van lennep schreef op woensdag 21 mei 2008, 16:44:
> Ik heb les van Conrad , en die is erg precies.
En ik hoop ook flexibel?

Think, plan, do is natuurlijk erg leuk en nodig, maar ik denk dat je niet te star moet zijn en moet kunnen inspelen op wat een paard je te zeggen heeft. Dat kan je plannen soms in de war gooien, zo is het leven

Maar goed, da's mijn idee.
> Ik zal proberen uit te leggen waarom ik een watje ben , en als
> het niet goed is , dan springen er vanzelf wel mensen op in!
>

> mom bv.
> Als ik Maike wil helpen , dan moet ik zorgen dat ik zo
> standvastig ben , dat hij dit zelf doorbreekt!
> Snap je?!
Nee

niet helemaal. Bevriezen is voor mij een teken van wantrouwen (dat kan dus kloppen in dit geval) Tis aan
jou dat wantrouwen op te lossen, niet aan hem! En als je hem kunt helpen uit de beviesstatus te komen door hem iets te laten doen wat ie al kent, zal zijn vertrouwen toenemen en hij minder vaak bevriezen. Pas DAN kan hij gaan zoeken, niet in een staat waarin ie bevroren is, dan heeft ie nog hulp nodig.
En ook jij hoeft niet te bevriezen en doodstil te staan uit vrees iets fout te doen, paarden voelen dat feilloos aan , toneelstukjes opvoeren (want je bleek het toch moeilijk te vinden, dus speelde je toneel) is wel het laatste waar paarden op wachten, ze zien liever een mens dat echt is.
> Ik hoop dat het zo wat duidelijker is waarom ik toch een watje
> ben...
IK vind je dus nog steeds geen watje....
Karin