Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag 11 april 2008, 21:20:


Iedereen is blijkbaar weer met zichzelf bezig hé!
Wij doen het op de manier van Eddy, zie inderdaad de foto van Vicky.
Bij onze paarden werkt dat perfect!
(maar die kunnen we ook zonder problemen met een touwhalster of een bosal rijden! We hebben dan ook van die hele slome knollen, een arabier en een kruising van vanalles.)

Groetjes en succes!

Marianne

Christel Provaas schreef op vrijdag 11 april 2008, 21:16:


Ik weet dat je door een soort van oversprong gedrag te stimuleren om mogelijke stress weg te laten vloeien een paard kunt helpen.
Zoals het voorbeeld van Marianne die nu het leidtouw gevonden heeft, uhm haar paard Paard heeft geleerd dat het leidtouw net zo goed werkt als haar baas proberen te bijten.
Het is me al een aantal keer gelukt om dat gedrag op cue te zetten, zodat je het kunt oproepen, maar ook weer kunt weg laten vallen en kunt uitbouwen naar werkelijk dingen op te pakken en aan je te leren geven, of te halen, op te pakken en te geven. Zoals het paard van Eva, wat het hoofdstel en leidtouw aangeeft. ( dat heeft Eva aangeleerd, niet ik he) Het zou interessant zijn om uit te vogelen waarom dat bij Cadiz niet werkt.
Misschien door de mate waarin hij het heeft?

Piet

Een paard lijkt precies op een dier

Peter Donck schreef op vrijdag 11 april 2008, 17:34:


Ja, 't zijn schapen van schaapjes ocharme toch. Ze "hebbe hun eige oek ni gemokt" hé Peter!

En wij hebben hier een kip zitten die 's ochtends een half uur nodig heeft om van haar stok te durven springen, dat is een "schaap van een kiekske". Ik heb daar al vanalle turntoestellen gemonteerd om haar afdaling te vergemakkelijken maar ze negeert die volledig.

Gelukkig legt ze alle dagen een lekker eike.

Marianne

Kuggur schreef op vrijdag 11 april 2008, 20:20:

<knipdeknappekapperknipt>


Toch niet helemaal. Je communiceert nml. niet alleen met Eddy, maar op een forum.

Nu ja, verder ook niet zo heel belangrijk.

Piet schreef op vrijdag 11 april 2008, 21:48:


Zeg Piet, maar dat van Indy...
Dus ons proberen te bijten hielp niet maar in het touw bijten, dat "helpt " toch ook niet?
En door het touw wordt dat bijtgedrag volledig genegeerd, al drie jaar, maar het is toch nog altijd niet uitgestorven... Hoe zit dat dan?

Wij werken er ook helemaal niet aan om het haar te verhinderen, voor ons hoort dat gedrag gewoon bij Indy. Indy is voor de rest een binnenvetter, een heel introvert paardje en wij vinden het juist positief als ze al eens haar karakter laat zien.
Wij willen haar ook niet te "glad" maken, want ze is al zo ongelooflijk braaf in vergelijking met hoe ze hier begon.

Als ze nu onderweg ontgoocheld is omdat ze niet mag grazen, begint ze in de teugels te happen. Dus ze doet dat wanneer ze niet zo heel content is. Wanneer we nu die hele lijn doortrekken zouden we haar alleen nog maar op de wei mogen zetten vrees ik....

Marianne

marianne laenen schreef op vrijdag 11 april 2008, 22:04:


Nee, begrijp me niet verkeerd, ik vind het prima, het helpt Indy wel degelijk, dat bedoelde ik ook te schrijven, dat een paard haar stress of ongenoegen op die manier verwerkt. We kunnen nu eenmaal nooit alle ongenoegens voorkomen.
Dat ze het nog steeds doet kan inmiddels net zo goed een gewoonte zijn geworden waarbij ze zich prettig voelt, denk je ook niet?
Piet

Een paard lijkt precies op een dier

Piet schreef op vrijdag 11 april 2008, 22:16:


Ja, dat denk ik ook Piet, 't is gewoon een deel van haar, een ritueel, en ze doet het op zo'n charmante, discrete manier... iemand van buitenaf zou het nog niet opmerken.

En hoe ze op drie jaar tijd zo enorm veranderd is... Ik weet nog dat wanneer ze vroeger per ongeluk op het leidtouw trapte, dan ontplofte de wereld gewoon en nu laatst op onze tocht bleef ze gewoon verderdraven met een leidtouw dat over de grond sleepte, gewoon met haar hoofd een beetje opzij... Indy is een kanjer!

Maar we mogen er geen kindje opzetten want dan komen alle oude kuren weer naar boven. En gelijk heeft ze verdorie.

Marianne