Spirithorses schreef op zondag 30 maart 2008, 22:51:


hier in noord holland is er ook iemand mee bezig nl die van P en S
alleen zij doet niet alles bitloos maar dat geeft niet
wanneer mensen bitloos willen kan dat dus wel

de paarden heeft ze, enkel de plek nog niet
daar ben ik druk mee bezig

zadels, paarden en aangepaste zadels voor gehandicapten, voor mindervaliden en voor validen zijn er al wel

nu de plek nog en dann geht's los!

Monique Meijer schreef op maandag 31 maart 2008, 9:24:


Het is dus geen goed idee, dat blijkt :)! De schoenen zelf zijn als het goed is ondertussen bij de fabrikant aanbeland, daar hoop ik binnenkort nieuws van te hebben wat en of er iets aan gedaan kan worden/gedaan is.

Piet, het was Echt Niet de bedoeling onder die schuine gevallen een ijzer te plakken, maar onder nieuwe rechte verse schoenen. Ze blijft echt halstarrig scheef afwikkelen, al merk ik wel dat ze al iets meer ook via de achterkant afwikkeld. Ik blijf ook halstarrig kleine correcties uitvoeren, en merk dat ze na die correcties ook lekkerder loopt, dus wie weet....

Als aan deze zolen niets gedaan kan worden, ga ik over op Epics waarschijnlijk, ik wil iets wat de kootholtes vrij laat aangezien ze nogal enthousiast littekenweefsel kweekt.

Ieder hartelijk bedankt voor het meedenken!!

Anita Cats schreef op maandag 31 maart 2008, 10:35:


Exact de reactie waarop ik zat te wachten natuurlijk Dank je wel!
Ok, train je kat, of je kanarie, kijk of dat lukt op een paardenmanier.
Lichaamstaal is geen manier van trainen, het is een manier van communiceren die aan het trainen vooraf kan gaan of als spiegelen benut kan worden.
Ik heb het over de diervriendelijkste manier, we proberen overal zo diervriendelijk mogelijk mee te zijn, behalve in de training, dat is gebaseerd op domineren en dwang
Als je dat niet wilt doen zul je een andere trainingsmethode moeten kiezen.
Clikckertraining, of je nu wel of niet een clicker gebruikt is de enige methode die dat mogelijk maakt.
Dus in die zin brand ik op dit moment alle andere manieren van leren als achterhaald af,.inderdaad

Piet

Een paard lijkt precies op een dier

Spirithorses schreef op maandag 31 maart 2008, 9:30:

Pien, hoe zie jij dat dan, zo'n kindermanège waar de kinderen niet gedropt worden? Hoe denk je de ouders hier meer in te betrekken? Of denk je niet dat door de kinderen een andere visie op het omgaan met paarden te geven, zij deze automatisch aan de ouders doorspelen waardoor òòk bij hen stilaan een andere mentaliteit kan groeien?


Ik ken iemand (Joël), hier bij ons in de buurt (Tielt-Winge, Vlaams-Brabant), die dit poogt te doen. Momenteel is het heel kleinschalig en ik vermoed dat hij dit ook zo wil houden. Niks accomodatie behalve een zandpiste (open lucht), de wei en de buurt.
Z'n hoofdverdienste is z'n job elders (financieel zou het anders niet haalbaar zijn) en na z'n uren geeft hij dus vooral les aan kinderen (tussen 9 en 14 jaar) maar ook aan volwassenen of begeleidt hij buitenritten.

Voordien bestonden de kinderlessen uit telkens 1 uur voor een groepje van 2 à 3 kinderen, elk op een pony van hem. Eigenlijk een gewone rijles: de pony's stonden opgezadeld klaar en de kinderen leerden de klassieke dingen zoals stappen, wendingen, draven en af en toe een gallopje.
Omdat hij dit zelf niet meer bevredigend vond, de lessen aangenamer wou laten verlopen, de kinderen toch wat meer wou bijbrengen én uit bezorgdheid naar z'n paardjes toe is hij van opzet veranderd.
Nu duurt de les 2 u, bestaat het groepje uit 6 kinderen en per 2 zijn ze verantwoordelijk voor één pony. Er is veel meer contact tussen zowel de kinderen onderling als met de paarden. De sfeer is ook veel losser, er wordt plezier gemaakt, veel gelachen, én de kinderen leren ook samenwerken.
De kinderen moeten (mogen ) zelf hun pony uit de wei halen, borstelen hem/haar en leren zelf opzadelen. Wat er vervolgens aan bod komt varieert van les tot les.
Het kan dus gebeuren dat we (ik assisteer Joël) bv. 'spelletjes' doen in de piste zowel op de pony's als ernaast (over balkjes en tussen pionnen stappen, proberen te stoppen met 2 voorvoeten in een cirkel, ...), schriktraining, of gewoon gaan wandelen. Voor de kinderen is dit wandelen eigenlijk niet zo 'gewoon': ze leren dan bv. hoe ze hun pony kunnen leiden, hoe te laten halt houden, hoe te beletten om te eten, enzov.
Terwijl we op die manier bezig zijn proberen we de kinderen allerlei dingen bij te brengen over o.a. hun lichaamstaal zowel als deze van de paarden.
Wat me opvalt is dat deze kinderen het 'grondwerk' eigenlijk veel leuker vinden dan rijden en dat ze echt geïnteresseerd zijn (of geraken) in het wezen paard.
Ik vind deze manier van 'lesgeven' toch al een heel grote verbetering tov de klassieke manège en ben blij dat ik ons dochtertje Lotte (wordt 10 jaar) dit kan laten proeven.
Groetjes,

P.s. Pien, Joël komt trouwens ook mee naar de cursus 'Nat. rijden' van Terra Natura bij jullie.