen Ör er bij kwam is er heel even discussie geweest zonder gemep en de dames hebben de veulens verdeeld.
Björk heeft Bret ooit stuk gemaakt, dat hoort niet, dat doe je niet bij een klein veulen, ( Bret was toen een half jaar schat ik zo in mijn geheugen) Bjork begreep kennelijk niet hoe het moest in een groep. Bret en Bjork zijn nu wel vriendinnen, de groep is stabiel.

Peter Donck schreef op woensdag 28 mei 2008, 23:13:

Hi-ha-ho ... België heeft zijn nieuwe Hugo Claus gevonden!
Niet dat ik het een geweldige hernieuwde aanwinst zou vinden, maar toch.

voor jou poëzie kunnen mensen nog hun leven geven. voor dat van Claus niet ... dat heeft hij zélf al gedaan
_______
Herman

Esther schreef op donderdag 29 mei 2008, 0:57:


Fijn dat er nog iemand wakker is om deze tijd, geeft toch weer een beetje steun, hier slaapt alles en iedereen al en ik zit maar naar mn telefoon te staren.
Ik heb je verhaal met Bret en Björk ook gevolgd en ik weet dat het jullie al helemáál niet mee zit.
Ik weet het, hoge muren bouwen helpt niet. Ik zit er wel serieus over na te denken om haar inderdaad in een kleine kudde te houden, waar weinig verandering in komt. Ik wil zó graag dat ze kan zijn bij paarden waar ze zich veilig bij voelt. Bij maatjes die ook niet meer weg hoeven. Maar momenteel zou ik echt even niet weten hoe ik dat zou moeten regelen.

Sieta schreef op donderdag 29 mei 2008, 1:05:


Probeer plannen te maken als je toch naar die telefoon staart, je kunt misschien gaan voorstellen dat de terug introductie in de groep geleidelijk gaat, of is een andere wei een optie? Wij hebben nadat Bret haar been stuk was altijd paarden geintroduceerd met een draadje ertussen. Hooi bij draadje zodat ze wel samen eten maar elkaar niet konden raken. Gaat ook niet altijd hoor, er kwam hier een veul die en hoe ze het deed weet niemand, terwijl we er allemaal bijstonden gelijk tussen het draad door glipte en midden in de groep stond. Ze werd wel akuut geadopteerd. ( zij heeft zelfs bij Falk gedronken, die Bret ook nog had)

Sieta schreef op donderdag 29 mei 2008, 0:43:


Bij toeval , een van onze kennissen met eenzelfde probleem.
Paard is een week of 2 terug waarschijnlijk getrapt door ander een paard met ijzers. (zo blijkt uit de wond en de breuken)
Ook gebroken dus ..maar gelukkig wel een nette breuk.(rechte breuk)
In eerste instantie hebben ze er niets aan gedaan hoor , maar omdat het paard zolang kreupel liep zijn er toch foto's van gemaakt.
De boer had nml. alleen gezegd dat i zich waarschijnlijk gestoten had of verstapt ofzo.
Zelf heeft i slechts één paard dat op ijzers loopt als ik het goed heb...en dat schijnt niet zo'n lekkere te wezen.

Maar goed....dit paard krijgt nu rust , wordt zeker tot na de zomer niet meer bereden en loopt nu met een maatje in de wei.
Het zou met rust waarschijnlijk wel weer goed komen zo heeft de arts haar gemeld.
Maar het blijft afwachten natuurlijk , een beetje dollen als het nog niet helemaal genezen is en je kan weer een probleem hebben...nou ja... het paard dan.

Tja , het blijven dieren en dit soort dingen kan je eigenlijk nooit echt voorkomen.

Hopen dat het allemaal goed komt , sterkte.

Nick Altena schreef op donderdag 29 mei 2008, 1:40:

Dank je! Arts belde net, bot is verwijderd, wond goed schoongemaakt en gehecht. Was wel een groot bloedvat aangetast maar dat konden ze afbinden en haar pezen zijn nog intact, en dat was volgens hem het belangrijkste. Haar gips zit erop, ze stond er héél voorzichtig mee op. Staat nu uit te suffen en moet dan op stal. Morgen om 10 uur mag ik naar haar toe.. maar ik schijn haar niet uit stal te mogen halen.. dat wordt nog wat.. neem mn clicker maar mee en hoop haar op te vrolijken.
Rijden doe ik eigenlijk al lang niet meer, heb zelfs het buiten stappen een tijdje geleden al vaarwel gezegd, en zat nu net in een traject met een jack meagher therapeut. Heb precies 2 keer met haar gewerkt en het is alweer mis, gaat eigenlijk al 3 jaar zo. Mijn wens is dat ze pijnvrij kan bewegen en dat ik haar op gewicht kan houden.

Eerst maar eens zien of de wond goed geneest.. want die is wel écht heel groot, hij moest m nog verder open maken om alle stukken bot te kunnen verwijderen. En dat schijnt eigenlijk het moeilijkste te zijn van het hele verhaal.

En dan.. introductie terug in de groep.. daar moet ik nog maar even over nadenken bij deze groep, paarden moeten constant op stal, staan maar een paar uur buiten en zijn allemaal nou niet echt sociaal te noemen. Ik neig eerder naar haar terug naar de vorige stal halen en haar daar in haar oude groep zetten, dat gaf geen problemen. Maar hou helemaal niet van dat slepen met die paarden.
Er zijn wel aparte weitjes hier, hoop dat ze daar met Jesper mag staan, neem aan dat dit voorrang heeft op een paard wat niet bij anderen mag omdat ze dan zn manen aanvreten.

Ik ga eindelijk proberen te slapen!

Sieta schreef op donderdag 29 mei 2008, 1:57:


Ik ben even wakker gebleven en ben blij dat ze goed uit de operatie is gekomen, Wat een stressen is dat he! Clicker meenemen is een goed idee morgen, misschien is ze nog helemaal duf hoor, houdt er rekening mee, een narcose is niet nix. Ik duim voor jullie en probeer maar goed te slapen, meer kun je nu niet doen.

Es

Dinka schreef op woensdag 28 mei 2008, 20:38:


Ik ben toch meer op zoek naar 1tje van leer, maar toch bedankt. Bij die vereniging had ik al gekeken, maar die hadden er niet 1 met een ronde neusriem.

Groetjes, Zoë

Nils Vellinga schreef op woensdag 28 mei 2008, 22:41:


Dat met dat koord heb ik nog niet geprobeerd, maar ik houd niet zo van het idee dat me paard ingesnoerd word...
Ik zou die Bombita wel willen proberen als dat zou mogen...
groetjes, Zoë

Sieta schreef op donderdag 29 mei 2008, 0:43:


Sodeju, Franca dat is erg zeg!
Ik heb helemaal geen ervaring hiermee, wel wens ik je alle sterkte toe.
Stapje voor stapje, je kunt alleen maar afwachten, denk aan jou en je paardje!

gr Caroline

Anita Cats schreef op woensdag 28 mei 2008, 16:13:


Ik heb niet alles helemaal goed gevolgd dus misschien stel ik vragen die al gesteld zijn. Maar waarom is het zo perse noodzakelijk om zijn beentje nu recht te zetten? Gaat hij er zelf last van hebben?
Ik krijg echt een beetje de kriebels als ik hoor over schroeven en in groeischijven beginnen prullen, al helemaal als daar bij staat dat het bij de vorige behandeling vrij goed hersteld is. Is het dat dan wel waard?? Wat verbetert 'vrij goed' aan de situatie nu? Het zijn zijn groeischijven, die krijgt ie niet terug. Gaat er nu iets mis, dan is het verloren... Die groeischijven sluiten niet binnen een half jaar, dus waarom niet eerst wat conservatiever en het ff aankijken...?

Thanx, Eddy zei ook al zoiets.
Als we teruggaan zal ik alles goed vragen aan de DA.
Ik heb begrepen dat als je te lang wacht er niks meer te helpen valt.
Dat zou zonde zijn vandaar ons dilemma.
Maar te vroeg aan iets gaan sleutelen, is ook niet de bedoeling
Vandaar dat we afwachten, (en dan zo lang mogelijk!).
Ik neem het allemaal mee!

De vorige behandeling bedoel ik mee, een veulen waar hij aan gesleuteld heeft en daarna behoorlijk recht was.
Anita

Nils Vellinga schreef op woensdag 28 mei 2008, 22:30:


Ik heb zelf erg veel gehad aan Emiel Voest: hij heeft zijn cursussen in 2 boeken uitgelgd: ik kon er jaren mee vooruit en gebruik het nog steeds!
Hij heeft ook een (vind ik) heel fijn trainingshalster (soort touwhalster met leren neusriempje) waar ikzelf ook gewoon mee (buiten en in de bak) rijd (zie mijn foto bij mijn naam)
In zijn boeken geeft hij gewoon een aantal handleidingen aan, met een stukje achtergrond (waar oa ook een heel verhaal staat over de leidende rol bij paarden- zie ander onderwerp in dit forum)
Het gaat bij hem niet perse over bitloos, maar meer over een andere manier van werken met je paard en daarin past het bitloze gewoon heel goed! Tov andere 'goeroe's ' vind ik zijn boeken gewwon erg werkzaam in de praktijk: niet teveel 'gezweef' maarja, dat is mijn mening (en ik heb nieteens aandelen van Voest)
dus: www.emielvoest.nl

Groeten Bianca en succes ermee!

Sieta schreef op donderdag 29 mei 2008, 0:43:


Ik ken een paard met een gebroken griffelbeentje, ook door een klap in de wei ontstaan. Het is er operatief uit gehaald en het paard is gewoon netjes genezen. Dat griffelbeentje schijnen ze dus echt helemaal niet nodig te hebben, het is een evolutionair vergeetsel. Sterkte met alles, wat een zorgen.