Top, we hebben zo in de rats gezeten met die kleine vos. Ik vind trouwens dat Björk heerlijk aan het showen is, slaan de medicijnen goed aan of ben je hier nog niet mee begonnen.

He, niet weggaan hoor miste je al een beetje op het forum. Er zijn genoeg mensen die mischien zich niet in de discussies hebben gemengd maar ik denk dat er weinig mensen zijn die twijfelen aan hoe goed jij je eigen paarden kent en wat je voor ze over hebt. Dus laat je niet gek maken door een meningsverschil met een enkeling en blijf gewoon voor de grote groep.

Aha, 2 jaar, veuleke, daar zeg je het goed...Mijn veuleke van 2 jaar wilden ze al berijden. Zo gezegd zijn Quarters van 2 jaar al volgroeid en mogen ze op die leeftijd zadelmak gemaakt worden...(hebben Quarters dan een andere morfologie dan andere paarden??)
Ik schrok me een ongeluk, zeker toen ik het kale plekje achter haar okselholte zag. Laconiek antwoorde de verkoper: Quarters zijn met twee jaar al volgroeid...het is niet erg als men er een paar keren in de week een kwartiertje mee rijdt, jong leren ze het snelst. Ik had dat niet gevraagd dat ze haar zadelmak zouden maken, was razend maar heb gezwegen want ze hadden er nog niet opgekropen, alleen zadel op gelegd.
Nu amuseert ze zich rot in de weide, want ze heeft daar hele tijd binnen in een box met tralies gestaan voor de verkoop.
Inderdaad Piet, zoals je ziet, ik heb toch nog een paardje bij gekocht...ik kon zo'n lieverd niet laten staan, ik had haar al een heel eindje op het oog.
Heel mooi werk overigens met dat hengsteveulen, ik heb het even gelezen.

jan seykens schreef op donderdag 3 april 2008, 10:05:


Goeie vraag Jan. Ik heb tot ze één maand oud was los laten meelopen, ik zat toen nog niet op Lolita (ze was zo vermagerd, ik wou dat nog niet doen) maar Lolita liep met mij mee aan het halster. Tot op een goede dag ik met Lolita op het maisveld wat simpele oefeningetjes wou doen en Huppel liet weten dat ze het maisveld NIET LEUK vond, begon rond te koersen, op zich niet erg, maar toen we weer naar huis stapten en ze hoorde Cesar hinikken besloot Hups dat ze wel alleen durfde en schoot ze in rengalop naar de wei, een verbaasde Lolita en mezelf achterlatend in een stofwolk Huppeldepup passeerde hierbij een heel gezin op wandel met kindervoituur en honden... Toen Lolita en ik op een drafje achterkwamen (Lolita was perfect braaf bij mij trouwens, super beest ) heb ik mij daar nogal verontschuldigd, en dan Hup weer opgepikt die aan het hek naar Cesar stond te kijken... Sedertien gaat ze niet meer los mee!
En toen was dat een frummeltje van een dikke meter hoog op hoge pootjes, maar nu is ze op haar acht maand al bijna een echt paard, ik zou ze eens moeten meten, 1m30- 1m40 schat ik, bijna zo groot als Cesar al.
Mischien dat als ik in een vreemde (en rustiger!) omgeving zou gaan wandelen dat ze dan wel bij ons zou blijven en niet naar de trailer terugkeren, wie weet. Eerst maar eens dat B-E rijbewijs halen. Weddenschappen nog steeds open: reeds één keer gebuisd.

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 3 april 2008, 10:23:


ik hoor daar niet bij
maar ik hoor wel in het groepje "mooiste en braafste paarden"
o ja, ik ben oprichter

tis eigenlijk ook niet waar

Maandag gaan wandelen en Queenie was zo geil-hengstig als een konijn! Ik zag het meteen toen ik nog maar de auto parkeerde aan haar staart, hoofdhalshouding, briesen, galop, andere paarden wegjaagen als ze 10m dicht kwamen, de grote bitch! Maar die sit wil ik niet uit de weg gaan en we zijn toch gaan wandelen, (ik loop er naast). moest hele tijd haar aandacht bij me vragen "hela, geile madamme, kom es terug met je voetjes op de aarde, ipv in de 7de hemel!"
tot we een stop maakten aan een vijver enze in alle blaadjes, takjes, grassprietjes een stoere hengst zag. t' Schaap kon geen weg met haar zelf, zo leek het. Ze had me al tien keer getoond "ik wil weeeeg, verder wandelen" maar ze bleef desondanks trouw aan mijn "neen nog niet". Tot het haar blijkbaar ineens echt te veel werd en ik plots het gevoel had dat ze een balloneke aan een touwtje was (grote luchtbalon he, die me probeerde mee te sleuren )
Heel veel druk zou ik niet eens kunnen gebruiken (buikje doet al pijn als ik te veel trek ) maar ik deed het wel hoor, anders was ze zo weg. ze huppelde zowat rond me heen, voorbeentje de lucht in, haar lichaam leek wel halve keer korter, briesen etc. maar ikke de koele leider bleef gewoon kalm, en vroeg haar elke keer opnieuw "hier", zoals als ik haar los laat lopen naast me (kon nu in geen geval ). ik beloonde haar voor elke seconde aandacht voor mij en na 200m was ze terug bij modus "ok, zeg jij het maar". Ik kon haar vanaf dan weer los laten lopen, maar was op mijn hoede hoor, af en toe zag ik haar terug beeke veranderen en moest ik voor de verandering te groot was terug roepen. Heel intensieve training geweest maar goede ervaring.

Maandag gaan wandelen en Queenie was zo geil-hengstig als een konijn! Ik zag het meteen toen ik nog maar de auto parkeerde aan haar staart, hoofdhalshouding, briesen, galop, andere paarden wegjaagen als ze 10m dicht kwamen, de grote bitch! Maar die sit wil ik niet uit de weg gaan en we zijn toch gaan wandelen, (ik loop er naast). moest hele tijd haar aandacht bij me vragen "hela, geile madamme, kom es terug met je voetjes op de aarde, ipv in de 7de hemel!"
tot we een stop maakten aan een vijver enze in alle blaadjes, takjes, grassprietjes een stoere hengst zag. t' Schaap kon geen weg met haar zelf, zo leek het. Ze had me al tien keer getoond "ik wil weeeeg, verder wandelen" maar ze bleef desondanks trouw aan mijn "neen nog niet". Tot het haar blijkbaar ineens echt te veel werd en ik plots het gevoel had dat ze een balloneke aan een touwtje was (grote luchtbalon he, die me probeerde mee te sleuren )
Heel veel druk zou ik niet eens kunnen gebruiken (buikje doet al pijn als ik te veel trek ) maar ik deed het wel hoor, anders was ze zo weg. ze huppelde zowat rond me heen, voorbeentje de lucht in, haar lichaam leek wel halve keer korter, briesen etc. maar ikke de koele leider bleef gewoon kalm, en vroeg haar elke keer opnieuw "hier", zoals als ik haar los laat lopen naast me (kon nu in geen geval ). ik beloonde haar voor elke seconde aandacht voor mij en na 200m was ze terug bij modus "ok, zeg jij het maar". Ik kon haar vanaf dan weer los laten lopen, maar was op mijn hoede hoor, af en toe zag ik haar terug beeke veranderen en moest ik voor de verandering te groot was terug roepen. Heel intensieve training geweest maar goede ervaring.

Zie je wel, tgaat niet altijd goed hoor ik jullie zeggen
gelijk! dat vind ik nou net leuk aan paarden trainen. Elke situatie is uitdagend en leuk om te trainen, wij zoeken ze zelfs op, he jolien ?

Ik doe ook een duit in het zakje:

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 1 april 2008, 17:02:


Pfff, wat neem je veel mee, Nathalie.
Is de carrotstick nu echt nog nodig als begrenzen/aanwijzer?
Verder vind ik dat je leidtouw vrij lang is, dat geeft weer een kluwen.
Ik heb een dun 3 metertouw. Meer ruimte krijgt Spirit niet als hij als handpaard meegaat, want dat zou betekenen dat ik hem 'verlies'.


Oefen het meer-naar-achteren-blijven op de grond, niet op het paard. Pas als het op de grond solide is kun je het te paard doen. Ik kan me echter zo voorstellen dat het op de grond wél goed gaat en door Huppel's veulengedartel buiten af en toe iets 'vergeten' wordt door haar.
In dat geval komt het vanzelf wel, buiten zijn meer indrukken en heeft ze het druk met alles in zich opnemen waardoor ze wel eens 'vergeet' waar ze moet lopen. Zoiets gaat helemaal vanzelf over naarmate ze ouder wordt en vaak meegegaan is.

Tja, dat ze misschien meer temperament heeft dan haar moeder, daar kun je weinig aan veranderen. Ik neem ook bij voorkeur gelijk-in-temperament-paarden mee als handpaard.
En Spirit corrigeer ik ook als hij jumpy wordt, door in zijn stroom mee te pulseren en hem zodoende langzamer te doen gaan ("eeeeasyyyyy").
Let er daarbij goed op dat je je adem laag houdt.
Ja, vaker kort houden en weer lossen moet ik ook.
Spirit is heel steady maar heeft af en toe ook nog wat jonge paarden dingetjes hoor, waarbij ik hem moet corrigeren (voor zover BD dat nog niet gedaan heeft). Zo had hij een tijd de neiging op plots op de rem te gaan als hij iets leuks zag of hoorde, dat is nu over maar was in die tijd niet altijd even handig ----> snók en weer een week pijn in m'n schouder.

Als je goed kijkt zie je dat er in mijn 2 e filmpje in Spirit's verhaal ook gebeurt, maar mijn dochter hield toen (toevallig) nét op met filmen. Kijk maar eens, Spirit versperde BD daar de weg in draf, hihi....
Ach ja, dat was toen, is nu ook allemaal niet meer, ik denk dat hij daar pas de tweede keer als handpaard meeging.
Gewoon doen dus. Ervaring kweken.


Yep, eerst in stap en als het steady is in draf, weetjewel....


Spirit loopt in het verkeer altijd rechts van mij, inderdaad, weg van de weg. Al mijn handpaarden trouwens, ik ben rechts ook handiger dan links, dat is ook een reden.


Ja, en nee. BD is altijd heel druk en kan enórm springerig zijn (energie) en ik sta ervan te kijken hoe cool Spirit in z'n hoofd is.
Maar ze is nooit echt bang, wel wat snorkerig, en dan denkt Spirit 'huh? ís er hier iets ofzo?'
Maar ik zou niet elk paard als leidpaard willen meenemen, ze zijn wel een voorbeeld en moeten ook een steun voor het handpaard kunnen zijn.
Paarden in de groep dragen dat enorm op elkaar over. Ken je het voorbeeld van de Slingerberg hier omlaag? Waat onze paarden een keer enorm geschrokken zijn van de plaatselijke Haflinger die van helemaal boven op een steile helling naar omlaag gekletterd kwam? Dat was even chaos bij onze paarden. Nu staan ze het hele weggetje naar beneden al op de rem want er was daar ooit iets engs. Inclusief de paarden die nooit bij dat voorval waren zélfs Indy die pas 2 maanden bij ons is.


Zou Spirit dus exact hetzelfde doen, 'huh? waarom staan we hier????'

Groetjes, Pien

Heel apart!
Wat willen we zien een attent paard die reageert op de hulpen/aanwijzingen.
Die mooi ontspannen is en met impuls loopt.
OOK volgens:
Fei regelement "Welzijn vhpaard" Gedragscode:

Artikel 401: Doel en alegmene principes

De dressuur heeft de harmonische ontwikkeling van het organisme en van de natuurlijke eigenschappen van het paard ten doel. Het paard wordt daarbij levendig, gehoorzaam en kalm in zijn bewegingen gemaakt, waarbij een volmaakte harmonie met de ruiter tot stand komt.
Deze ontwikkeling wordt zichtbaar door:
(1) De ongedwongenheid en regelmaat van de gangen
(2) De harmonie, lichtheid en het gemak van de bewegingen
(3) De lichtheid van de voorhand en het onderbrengen van de achterbenen, voortkomend uit een constant aanwezige drang naar voren
(4) Het oonvoorwaardelijke aanemen van het bit, waarbij geen enkele weerstand of spanning optredt, dat wil zeggen met een volledige ontspanning

Lees verder:
http://www.hippocampus-nl.com/index.php?content_id=124

Als jij de indruk had dat dit paard opgejaagd werd, dus alles wat hierboven geschreven staat verdween als sneeuw voor de zon, dan heb je toch een duidelijk punt om aan te kaarten.
Het zou van de zotte zijn dat je je eigen gevoel en kennis niet zou mogen ventileren, je komt op school om te leren, maar een eigen inzicht en deze gedragscode wetende heb je genoeg te zeggen, lijkt mij zo!
Anita

Nathalie Lagasse schreef :

Ahum, ik maak het touw wel vaak aan het zadel vast, zo heb ik mijn handen vrij. Het is inderdaad ook bij mij helemaal in het begin één keer fout gegaan, dat was niet de bedoeling, toen stond Spirit op de rem en was er een snók en een ruk aan de zadel. Maar daarna heeft hij het niet één keer meer geprobeerd. Schandalig en zeker niet mijn bedoeling, maar achteraf is er gelukkig niks bij hem blijven hangen. Nu hangt het touw weer gewoon aan de zadelknop en ik haal het er snel af als ik in een situatie kom waarin ik sturend moet optreden naar hem toe, of wanneer we op een smal paadje lopen waarbij hij achter me moet blijven.


BD loopt gewoon door hoor. Alsof ze zegt 'moet je maar meekomen'.
Dat met die lange armen heb ik in het begin ook wel eens gehad, maar dat wordt dus minder naarmate je het vaker doet (gewenning).
Spirit volgde op de grond ook perfect, vandaar dat ik hem als handpaard ging meenemen, en toen moest-ie leren om ook naast een ander paard mee te blijven lopen.

Groet, Pien

Eva Saegerman schreef op donderdag 3 april 2008, 10:19:


Ik ben met Spirit ook met de fiets begonnen inderdaad.

Piet schreef op woensdag 2 april 2008, 19:39:


Natuurlijk is het overal toepasbaar, ook op mensen. Maar het is ook een beperkt en zelfs dom instrument in vele situaties. Vooral als je het wilt toepassen op mensen. Bij mensen gebruik ik veel liever omgangsvormen die beschreven zijn in de humanistische psychologie en vormen van natuurlijk gedrag en zingeving en spiritualiteit.

Piet kijk eens verder dan Skinner, de OC is echt beperkt toepasbaar en zeker bij mensen is het een instrument van laag nivo. Het gaat voorbij aan gemotiveerd worden door innerlijke motivaties, anders dan een toegevoegde beloning willen. Ook een paard laat zich liever motiveren door innerlijke motivaties dan door R+ een toegevoegde beloning. Wat blijft er over van clicker training als je de R+ weg haalt? Juist helemaal niets.

De gedachte dat bevrediging van innerlijke motivaties ook R+ is, is alleen toepasbaar als een verlate toegevoegde beloning. Na de afwas mag je achter de pc. Als je nu langzamer draaft mag je straks rennen, zoals Inge even aanhaalde. De onvrijheid druipt er van af, je moet nu toch doen wat ik zeg. En die onvrijheid is bij paard rijden helaas vaak nodig.

En hoe kun je het beste dier vriendelijk zijn in het omgaan met die noodzakelijke onvrijheid? Simpel gezegt door P+ te combineren met R+

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Deze tekst stemt toch even tot nadenken, misschien is clickeren toch wel dé methode om met dominant gedrag in bepaalde omstandigheden om te gaan, in dit geval voedsel:

http://members.home.nl/vrijheidsdressuur/artikel2.html

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 3 april 2008, 10:37:


Ik dacht dat die voldoende naar mama zou kijken. Niet voldoende precies.
Ik neem Ulke dikwijls los mee. Aangelijnd tot we een beetje van't verkeer en thuis of de trailer zijn.Dan laat ik ze los volgen of voorop lopen, zoals ze wenst.Ulke is ook enorm eetgericht maar als ik 200 m verder ben, zijn wij blijkbaar toch interessanter dan gras.
Als we op een paar km van huis of trailer zijn neem ik ze terug bij mij, om idd eigen iniatief te beperken.Ulke is wel een veulentje van 13
jaar.

jan.

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 3 april 2008, 10:37:



Sela kunnen wij onderweg ook niet loslaten, die blijft gewoon achter om te socializen met andere paarden en wat rond te scharrelen. Sela is perfect op haar gemak alleen en wordt niet bang wanneer wij achter het hoekje verdwijnen. Vorig jaar hebben we zo eens "om ter langst volhouden" gedaan maar Sela kwam gewoon niet terug en toen het zo donker werd dat we haar bijna niet meer zagen staan is Gerd haar dan maar gaan halen en dat vindt ze dan ook weer héél gezellig.

Hier is het zo rustig dat we eens kunnen experimenteren.

Marianne

Eva Saegerman schreef op donderdag 3 april 2008, 10:37:


Ik zag het meteen toen ik nog maar de auto parkeerde

Ahjaa wie dekt er nu ook zijn merrie met ne auto !