Nick Altena schreef op vrijdag 16 mei 2008, 19:23:


Ik denk dat de meeste mensen hier er geen bezwaren (meer) in zien,
om voor je kind een kleine pony te kopen, die later weer omgeruild zou
moeten worden voor een groter paard. Je gunt je kind gewoon een jeugd
met eigen pony. En als het niet kan blijven om praktische redenen,
is dat geen reden om je kind daarvoor een pony te ontzeggen.

Misschien is Pien daarover intussen ook van mening veranderd.
Hoeft niet maar kan wel. Zo rijpt inzicht, oa. door de soms felle
discussies hier en ook mede dank zij jou Nick. Het komt alleen niet op
het door jouw gewenste moment, maar tegen de eeuwigheid
maakt dat niets uit

Groetjes, Michiel
blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Sky schreef op vrijdag 16 mei 2008, 21:13:


Hier kan ik niet anders dan overtuigd van zijn!
grtjes Myr

4bozzza schreef op vrijdag 16 mei 2008, 9:25:


Ik gebruik de beste en duurste vijlen die er zijn, dat zijn de Black Heller.
Ik gebruik er 2 in de week, daarna geef ik ze weg aan zelfbekappers.
Op zich nog prima te gebruiken, maar als je dit vanuit je professie doet, is voor mij alleen het beste goed genoeg. Zeker met moeilijke paarden wil ik zo snel mogelijk kunnen werken. En als je aan een Belgisch Trekpaard bezig bent die geen zin heeft, is elke extra haal met de vijl er een teveel.

Marlies van Peyote schreef op vrijdag 16 mei 2008, 20:01:


Interessant gezichtspunt, daar zou ik wel eens meer ervaringen
over willen horen. Ik wou bv. drie nachten weg op paardrijvakantie
en mijn paard kan staan in een vreemde kudde, of
indien nodig met een draadje ertussen. Is dat voor hem dan
"helemaal" goed? Hij is dan voor 't eerst in 2 jaar geen nacht
met bekende paarden thuis.

Ook bij een verkoop speelt dat familiegevoel een rol.
Wel lekker toch, de hele wereld is mijn familie.
Dat is een verlicht perspectief zouden paarden zó wijs zijn?

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Piet schreef op vrijdag 16 mei 2008, 22:07:


Ik denk niet dat iemand daarvan gevrijwaard is, van veranderingen doormaken. Ik denk dat verandering soms héél erg belangerijk kan zijn, voor ontwikkeling van mens én dier.
Het is net als met geboren worden, soms kan verandering die je op dat moment niet wil ondergaan, de kiem zijn voor nieuw geluk die je dan nog niet wil zien omdat je liever op die ene, warme plek blijft (in dat geval zou je sterven).
Verandering op zich is niet negatief, het is levensnoodzakelijk, het kan zelfs veel positiever uitvallen, maar dat je het op dat moment nog niet wilt inzien. Zelfs als het negatief is hoort het bij het leven en bij je evolutie, je gaat andere inzichten krijgen (ervaring in het leven), zo ook het paard waarschijnlijk.
Misschien krijgen die paarden wel meer aandacht, of een grotere weide met veel meer gras, of leukere, meerdere vriendjes of een ruiter met een minder dikke kont...en zijn ze veel gelukkiger dan ze bij de vorige eigenaar ooit geweest zijn. Maar die wil daar niet aan denken want die denkt misschien: mijn paarden zijn alleen gelukkig bij mij...
Verandering is evolutie, ook paarden in het wild blijven niet altijd gans hun leven in dezelfde kudde...

Michiel schreef op vrijdag 16 mei 2008, 22:16:


voor zover ik je ideeen door dit forum heb leren kennen verbaasd me deze mening echt hoor. Ik heb alle begrip dat er zich bepaalde omstandigheden kunnen voordoen waardoor de noodzaak je paard weg te doen zich opdringt en dat is niet omdat ge ineens wat minder zin hebt om te rijden hé, maar beginnen aan een pony met de idee volgend jaar is ons dingske er te groot voor en ruil ik hem wel in voor ne grotere???? Heb ik heel veel bezwaren tegen.
Myr

Nick Altena schreef op vrijdag 16 mei 2008, 11:01:


Tuurlijk vent ,je kan er echt niks aan doen