Arno8 schreef op zondag 4 mei 2008, 21:34:


Ik doe mijn best om de zwakke plekken te vinden, ha ha
Opdat ik de volgende keer een duurzame kan maken natuurlijk.

Een rek met plastic coating zou ik niet willen. Het slijt toch en dat plastic eten ze dan op. Dat volliere gaas is gegalvaniseerd en sterk genoeg (zeg ik nu), het slijt wel door stoeptegels erop. Maar zoals jij het hebt zijn die stoeptegels niet nodig.

Mijn rek ging ook kapot vermoed ik doordat er teveel vormveranderingen mogelijk waren en grote trekkracht natuurlijk. Ze aten er niets minder om trouwens. Jouw model is vormvast door de planken die door de touwen langszij gehouden worden. Vier touwen houden het vormvast. De trekkrachten zijn minder doordat het hooi losser onder het rek ligt. Bij mij was het meer samengeperst, waardoor ze er ook langer over doen.

Hoe dan ook de ervaring zal het leren hoe duurzaam die is. Inplaats van spijkers zou ik schroeven of bouten doen, als je het rek eens moet vervangen dan gaat dat makkelijker los. Goed idee met die palen, het regenwater loopt de grond in. En het laatste restje hooi kun je evengoed weg halen.

Succes, Michiel

Piet schreef op zondag 4 mei 2008, 10:07:


Vandaag had ik voor enkele paardenvriendinnen een clickertrainingsdag door Danielle Meyboom (fries Jauke) georganiseerd. Ik had me al eens voorzichtig aan het YESsen gewaagd, maar dat was in de loop van de tijd verwaterd. Het was in één woord super. Alles wat ik er hier over in positieve zin lees klopt: eerst afspreken dat we niet op zoek gaan naar de beloning en daarna kan het retesnel gaan en weten we niet van ophouden.

Spaans schimmelpaard had het razendsnel door, werd tegen alle verwachtingen in in het geheel niet hectisch (gewoon niet krijsen van opwinding doet alvast een hoop), leerde achter elkaar voorwerpen aanraken ("touch"), vastpakken ("hou vast"), been optillen en in de lucht houden, compliment maken, buigen, op de plaats blijven en komen op commando. Grote beloning voor mij waren de veulenoogjes die hij me toonde. En nee, hij wilde niet stoppen, ik moest hem de wei in dúwen.

Thuisgekomen de nieuwverworven inzichten op rielekst koekjesmonster Buck losgelaten. Na slechts 3 minuten wist hij definitief dat hij NIET naar de beloning op zoek moest. Ik negeerde het eindeloze gemaai met de voorbenen (geur van graankorreltjes maakte hem gek) en weer frappeerde het me hoe snel ook hij doorhad dat hij iets anders moest doen zoals op commando een autoband aanraken, achteruit lopen, op de plaats blijven, achter het vrouwtje aanrennen en abrupt halthouden.

NEE het is niet mechanisch, het is juist energiek. Ik zal misschien teveel stappen of opdrachten tegelijk doen naar de mening van sommigen, maar dit is wat ik nu gedaan heb, met dit onverwacht mooie resultaat.
Clickertraining is training voor de baas, zoveel is me wel duidelijk geworden.

Wil schreef op zondag 4 mei 2008, 22:12:


Bah. En dan natuurlijk zo snel mogelijk spenen, want je moet weer in de sport presteren met je paard (bla bla bla). En als het allemaal toch wat slecht uitkomt zoek je toch gewoon een draagmerrie??
Simone