nina groeneweg schreef op maandag 23 juli 2007, 16:35:


Ook ja, maar er zijn meer soorten strongyloides.
http://www.dierenklinieklemmer.nl/page37/page93/wormen.html

Groetjes, Trea

trea hoex schreef op donderdag 17 april 2008, 17:25:


Hey Trea,

Het berichtje waar jij op reageert is ondertussen al een jaar oud.
Het forumspook heeft dit bij het mijne geplakt

Groetjes

Britt Claeys schreef op donderdag 17 april 2008, 17:35:


Ach verhip! Ik moet altijd zo lachen als mensen dit overkomt.. kijk dan uit je doppen denk ik dan altijd.
Nu gebeurt het me zelf

Ik het boek van Linda Kohanov aan het veslinden, erg confronterend, maar zeer interessant.
Mijn interesse in die materie is gewekt toen ik kennis maakte met intiuitive communicatie. Toen ik in de weide wat aan het lezen was en ik even opkeek vanuit het boek naar m'n Haflinger, hief hij z'n hoofd op uit het gras (voor hem toch al heel bijzonder om even niét te eten ) en keek ook naar mij. Ik dacht what the .... ? Is hier iets paranormaals aan de gang of zo, of voelt hij dat ik naar hem kijk?? Ik dacht even dat dit door een 'speciale band' kwam die we samen hadden.
Het boek heeft veel opgehelderd voor mij, maar ook veel losgemaakt.
Deze middag leerde een vrouw samen met mij enkele eenvoudige Parelli oefeningen aan m'n nieuwe merrie'tje, Joy. Joy was zo'n schat en de vrouw zei dat ze heel erg lief is en snel leert, wat ik ook al had ondervonden (de weinige zaken die ik haar al geleerd heb heeft ze heel snel opgepikt, negatief gedrag, zoals dat afdwingen van eten heb ik er ook heel snel uit gekregen). Toen de vrouw het touw over gaf aan mij en ik even mocht proberen om de oefeningen na te doen, had ik een wrang voorgevoel. Ik dacht aan het boek en wat erin stond over hoe paarden je gedrag spiegelen en ik had al zo'n gevoel dat de aap hier uit de mouw zou komen, mede door het feit dat ik me deze week weer heel slecht in m'n vel voelde (teveel denken is niet goed, ik weet het, maar ik kan moeilijk die maalstroom stop zetten.)
Ik nam het touw over, maar ik voelde me zo klein naast die sterke, zelfzekere vrouw, en algauw spiegelde m'n merrie me terug door keihard haar hoef op m'n zere voet te zetten (heel doelbewust, want die ene hoef heeft ze toch even precies opzij moeten verplaatsen om mijn voet te passen), op hetzelfde moment bijna toen ik me zo klein voelde tegenover die twee (ik was idd beetje jaloers omdat Joy haar zo graag leek te hebben). De merrie wist donders goed dat mijn voet daar stond. Ik herkende haar gedrag niet meer, zo was ze anders niet tegen mij. Ze stond ook niet zo mooi stil aan het touw als bij die dame.
Ik weet drommels goed welke boodschap ik hier kreeg.
We hebben misschien maar 3 oefeningen gedaan, maar daarin heb ik een schat aan informatie ontvangen. Er is veel werk aan het thuisfront, Ik besef het. Pijnlijk, maar het bewijst toch maar weer eens wat dat paarden eerder onze leermeesters zijn en niet andersom. Wij leren hun beetje cultuur, en zij geven ons terug onze natuur...wou dit gewoon even kwijt.

Paar dagen geleden nog Eva die spullen kwijt was en geleuter over ganzen en dan lees ik nu dit:

http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=TE1QTBQ6

Dat is hier 2 straten verderop, en dus ook 2 straten van de weide waar mijn paard vorig jaar uit de weide is gehaald.

Arm veulentje.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 16 april 2008, 23:00:


No pproblemo graag gedaan!!

was idd mooi om te zien hoe die gasten aan uw lippen hingen (op gegeven moment vroeg er zelfs ene of da gij hunne opvoeder ni wou worden )

Het mooie was dat ze inzagen dat wat bvb de westernruiters met heel hunne ijzerwinkel deden ook in grote lijnen mogelijk was met enkel een touwtje!
Vandaar hun reactie "oooowwwjoeeeeng" :)

Was idd ni simpel om die gasten te begeesteren maar door ze zo in de demo te betrekken voelden ze zich ernstig genomen en werden wij ook ernstig genomen!!

En dieje ooooowwwjoeeeeeeng gaat zowel bij ons als bij de kinderen als bij de opvoeders nog veel over de lippen gaan

ps 'i hate rabbits

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 16 april 2008, 23:00:


moet leuk geweest zijn die dag .
wij "boeien" op kamp kinderen van 10-16 rond paarden. Ik vind het nog een aangename leeftijd. Vooral omdat ze nog niet zo heel vastgeroest zitten in hun denken, en meestal wel nog iets willen leren. Verder vind ik jongere kinderen dan 10 ook wel boeiend. Mja ben dan ook bijna leekracht, ik vind kinderen zoviso de max..

Ik sla de BIT open en bij de vragen/brieven staat weer iets onzinnigs.

Een vrouw die het zo lastig vindt dat haar paard vies wordt en dat ze dan zo lang moet poetsen en Offereins antwoord iets in de trant van 'ja dan ontkom je niet aan een deken'. Ook merkt hij op dat een deken de groei van een wintervacht niet beinvloedt.

Wanneer sturen ze hem nu een écht met pensioen?

In de aankondigingen voor volgende maand staat trouwens dat er een artikel over welzijn van paarden inkomt. Ik ga alvast op het puntje van mijn stoel zitten en leg pen en papier klaar.

charlot van r schreef op donderdag 17 april 2008, 19:45:


ik vind vooral de jongere kinderen makkelijker om te "entertainen" heb vorig jaar gaan helpen op paardenkamp en de jongste kinderen (rond de 10-12jaar) waren steeds enthousiast om iets nieuws te leren rond paarden, de iets ouderen 14-17 jaar waren helemaal niet enthousiast 'liever lui dan moe' was bij hun zeer toepasselijk.
voor de rest hebben wij afgelopen jaar een vormingsdag moeten voorbereiden voor de leerlingen van het 1ste middelbaar (ik zit in het 5de) dat ging eigenlijk ook behoorlijk vlot, enkel konden ze soms wel remoerig zijn (maar we trekten onze plan wel, we hadden de eerste 2 uur geen enkele begeleidenden leerkracht )

zo te horen was het een leuke dag, lijkt me ook ontzettend leuk voor die kinderen om zo eens iets anders te doen.

Julie_Uranie schreef op donderdag 17 april 2008, 17:23:


Ik heb ook een weide die grenst aan een gracht.
Die word ook ieder jaar proper gemaakt maar de aannemer die dit werk uitvoert neemt het slib en de andere rommel die hij uitschept proper mee met mega grote tractoren en dito aanhangers.
De afspanning staat op ong 30 cm van de grachtkant en hij schept daar netjes met de arm van zijn graafmachine overheen.
Ik zorg wel dat er rond de periode dat ze gaan komen er geen paarden op die weide staan,en dat ze ook zonder probleem in en uit kunnen rijden.
Ik denk dat het voor een groot stuk afhangt van de 'goodwill' van de aannemer. Misschien is met die mannen praten?(neem hen iets te drinken mee,doet soms wonderen)
Zij doen tenslotte ook alleen maar hun job?!
Weet je ook of het een gemeentelijke of een provinciale gracht is?

Koen

Koen Theys schreef op donderdag 17 april 2008, 20:22:

T'is een provinciale gracht. En het zijn blijkbaar de mannen van de technische dienst Milieu zelf die het komen doen, dus geen aannemer. We hebben foto's genomen als bewijsmateriaal. Zal ze hier ook eens plaatsten .

irene schreef op donderdag 17 april 2008, 9:55:


Moest ik kunnen kiezen, ik zou het proberen opbouwen, hoewel dat wat raar klinkt, want je kunt je paard moeilijk zeggen dat hij de eerste dagen wat rustig aan moet doen. Hoe is hij met zijn kuddegenoten? Speelt en ravot hij veel, of is hij net rustig als je hem erbij zet? Als hij enorm speels is, kan je hem misschien eerst een tijdje enkel samen met een rustig paardje zetten tot je denkt dat het wel ok is om ze allemaal samen te laten lopen? Ik begrijp je ongerustheid wel, want je hebt er natuurlijk weinig over te zeggen eens je hem "loslaat" he. Hoe dan ook, beweging is enorm belangrijk om littekenweefsel stilaan weg te werken zodat het niet hindert in zijn bewegingen. Wat heeft hij voorgehad?

Veel succes in elk geval!
Sibyl

best effe pittig om te zien
http://www.youtube.com/watch?v=uwOnFrfPRdE

zal dit inderdaad een natuurlijke euthanasie zijn?