e m kraak schreef op donderdag 3 april 2008, 19:41:
> Motivatie van binnen uit kan intrinsiek nog zo krachtig zijn,
> maar zonder beloning dooft ze gegarandeerd uit....
> Wel is het zo dat die beloning niet altijd van buitenaf hoeft

> levensbehoeften maar als voorbeeld. Toch blijkt dat
> onbegrijpbare beloningen (een snoepje terwijl je paard midden
> in het gras staat!) toch heel motiverende uitwerking kunnen
> hebben. De laatste woorden zijn hier nog lang niet over bedacht.
.
> Er is iig geen "grens" aan het gereedschap "beloning/straf". Er
> is slechts sprake van drempelwaarden in samengesteld modulaire
> modellen.
.
> Neo-Darwiniaanse biologie en Skinneriaanse psychologie komen op
> vergelijkbare wiskundige modellen uit. Dat lijkt me geen toeval. Ook
> zelfbelonende biologische systemen voldoen aan de "beloningswetten".
Ik ben het met je eens Egon. Vooral waarbij het gaat om inzicht hoe alles werkt en elkaar beinvloed. Onze nadruk op iets kan verschillen.
De kracht en belangrijkheid van innerlijke motivatie is voor mij heel duidelijk. Waardoor leren we? Waardoor leert een paard? Waardoor leert een kind? Dat is vollop door innerlijke motivatie. Ja het kan wel, leren gemotiveerd door R+ toegevoegde beloningen. (Ons school systeem probeert dit al eeuwen). Het resultaat is echter dat het geleerde razend snel weer vergeten wordt en het plezier benden alle peil is. Werken met tegenzin dus. Pas als je graag en geheel vrijwillig tot savonds laat met iets bezig bent weet je dat je intern gemotiveerd bent. R+ is dus absoluut niet het werkzame bestanddeel van leren. Wel de Reward van het doen zelf. Het is goed om hier een helder inzicht in te hebben. Want dan ga je net iets anders om met je training.
Vriendelijk Verhinderen, kun je dacht ik gerust P+ noemen.
Mensen kinderen ervaren dit niet als straf ! Een paard ervaart een vriendelijke druk om iets
niet te doen ook niet als een straf dacht ik zo. Toch is het P+
Ik vraag om ander gedrag en begrijp volkomen als het kind of paard dit nog niet kan. Na de vriendelijke Nee, stel ik voor wat anders te gaan doen. Zonder P+ kun je bij 2jarige kinderen en paarden geen grenzen stellen aan ongewenst gedrag. Je kunt er immers niet mee gaan praten om te overleggen of het voortaan niet anders kan. Kinderen worden horendol van ouders die hun gedrag veroordelen en op een verwijtende manier pratend tot een oplossing willen komen. Paarden worden ook horendol van boze begeleiders die hun zweep laten spreken. Vriendelijk verhinderen is één vorm van P+ dat noodzakelijk is bij jonge kinderen en bij paardrijden.
Is het ook goed om kinderen en paarden te dwingen iets
wel te doen?
Dat is een verschil hé, dwingen om iets
niet te doen of dwingen om iets
wel te doen. Het kan helaas wel, door de toename van druk, kiest een kind en paard er voor (blijft eigen keuze) om te doen wat anderen vragen. In de volksmond heet dat de ander dwingen iets te doen.
Deze vorm van P+ is bij kinderen
nooit nodig en schadelijk om dat wel te proberen. Het legt een grotere druk op een jong kind dan het aan kan. En brengt angst in de relatie. Het lukt wel hoor, maar wat is het resultaat? Een onecht kind dat heel beleefd zich goed kan gedragen, maar innerlijk zijn levensvlam mist of niet meer durft te uiten. Een kind dat gaat leven voor R+ de toegevoegde beloningen gaat zoeken en nastreven, en nooit vervulling vindt. Hoe is dit bij een paard? Is dat niet precies zo? Is het daar wel goed om die te dwingen met druk om iets
wel te doen? De zwepen, sporen en bitten hebben we immers al thuis gelaten, zo hard willen geen gedrag afdwingen. Ik vermoed dat met vriendelijk verhinderen je bij een paard bijna alle conflicten kan oplossen.
Zonder vriendelijk verhinderen kom je er echter ook niet, zowel bij kinderen niet als bij paard rijden op een buitenrit.
Groetjes, Michiel