Toch wel geinig om te zien wat voor reakties zo'n 'bommetje' teweegbrengt. Natuurlijk is het onzin dat alles 'natuurlijk' moet zijn voordat het goed kan worden genoemd (ik ken nog wel wat natuurlijke kruiden waar paarden hartstikke dood van neervallen, om maar eens iets te noemen...). Wat ik bedoelde te zeggen: ondanks het feit dat mijn paard lange tijd een 'traditioneel'stalpaard was met hooguit een paar uur weidegang per dag en een paar uur bereden in de week werden de hoeven eigenlijk nauwelijks/niet langer waardoor bekappen nauwelijks nodig was (ik veilde overigens wel iets bij). Wellicht heeft de stand/vorm van de hoef er ook iets mee te maken: sommige paarden waarmee ze nu in de wei staat (en die net zo veel beweging krijgen) moeten wel degelijk bekapt worden omdat ze anders te lange hoeven krijgen. De mijne staat vrij recht waardoor ze mischien wat makkelijker slijten. Wellicht dat paarden in het wild hier wat meer op geselecteerd worden. En dan zou het inderdaad onzin zijn om zo'n paard met te lange hoeven er maar mee rond te laten lopen omdat dat 'natuurlijk' is. Zo, het hoge woord is eruit. Kan iedereen weer gerust gaan slapen...

Ik zie ineens dat er een stuk geknipt is :) Het tweede paard is ineens verdwenen:

Het tweede paard was een jong dressuurpaard die weg bij zijn eigenaar was geweest om getraind te worden door een professional, en die sindsdien erg angstig was en niet meer te berijden was, vanwege vreselijke angst voor het bit. Dit paard was duidelijk veel ‘onderdaniger’, werd vooral geleid door angst. Zelfs wanneer het paard uit zichzelf naar Klaus toe kwam leek het daarbij niet op zijn gemak te zijn, dus liet Klaus dit ook nog niet toe. Wat opviel was dat toen dít paard een keer langs Klaus stormde, en dus behoorlijk in zijn ruimte kwam, Klaus daar heel anders op reageerde dan bij het eerste paard. Bij deze liet hij het gebeuren en hij legde uit dat hij bij ‘dominantere’ paarden veel meer op zijn strepen zou zijn gaan staan. Met dit paard was het minste werk, de eigenaar gaf zelf ook al aan dat het paard zelf vriendelijk was en daar geen echte problemen mee waren, behalve het rijden. Aangezien dit geen clinic was die gebaseerd was op rijden heeft Klaus daar niets meer aan gedaan maar aangeboden om telefonisch contact te houden over hoe de vorderingen waren. Hij was van mening dat het bit niet specifiek het probleem was, maar dat het ging om een traumatische ervaring met de mens in het algemeen. Hij raadde aan om verder te werken aan vertrouwen en in ieder geval tijdelijk bitloos te gaan rijden om het paard extra op zijn gemak te stellen.

Sieta schreef op dinsdag 29 april 2008, 16:57:


Leuk geschreven Sieta!
Zijn er nu ook dingen die je gezien hebt en zelf toe gaat passen?

Gr Esther

barrel schreef op dinsdag 29 april 2008, 16:52:


Uhhh , was het je nou alleen maar te doen om een bommetje te plaatsen?

Gr Esther

Conrad van Pruijssen schreef op dinsdag 29 april 2008, 8:01:


Sorry! ik antwoord in stukjes, computer doet moeilijk, hele lappen tekst kwijt.

Goeie redenering hoor Maar ik kies niet of het één of het ander. Ik wil het beste van beide combineren. Het beste van clickeren (dat is eigenlijk alles dus ) en het beste van Parelli (dat is niet alles, maar wel het meeste, en dat is heel veel, onderschat het volume aan informatie niet in dat programma).


Ow, dat bedoelde ik niet, ik bedoelde eigenlijk juist omgekeerd. Dat als ik in de 'do' fase van het clickeren vastloop, en ik naar de 'think' fase terugkeer (trouwens: 'Do your thinking at night, and your feeling during the day' - Pat Parelli) dan ben ik hierin vaak geholpen door Parellikennis. Dus Parelli helpt me juist om beter te clickeren, of om het clickeren vol te houden (dat is wat ik met m'n eerdere one-liner bedoelde). Omgekeerd hoop ik ook dat clickeren m'n Parellidinges zal verbeteren.


Ha! Je zal blij zijn om te lezen dat ik oa. eens kritisch ben gaan nadenken over het tonglikgedrag van Lolita. Ik vrees eerlijk gezegd dat het geen door mij getraind gedrag is maar een zelfbekrachtigend gedrag (ze deed het al de eerste dag dat ik haar had), maar ik ga het toch eens puur benaderen alsof het een trainbaar gedrag is. Dus, zoals jij al zei 'Wil je het niet? Beloon het dan niet' Dus let ik er nu telkens op als ik haar voor iets beloon dat ze dan ook niet tegelijk aan het likken is. Vooral bij het hoeven uitkrabben en opzadelen, de stilstaande dingen, moet ik daar goed op letten. Voorbeeld, ik stond te borstelen (vind ze op zich niet leuk - dus ik beloon haar af en toe dat ze er toch voor bij mij blijft staan), en hield continu uit m'n ooghoeken haar tong in de gaten. Zodra die meer dan drie seconden wegbleef kreeg ze een 'goed' + voer. Ik ben benieuwd...


Ik wil wel. Maar snap je dat het veel makkelijker zou zijn als jij of Inge dit soort van dingen nu al zouden tonen: http://www.dressagenaturally.net/page4/page4.html


Ik wil niets liever dan dat clickeren bij paarden snel vooruitgang maakt en opmars kent en en en! Blij als ik daar met mijn problemen en twijfels aan kan bijdragen.


Aanrader hoor! En super gezellig... Tot zaterdag!

Sieta schreef op dinsdag 29 april 2008, 16:32:


Bedankt Sieta voor deze sfeerimpressie. Van mij mag je verder vertellen!

Moniek

Elzaliene Proost schreef op dinsdag 29 april 2008, 14:18:


Nou , heb voorlopig weer wat te lezen!!

Bedankt voor de linkjes!!

Gr Esther