Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 29 april 2008, 17:01:

Ik volg dit alles met zéér veel interesse, heb hier op 't moment een merrie staan waarmee ik met àl m'n parelli kennis en ervaring, bijna niks mee kan, dus ben ook in een semiclickerphase belandt.........boek vooruitgang, maar mis zoveel voorbeelden........jammer dat ik niet "even" naar ned. kan.....maar ga vooral door met je "dagboek" Nathalie, ik lees met veel belangstelling mee!!!!
Cataje

Het recht van de sterkste
is het sterkste onrecht

Myriam schreef op maandag 28 april 2008, 21:44:


Neenee, ik bedoelde niet de kennis (daarmee zit het wel goed inderdaad, raak ik nu ook wel van overtuigd) maar de voorbeelden. Ik zie nog geen clickergetrainde paarden die kunnen wat ik ooit met mijn paarden hoop te bereiken. Van Piet wel al een filmpje bij hem thuis, van grondwerk met Shiny (Shiny had toen live geen zin namelijk), maar ook niet zo verschillend in niveau van wat ik nu al doe (op het filmpje hé, was vast een ouder filmpje ook).


Thanks voor de opsteker! En fantastisch dat het zo goed gaat bij jou!
Met uit de weide roepen heb ik gelukkig ook geen klachten hoor, tenzij misschien als ze er pas vijf minuten opstaan... Iedereen komt hier gezwind aangelopen, zelfs Bonnie de shet, die nog het meest energiek van allemaal!

Spirithorses schreef op maandag 28 april 2008, 23:01:


Wat heel erg naar en griezelig ook... Ze zijn ook zo kwetsbaar in het begin, ik heb nog dagen achtereen getemperatuurd met een mankende baby met wat verhoging, brrr.
Weten jullie al iets meer? Ik bedacht net, kan het iets genetisch zijn? Misschien vergezocht, maar Spirit's mama kon Spirit er maar niet uitkrijgen, en nu kon Iskander zijn plas er niet uitkrijgen? Is misschien wel te ver gezocht, want misschien kreeg Holly Spirit er wel perfect uit maar groeide hij gewoon te traag in haar buik.

Ik leef mee hoor,
Nathalie

Nick Altena schreef op dinsdag 29 april 2008, 0:08:


Nog even over het groenvoer...Oke , ik klap uit de school!
Ik geef hier de paarden kool bij , en ja in grote hoeveelheden geeft het flotskak , dus moet je wat minder geven.
Halve kool per paard is hier net teveel. Maike krijgt eenderde kool per dag.

Kool zou giftig zijn voor paarden. Ik merk daar tot nu toe weinig van.
Afgelopen maanden was ik weer wat radeloos met Maike , ik moest ''iets'' proberen.Dit ''recept'' heb ik van iemand gekregen die het zelf ook toepast bij oa. zijn paarden.
Maike is er nog steeds.Heeft tot nu toe geen ''aanvallen'' meer gehad , maar ik weet niet of dat nou van dit dieet komt , zou best kunnen?!
Dierenarts ziet niets aan Maike , omdat hij niet bij zoon ''aanval''is geweest , dus dan is er ook niets?!!
Boerenkool is het beste , maar wat duur. Ik geef voornamelijk witte en rode kool , bloemkool en broccoli.

[aanval bestaat uit hyperventilatie zonder inspanning . Dit zou een verstoord zuur base evenwicht kunnen zijn die met ademen gecompenseerd word. Dat is wat ik zelf bedacht heb , de dierenarts vind het ver gezocht , en heeft dit nog nooit gezien bij wat voorn paard dan ook. Maike heeft een ademhaling van tegen de 100 keer per minuut]

Gr Esther

Eva Saegerman schreef op dinsdag 29 april 2008, 16:21:


Heel schoon Eva!

van lennep schreef op dinsdag 29 april 2008, 17:16:


De pony van de dochter van een vriending van me (ja ja) stond 's winters altijd thuis. Hij kreeg dan ook kool gevoerd naast zijn hooi en is er oud mee geworden.
Ik zou wel oppassen met rode kool. Heb gehoord dat dat niet aan herkauwers en konijnen gevoerd mag worden. Ik weet niet precies waarom niet, er schijnt een giftig stofje in te zitten.

Els.

Sieta schreef op dinsdag 29 april 2008, 16:32:


Bedankt voor het verslag! Leuk om te lezen dat het zo goed was!

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 29 april 2008, 17:01:


Meer specifiek deze bedoelde ik eigenlijk:
http://www.dressagenaturally.net/page4/files/page4-1006-full.html

van lennep schreef op dinsdag 29 april 2008, 16:59:


Daar vraag je me wat Het zijn eigenlijk dingen die niet helemaal nieuw zijn, maar waar wel weer een ander licht op geschenen is.
Sowieso word je er weer even heel duidelijk op gewezen hoe klein de signalen van paarden kunnen zijn. Hoe verschrikkelijk jammer het is als je die mist, en hoe waardevol als je er wél op in gaat. Dat is iets waar ik toch weer extra aandacht aan ga proberen te besteden.
Dat hangt samen met zijn manier van grondwerk, bij elk paard anders. Hij is erg gefocust op wat het paard inbrengt in plaats van hoe ik het oorspronkelijk bij andere trainers veel zie; het paard moet een x aantal rondjes draven (bijvoorbeeld).

Verder was ik al langer bezig met zijn boeken lezen, en wat mij heel erg aanspreekt is het idee van 'geen agenda'. Niet dat dat áltijd haalbaar is met alle verplichtingen tegenwoordig, maar het is iets wat eigenlijk heel goed bij mij past. Ik kan namelijk (ojee, confession) niet zo goed tegen ergens aan vast zitten, of dé verplichte clickertraining oefeningen moeten doen bijv. Het liefst kom ik bij mijn paard aan, en bedenk ik ter plekke wat we gaan doen. En dikwijls komt Sieta zelf ergens mee aan waar ik ook wel zin in heb

En het werken vanuit je gevoel. De laatste tijd krijg ik steeds meer het idee dat het allemaal maar gepland en doordacht en theoretisch moet, en ik merk bij mezelf dat ik me dan ergens op ga fixeren, en Sieta daar behoorlijk van op slot kan gaan. Dat is o.a. mijn tekortkoming als trainer misschien, maar ik vind ook dat je iets moet doen wat bij je past. Niet dat ik nou nooit van tevoren mijn stappen bedenk, maar regelmatig ben ik beter als ik impulsief ben, want dan ben ik echt. Ik denk dat Klaus hier echt een heel mooi voorbeeld van is.

Wat hij erg duidelijk maakte, is dat wij mensen ons soms niet zo druk moeten maken. Wij proberen vanalles te voorkomen, wat je soms gewoon moet laten gebeuren. Soms heeft het páárd een probleem wat hij zelf op moet lossen. Staat hij op het touw? Laat maar gebeuren, laat het hem zelf ontdekken en oplossen. Wil hij bij je weg? Laat hem gaan! Des te sneller komt hij terug! Wil hij bij de oefening weg? Laat hem gaan, het heeft geen enkele zin om dat proberen tegen te houden. Het heeft wél zin om het proberen te voorkomen.
En dat deed me erg denken aan Sieta en mij. Ik ben soms keihard aan het werk, en zij staat eigenlijk niets te doen :) Een voorbeeld hiervan is dat ze wel eens flink kan staken buiten. En ik maar aandacht aan haar besteden en hárd aan het werk om haar vooruit te krijgen. Dat is dus gedrag geworden waar ze véél aandacht mee krijgt. Ik loop nu dus gewoon door, een eind bij haar vandaan, en blijf met mijn rug naar haar toe staan, met lichte druk op het touw. Doe helemaal niets. Dat heb ik nu één dag gedaan en het werkt al.

Wat ik verder erg goed van hem vind is dat hij óók aandacht besteed aan het gymnasticeren. Dat is wat ik heel erg mis bij andere trainers.
En dat als je je paard teveel wilt veranderen, je het verkeerde paard gekozen hebt. Accepteer zijn karakter. Probeer hem niet in zijn trots te krenken maar zijn gedrag in goede banen te leiden. Paarden mogen uitten wat ze willen, zolang ze hierin maar voorzichtig met jou zijn. Een goed voorbeeld hiervan is de manier waarop hij o.a. met hengsten werkt.

Vanmiddag weer met Nancy naar de bak geweest.

En ohhh.. ondeugende 'ik' had een paraplu meegenomen.

Eerst in het midden gezet in een pion, ingeklapt welleswaar.
Ivonne ging gewoon met haar rijden, overgangen. Vanuit rust werken, ze was gelijk al rustig. Toen langzaam grote volte om de pion, ze keek er niet naar om en deed alsof het de gewoonste zaak van de wereld was dat die er stond.
Daarna volte sluiten. Ging ook goed.

Toen paraplu uitgeklapt. Grote volte eromheen, daarna sluiten. Nancy werd nieuwsgierig naar dat vreemde ding. Tssss.. dat was onverwachts. Nou ja, dan maar ruiken met de neus. Super. Wat een rust. Tussendoor natuurlijk C/T waar kon.

Daarna paraplu opgenomen en mee gaan lopen. Oops.. dat was even wat anders. Hoofdje hoog, maar toch... de nieuwsgierigheid overwon. Weer met de neus er naar toe en uiteraard... C/T....
Daarna draaien met dat ding, wel af en toe kijken naar dat gekke ding maar de ontspanning bleef. Geweldig, wat een prachtpaardje is het toch en heerlijk dat er nu steeds meer rust en ontspanning komt.

Nahja.. kon het niet laten dit even met jullie te delen.

barrel schreef op dinsdag 29 april 2008, 16:52:


Natuurlijk is het onzin dat alles 'natuurlijk'

Bwaah kweet ni ,natuur heeft zijn zaakjes goed op een rij in het algemeen, T'is maar als de mens er mee begint te klooien dat het four gaat met de natuur , Is toch zo ,niet ?

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 29 april 2008, 18:17:


Foutttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttt gaat dus

Er zij net foto's bij mijn paard gemaakt, die al jaren netjes natuurlijk bekapt wordt. Ze heeft spat. De dierenarts begon gelijk over het oplossen met spatbeslag. Voor mij liever geen ijzers natuurlijk.
Heeft iemand ervaringen over hoe dit anders opgelost kan worden?

van lennep schreef op maandag 28 april 2008, 20:41:


Bedankt voor de reactie. Ik ga het denk ik toch eerst zelf proberen. En dan met de trailer in de bak. Ga dan eerst even verder trainen met de clicker.

Gr. Zoë

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 29 april 2008, 17:12:


Nee, wweet nog niet meer dan vanochtend. Ik hoor het vanavond als er iets gevonden wordt. Bedenk me net dat we hier nu 3 generaties hebben staan. Holly, Spirit's moeder, heeft ook altijd erge last van trillende spieren. Dat heeft ze al jaren en wij wijten het altijd aan stress en ouderdom (ze is 19 nu). Toch maar eens doorgeven aan de DA, wie weet is er een verband.

Vanmiddag Puck en Iskander kennis laten maken met de Winnergroep waar ook papa Spirit in loopt, nou, hij is helemaal onder de indruk. Iskander mag van Puck veel dichter bij de paarden komen dan bijvoorbeeld Alegría van BD, dus ze konden uitgebreid aan elkaar snuffelen. Zo loopt het prima en we hebben leuke foto's gemaakt.
Alleen natuurlijk spijtig dat Iskander dan weer zo'n trillingen krijgt zodra hij maar even gaat liggen. Zolang hij in beweging blijft is er niks te merken.

We wachten af....

Groetjes, Pien