Wil schreef op maandag 19 mei 2008, 1:16:


Een kleine update. De startproblemen zijn minder, wel gaat ze nog in de stal staan als het zonnig is, ze kiest dan voor het donker. Ze ligt nog wel veel, maar het lijkt wel minder!
Ik weet niet of het de vader van de gedachte is, maar ze heeft eigenlijk erg lang gewiebeld, steeds een been ontlasten, dat doet ze nu vrijwel niet meer. ik houd de dosis aan zoals nu, volgende week krijgt ze de helft zoals voorschrift van de dierenarts. Er is mij verteld dat het een week of 5 a 6 kan duren voor je weet of het aanslaat. Toevallig kwam ik in contact met iemand wiens paard van 23 exact zo deed als Björk ook het 'beentje' en die gevoelige vacht etc. niet aangroeien van vacht het zweten en panten stijf lopen en noem maar op , ook bij dat paard was het wiebelen na een dag of 4 over, na een week was er al duidelijk effect merkbaar. Dat paard doet het nu al ruim een jaar goed zonder ziek te zijn en is weer te rijden met plezier. Het kan dus wel een paard een kans geven voor een paardwaardig bestaan met medicijnen. Voor Bjork hopen we natuurlijk ook dat het zo goed uitpakt, maar het begint er wel op te lijken nu dat gewiebel over is., ik denk dat ze lang pijn in haar voeten heeft gehad en toch licht bevangen was/is. Echt juichen durf ik nog niet maar het is toch veelbelovend. Dan zijn alle testen en onderzoeken niet voor niets geweest omdat het nu een complete puzzle is geworden. Zeker weten doen we het natuurlijk pas over een week of 5 maar er zijn echt al kleine veranderingen gaande.
En waar ik vooral blij om ben is dat de startproblemen duidelijk zijn verbeterd, ze is niet meer duf en van de wereld. Wat ben ik blij dat we naar háár hebben geluisterd!!

Esther

Esther schreef op maandag 19 mei 2008, 22:51:


)

eddy DRUPPEL schreef op maandag 19 mei 2008, 16:28:


Zijn er wel migjes dan?
Dat zou het mooist zijn, als het niet de wind is, maar het voer.
Van de wind weten we al dat dit helpt.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op maandag 19 mei 2008, 22:59:


Hi, ja, de knutjes zijn er. Ik heb ze afgelopen najaar zeker gezien, toen ik door het gras achter ons huis liep.

In hun gebied echter nog niet...maar daar is ook niet echt hoog gras.

Toen de paarden hier aankwamen, dus regelrecht uit de vrachtwagen... heeft hij die nacht/morgen nog staan te schuren. Z'n staarthaart stond nl. als een weerborstel overeind. En de aanzet was ook kapot. Daarna heb ik het eindelijk nooit meer gezien....

Groet,

Wil.

Esther schreef op maandag 19 mei 2008, 22:51:

Je hebt - denk ik - vooral naar je eigen intuïtie geluisterd.
Gu jezelf die 5 weken, om ook even je eigen batterijen weer op te laden.
Bekijk dan weer hoe het verder kan.
Elk sprankeltje hoop is sterker dan het dunste streepje onzekerheid.
Hoe het ook evolueerd, "It's ok!."
_______
Herman