eddy DRUPPEL schreef op zondag 20 april 2008, 16:59:


Dat wil ik wel even uitleggen maot, (of moat?)
Jij denkt dan misschien aan druk of dwang, maar strenger heb ik hoogstwaarschijnlijk niet in mijn mond gehad, wel geconcentreerder, consequenter
Piet

Een paard lijkt precies op een dier

muriel schreef op zondag 20 april 2008, 10:25:


Hetzelfde hier.
Deken gaat alleen af bij meerdere dagen non-stop regen of enkele uurtjes op de middag wanneer het 35°C is.
En natuurlijk ook als ik rijd. Maar dan vind ik het al helemaal geen 'gedoe'. je bent toch bezig met paard poetsen en opzadelen, dus dan is dat deken maar een detail.
Rijden doe ik trouwens ook vaak met een deken, maar dan een ander met groter mazen (zodat ze haar lichaamswarmte kwijt kan) en met zadeluitsparing.

En dat ding is trouwens aan en uit op 2 minuutjes. Paardje doet hem praktisch zelf aan. Ik moet gewoon de opening open houden zodat ze haar hoofd erdoor kan steken. De rest doet ze vaak zelf. Dan nog enkele gespjes vastklikken en t'is weer klaar.
Insprayen zou al even lang duren.

Het zadel bleek niet zo perfect

Je hebt er een leuk verhaal van gemaakt Nathalie en we hebben allebei een fijne vrije middag gehad. Echte Vlaamse koffie met taart
Ook ik heb weer zaken geleerd, let wel ik ga geen kritiek leveren, maar ik vind het rijden met een carrotstick niet aan te bevelen.
Misschien werkt het rijden met een halsring beter, maar voor mij blijven de minimale bewegingen van de teugels dicht bij het lichaam de manier waarop je een paard het minst stoort. Gezien de reacties van Lolita vindt zij dat ook.
Het mooie van clickertraining is dat we keihard geconfronteerd wordt met onze frustraties en het feit dat we geen mogelijkheid hebben om die op ons paard te botvieren. Geen touw, geen stok, geen enkel ander machtsmiddel dan de beloning die je in je zak hebt.
Ik denk dat je nu wel gelooft dat niet alleen paarden maar ook mensen veranderen van clickertraining.
Ik weet zeker dat je tegen jezelf gezegd hebt, dat je frustatie het de volgende keer niet meer van je gaat winnen.

Piet
Een paard lijkt precies op een dier

Nathalie Lagasse schreef op zondag 20 april 2008, 17:11:


Zou het ook niet kunnen dat het haar gewoon niet interesseert, dat voer?
Dat denk ik bij Pête altijd. (Die doet ook ni veel voor voer.) Daar kan je met een wortel voor haar neus staan zwaaien, en dan doet ze nog niet eens de moeite om er naar te happen.
Ze lust wel graag een worteltje hoor. Maar niet zo graag dat ze er allerlei kunstjes voor gaat uithalen.
Bijvoorbeeld als ik dressuur heb gereden in de piste. Dan stap ik af en loop weg van haar om mijn jas en tas te nemen. Paard blijft dan staan waar ik haar achterlaat. En ze weet dat ik een worteltje in mijn tas heb voor na het rijden. (Als ik mijn schoudertas om heb, zal ze die bijvoorbeeld ook aanraken met haar neus na het rijden. Alsof ze zegt 'hier met die wortel'.)
Maar als ik de wortel neem en haar roep en met de wortel zwaai terwijl ze daar staat te wachten, gaat ze daar niet voor in beweging komen. (Of na een eindje aarzelen) ze staat dan met zo'n domme blik te kijken naar de wortel, maar verroert zich niet.