Tanja schreef op zondag 27 april 2008, 17:49:


Tja, dat nieuwe ruintje is een mannetjesputter hé en hij heeft er een lievelingetje uitgekozen!

Marianne

Tanja schreef op zondag 27 april 2008, 17:49:


Ik heb juist hetzelfde meegemaakt met m'n haflinger. Hij was in't begin heel aggressief tegen m'n Shetlandermerrieke, maar toen ze hengstig was kreeg hij plots wel interesse. Hij was ondergeschikt aan de andere ruin, maar toen kwam hij in opstand om de 'paardige'merrie op te eisen. Precies of hij kreeg hengstemanieren (hij is ook laat gesneden, maar dat doet er niet toe). Ruinen hebben ook hun gevoelens, da's heel normaal, alleen staan ze niet meer zo heet door de hormonen dat ze nog willen dekken. Waarom zouden zij niet verliefd kunnen worden ?

Op zich normaal gedrag, hij wil gewoon zijn 'eigen' kudde vormen. In het wild worden hengsten rond hun derde uit de kudde gejaagd, de hengst van de kudde wil ze dan niet meer in de buurt hebben. Vaak vormen verjaagde hengsten dan samen 'bachelor herds' (vrijgezellen kudde). Ze zijn nog niet sterk genoeg om zelf een kudde te veroveren, maar samen rondtrekken heeft altijd voordelen, dus dan maar met andere mannetjes.

Rond hun zesde zijn ze wel sterk genoeg om zelf een kudde te beginnen. Vaak kunnen ze nog niet op tegen een echte kuddeleider (soms wel, als die oud genoeg is). Maar er zijn ook andere tactieken: doen wat die ruin nu doet. Uit de buurt van de baas blijven, maar ondertussen wel proberen een van zijn merries van de kudde af te splitsen. Vaak is een merrie trouwens de kuddeleider, maar het is de hengst met wie je de meeste problemen krijgt als je een merrie af wil pakken.

Als je een merrie maar lang genoeg verhindert om terug te komen naar de eigen kudde, hoort ze na een tijd bij jou en zo kun je een eigen kudde stichten. We zien het zelf ook bij onze paarden. Volare heeft vroeger Vanilla gedekt en zelf ziet ze zich ook als 'zijn' merrie. Maar Arabesk wil ook een merrie, hij zal nooit de confrontatie met Volare aangaan. Eerst probeerde hij haar van hem af te scheiden, maar dat pikte hij niet. Nu staan ze meestal zo dat Vanilla in het midden staat met aan beide flanken een heer.

van lennep schreef op zondag 27 april 2008, 17:21:


De ene bron is van havens de ander van primeval, zucht. Ik ga denk ik dr. Kalis of Martine van Tilburg maar ff mailen.

Arabesk schreef op zondag 27 april 2008, 18:12:


Havens? waar zie je dat staan?

Gr Esther

eddy DRUPPEL schreef op zondag 27 april 2008, 10:07:


Dat is inderdaad goedkoop !

Arno8 schreef op zondag 27 april 2008, 18:11:


ja eigenlijk wel logisch ook ... zijn eigen kudde vormen haha! Toch blijft zo'n kudde paarden me toch elke keer verbazen. Bij ons is de kudde eigenlijk niet zoals in de natuur, wij hebben een paar ruintjes erin lopen, en wat merries, sinds kort wat veulentjes erbij. Er komen en gaan nog wel eens wat Tinkers, maar toch blijft het altijd een vredige kudde, en de tactiek van deze ruin heb ik nog nooit meegemaakt. Wel leuk om naar te kijken overigens!
Bedankt voor je reactie!

Moniek schreef op zondag 27 april 2008, 1:59:

.


Komen we weer bij de vraag: hoe leert een paard?
Een voorbeeld, ik stond laatst met Jur voor een 5 meter brede vaart.
En in de verte was onze boerderij te zien.
Via de weg moesten we een onaantrekkelijke omweg maken, die we al vele malen gegaan zijn. Ik merkte aan Jur dat hij bereid was naar de overkant te zwemmen. Helaas oa. door al het prikkeldraad aan de overkant zou dit geen zin hebben.

Het was wel een leermoment geweest, dat hij met me over had kunnen zwemmen. Het gedrag was zelf belonend geweest, innerlijk gemotiveerd en aangestuurd door synchroon mijn aanwijzingen op te volgen, had hij kunnen leren van die ervaring. Na enkele keren dit gedaan te hebben, wil hij het dan ook de tegengestelde kant op, met minder innerlijke motivatie en met wel de motivatie om in harmonie met mij te blijven. Zo gaat het leren "altijd" althans bij mij, ook al clicker ik ook hierbij. De marker Y E S dat doe je goed, heeft hij meestal al lang daarvoor beseft, het is een patroon immers, doen wat gevraagd wordt is de Y E S . De situaties dat een paard nog niet begrijpt wat er gevraagd wordt, zijn het effectiefst bij clickeren. Maar hoe vaak komt dat voor? Bij mij niet vaak in ieder geval. Toch leert mijn paard voortdurend door de ervaringen waarin ik hem breng.

De behoefte aan synchroniciteit is in het zadel even sterk als met grondwerk.
Dat is duidelijk voor mij.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Elzaliene Proost schreef op zondag 27 april 2008, 12:40:


Ik zou die gegevens dolgraag hebben , wil je ze me doormailen ?
Alvast bedankt.
Nick