Cindy B. schreef op maandag, 27 september 2004, 10:15:
> Ik ben dus langzaam maar zeker anders naar mijn paard aan het
> kijken en haar anders te benaderen.. (waar dit forum al niet
> goed voor is!).

> Kan het dus zijn dat mijn geklets die afgelopen 3 jaar een soort
> van 'achtergrondmuziek' voor haar is geworden?
>
> Cindy
....don't only talk the talk
....but walk the walk....
Tja, ik praat wel tegen mijn paarden. Sterker nog : Ik leer ze zoveel mogelijk op mijn stem te reageren. Uiteraard in samenspel met lichaamssignalen maar ik zou mijn stemhulpen voor geen goud willen missen. Ze zeggen zoveel over mij en ik zie dat mijn paarden ernaar luisteren. Een stem kan belonend zijn:...: good girl ....", maar ook waarschuwend.:.."Waag het niet...." Of vragend :..."ga je mee ? ...."
Daarnaast is een "no ! " heel duidelijk. of een "....over..."maakt dat ze opschuiven. Ach, zoveel.... Ze luisteren naar mijn stem, het stelt ze gerust, het maakt mij rustig als ik opgedraaid ben, een klik met mijn tong en het hele spul gaat hup, in jog, een kusgeluid en de zaak gaat naar een galopje.........
Waar ik wel voor waak , en dat ik misschein waar jij het over hebt , is dat ik geen ellenlange litanieverhalen ophang over het weer, wat ik vandaag allemaal gedaan heb, wie er zometeen komen enz. enz. Dat oeverloze geblabla, ja, ik denk dat ze dan gauw de balen van me zouden krijgen en zouden weglopen....
Ik gebruik korte duidelijke woorden, vergezeld van mijn wijzende arm of andere lichaamstaal. En daar voelen wij ons allemaal prima bij. Ik leer het ook mijn leerlingen. Wanneer iemand zenuwachtig is vraag ik juist te praten tegen het paard. Het maakt de ruiter rustig, hij/zij ademt uit en gaat omlaag in de energie, wordt rustiger, luistert beter naar de signalen van het paard en geeft zelf ook duidelijkere signalen. Nee, ik zou niet zonder willen.
Egon : Hoeveel menselijke woorden kan een paard ook weer onthouden ???? Hebben we het pas nog over gehad hier op PN.
Groet, Pien