eddy DRUPPEL schreef op donderdag 3 april 2008, 0:26:


Een goede in deze zin is "schoenmaker blijf bij je leest "

Frustratie, succes, frustratie en weer succes.
Ik voel me net als in een achtbaan, met mijn eigen paard Fanny gaat alles op het moment ontzettend goed en geweldig. Alhoewel... vorig jaar hebben wij striemen van zweepslagen op de achterhand ontdekt en nu ze haar vacht wisselt hebben wij ook voren op de hele schouder precies dezelfde ontdekt. Geen wonder dat ze in paniek raakte toen ik een stok opzij wou leggen. Ik werk niet met een zweep maar ik vind het toch belangrijk dat ze haar angst ervoor overwindt en de slechte gebeurtenissen in het verleden geheel achter zich laat. Ik heb de angst al een beetje kunnen minderen met een appel die ik door een stok heb geprikt. Nog steeds achterdochtig maar de verleiding is uiteindelijk groter dan de angst, zoiets heeft tijd nodig en ik maak mij daar echt niet druk om.

Tot zover, ik heb een heerlijke stage bij Equimio. Eefke geeft af toe wat aanwijzingen waarmee ik zeer tevreden ben, en het belangrijkste ze geeft me tijd en ruimte om te leren. Ik ben er nu al ongeveer 2 maandjes en heb er al immens veel geleerd. Ik ben veel gevoeliger geworden voor spanningen in het lichaam en corrigeer ik mezelf nu steeds vaker wanneer ik moet aan,- en ontspannen. Heerlijk is dat, bewust zijn van jezelf.

Het absolute tegendeel is de praktijk van school. Al dat wat ik mij juist afgeleerd heb moet juist daar dus wel vertoond worden (en dat kan heel erg frustrerend zijn). Vandaag was het pfffffff. We moestten longeren, ik was als eerste klaar en was alvast alleen begonnen. Instappen, draven met wat tempowisselingen zodat ik mij goed op het paard kon instellen en het paard op mij. Dit ging uiterst goed, ik hoefde alleen maar mijn energie en mijn spanning wat weg te halen om hem langzamer te laten gaan, andersom ging ook prima. Lekker actief, met veel impuls en gevoel, het paard was ook ontzettend braaf. Tja, totdat mijn instructrice er zich ging mee bemoeien. Ze wou hem nog meer actief zien lopen, dus ik bouw weer wat meer spanning en energie op en ja het paard reageerde er ook goed op. Alleen in de ogen van de instructrice ging het te langzaam en moest ik hem maar een goede tik geven. Weinig keus en geen vluchtweg, een tik en het paard ging meteen in een vlotte draf en zwenkte enorm scheef de volte rond. En maar door en maar door en maar door, ik verloor contact met het paard en zette me van top tot teen helemaal vast. Anders gezegd de ramp was compleet. Ik heb hem als een stijfe hark in de galop laten gaan en het paard ging helemaal tegen mij werken (wat ik zeer goed kan begrijpen). Jakkes de ogen liepen zelfs rood aan en toen ging er bij mij een belletje rinkelen. Op de een of andere manier heb ik hem terug genomen en heb hem aan de volgende kanidaat gegeven. Een paar rondjes gelongeerd en huppakee omhoog met die voorbenen. ´Wat een ontzettende ********* rotknol´. Ik kan hem maar al te goed gelijk geven, wat moet je nou met een stijfe hark die alleen maar weet hoe je met een zweepje rondzwiept. Tijdens het rijden gaat het toch ook niet anders!! De meeste fouten liggen aan het paard in plaats van de ruiter, jeez that´s old stuff people reminds me of people like Pignatelli ><

Aan de ene kant vindt ik het ontezettend frusterend, aan de andere kant is het leerzaam. Ik kan nog zo gefrustreerd zijn maar ik kan die mensen geen kwaad toewensen. Ik heb vroeger ook immens veel van paarden gehouden en heb al deze dingen niet gezien, aangevoeld of opgemerkt tóch hield ik van de paarden. Nou houd ik nog steeds van paarden maar zijn mijn ogen wijd opengesperd. Soms denk ik dan aan die oude tijden terug dat ik in al die dingen geen enkel probleem in zag, soms zou ik willen dát ik er geen probleem meer in zie, net als vroeger. Gewoonweg voor het feit dat het juist zoveel frustraties en ook pijn met zich meebrengt. Vroeger liep ik vrolijk langs de stallen, genoot ervan en was het gezellig. Nú loop ik langs de stallen en zie verveelde, gestoorde, hersendode paarden. Het is niet meer gezellig, buiten in de paddock of in de wei is het gezellig maar in de stallen. Die tijden zijn voorbij en ojee het valt af en toe echt niet mee. Teminste voor mij dan, mijn medeleerlingen zullen zeker met dezelfde gezelligheidsfactor die ik vroeger had langs de stallen lopen. Ik heb mij veranderd, wie weet of hun ooit ook nog eens veranderen.

Greetz,
Chantal

Voor de mensen die hebben meegeleefd met het knokken van Bret, ik wil ze graag bedanken. Een mooie slideshow toen ze weer de wei in mocht. http://picasaweb.google.com/esther.hegt/BretIsBack/photo#s5183974733725699234

Ik zal hier verder op PN niet meer lezen of schrijven, maar ik voel me wel verplicht de mensen die hebben meegeleefd te bedanken (Zij kunnen me prive mailen.) en te laten zien hoe Bret heeft geknokt en hoe Björk ook een superpaard is ook al is zij anders, ja Björk is zwart wit met haar racestreep. Zij/hij is een paard uit het noorden.

Es

Peter Donck schreef op woensdag 2 april 2008, 20:02:


die zitten meestal niet in je haar

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 3 april 2008, 0:00:


"De Vlaamsche Taele is wonderzoet voor wie haar geen geweld aan doet".

Sky schreef op donderdag 3 april 2008, 0:32:


Zit je bij Eefke van Equimio? Leuk!!! Doe haar de groetjes! Onthoudt wat je daar leert en vergeet die andere dingen gewoon na je examens .

Esther schreef op donderdag 3 april 2008, 1:08:


Mooi!!!
En gefeliciteerd met het herstel, want zo mogen we het ondertussen toch echt wel noemen. Ik denk wel dat je nu wat gerust bent dat het goed blijft.
En die racestreep staat haar wel, extra gestroomlijnd zeker met die actie foto's.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 3 april 2008, 0:26:

De essentie? Die heb ik al getypt. Ik herhaal:
Wanneer je een dier/paard koopt bij een handelaar en er blijkt binnen 6 maanden iets aan te mankeren, is de handelaar verplicht hem terug te nemen en jou je geld terug te geven. In Nederland is dat regelgeving, of dat voor de EU (en dus België) geldt, weet ik niet.
Jij weigerde dat te geloven (misschien bedoel je dat met 'essentie', bij deze dan), vandaar mijn reactie: Dream on baby.
Ik voel mij nl. niet geroepen je te overtuigen van iets wat wettelijk zo is.
Duidelijk zo?

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 2 april 2008, 23:59:


http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=75

Haha, zo zie je ooggetuigen zijn niet te vertrouwen.
Ik heb mijn verhaaltje erbij nog even gelezen.
Beestje was geen 2 jaar maar op het moment van de foto's slechts 1.
Ik herinner me wel dat ik toen tegen hem gezegd heb dat elk mannelijk paard van een jaar een hengst is.
Maar evengoed voor de eigenaar een berg om niet overheen te komen.
Wat me bijgebleven is, is hoe bang die man was voor dat paard en hoe hij zijn eigen houding veranderde na een paar clicker en motivatielessen.
En dat , waarde Druppel, is mijn manier van werken. Leer de mensen hun problemen op te lossen door ze het zelf te laten doen.
Zo werk ik nog steeds, alleen heb ik er nu een nog veel grondiger en precieser begeleidingsprogramma voor.

Piet

Een paard lijkt precies op een dier

Gudrun schreef op donderdag 3 april 2008, 8:01:


Yep ik loop bij Equimio stage en ben daar gigantisch blij om. Ik zal haar de groetjes van je doen en al die andere dingen alleen maar gebruiken om andere mensen te helpen.

Piet schreef op woensdag 2 april 2008, 23:20:


hengstenketting druk is aversieve prikkel vrees ik
wel druk
uiteraard

moet weg nu, maar heb nog een toevoeging

wordt vervolgd