Anita Cats schreef op maandag 31 maart 2008, 9:52:

Veldre was totaal respectloos omdat ze op 4-jarige leeftijd werd zadelmak gemaakt in ... amper 3dagen (!!!)
Veldre heeft i vrijheid heel mooie ganen, dus moest ze gelijk ook maar "aan de teugel" gesleurd worden.
2 maanden later wordt Veldre uit die manège weggekocht door de mensen waar ik ze uiteindelijk Van gekocht heb.
Zij hebben Veldre een mooi leven gegeven. Alleen maar bosritje, niks dressuurpronkerij, Veldre woest niet meer werken.
Ze had een lui-luxe-leventje. Had madame Veldre geen zin in een bosritje, dan ging het zadel ergelijk weer af.
Veldre heeft uiteindelijk nooit moeten luisteren. Ze is dan ook nog eens gezegend met een niet al te makkelijk karakter. Wel lief en bij momenten aanhankelijk, maar koppig !, supersterk en bereslim.

We zijn nu ongeveer 7 maanden bezig, en het lukt alleen maar omdat erzo strak consequent mee omgesprongen wordt.


En wat die praat- en doe-cultuur betreft, ik bedoel daar niks negatiefs mee.
Beiden zijn een andere invalshoek om met zaken om te gaan.
Van praten wordt je wijzer. Je deelt kennis die je inzichten verruimen.
Door te doen krijg je een rijke ervaring.
Het valt me gewoon op dat Nederlanders over het algemeen véél meer praten, om daarna pas beslissingen te nemen. Terwijl Belgen vlugger iets zullen ondernemen, om uit die ervaringen verdere richtingen te bepalen.

Al doende leert men, maar al pratend ook.

'k Zal den Eddy ne keer aan z'n vet zitten om hem richting Hoge Noorden te pushen.
_______
Herman

Ik vind echt dat jullie een beetje overdrijven!!
Kennen jullie de gemeenten wel rond brugge??
Zo boerachtig als het maar kan zijn!!! En daar wonen vriendinnen van mij. Het kost daar zeker niet zoveel.
Dus zou zeggen er gewoon voor gaan

boeregemeenten ongeveer rond brugge: beernem, oedelem, wingene, ruddervoorde, maldegem ook nog. en ga zo maar door...
Dus daar is het helemaal niet duur!!!!!

Spirithorses schreef op maandag 31 maart 2008, 10:07:


In Nederland gaat het zoals het moet, In Belgie moet het zoals het gaat,.
Vandaar dat ik gek op Belgie ben
Piet

Een paard lijkt precies op een dier

Ik heb een Ridgeback en zo braaf, loopt altijd los, en luisterd goed.
In het begin dacht ik nog wel eens ben ik niet te streng, maar door het consequente daarin, heb ik een "voorbeeldige" hond.
Laat geen eten liggen, uhum..
Kom gisteren weer de persoon met herder tegen, al een tijd niet gezien, flipt helemaal als hij een andere hond ziet, de persoon neemt hem nog steeds half ophangend mee, vreselijk te zien, dat mensen zich niet verdiepen in hetgeen ze aanschaffen.


Ik vatte het inderdaad heel anders op!

Spirithorses schreef op zondag 30 maart 2008, 22:51:


hier in noord holland is er ook iemand mee bezig nl die van P en S
alleen zij doet niet alles bitloos maar dat geeft niet
wanneer mensen bitloos willen kan dat dus wel

de paarden heeft ze, enkel de plek nog niet
daar ben ik druk mee bezig

zadels, paarden en aangepaste zadels voor gehandicapten, voor mindervaliden en voor validen zijn er al wel

nu de plek nog en dann geht's los!

Monique Meijer schreef op maandag 31 maart 2008, 9:24:


Het is dus geen goed idee, dat blijkt :)! De schoenen zelf zijn als het goed is ondertussen bij de fabrikant aanbeland, daar hoop ik binnenkort nieuws van te hebben wat en of er iets aan gedaan kan worden/gedaan is.

Piet, het was Echt Niet de bedoeling onder die schuine gevallen een ijzer te plakken, maar onder nieuwe rechte verse schoenen. Ze blijft echt halstarrig scheef afwikkelen, al merk ik wel dat ze al iets meer ook via de achterkant afwikkeld. Ik blijf ook halstarrig kleine correcties uitvoeren, en merk dat ze na die correcties ook lekkerder loopt, dus wie weet....

Als aan deze zolen niets gedaan kan worden, ga ik over op Epics waarschijnlijk, ik wil iets wat de kootholtes vrij laat aangezien ze nogal enthousiast littekenweefsel kweekt.

Ieder hartelijk bedankt voor het meedenken!!

Anita Cats schreef op maandag 31 maart 2008, 10:35:


Exact de reactie waarop ik zat te wachten natuurlijk Dank je wel!
Ok, train je kat, of je kanarie, kijk of dat lukt op een paardenmanier.
Lichaamstaal is geen manier van trainen, het is een manier van communiceren die aan het trainen vooraf kan gaan of als spiegelen benut kan worden.
Ik heb het over de diervriendelijkste manier, we proberen overal zo diervriendelijk mogelijk mee te zijn, behalve in de training, dat is gebaseerd op domineren en dwang
Als je dat niet wilt doen zul je een andere trainingsmethode moeten kiezen.
Clikckertraining, of je nu wel of niet een clicker gebruikt is de enige methode die dat mogelijk maakt.
Dus in die zin brand ik op dit moment alle andere manieren van leren als achterhaald af,.inderdaad

Piet

Een paard lijkt precies op een dier

Spirithorses schreef op maandag 31 maart 2008, 9:30:

Pien, hoe zie jij dat dan, zo'n kindermanège waar de kinderen niet gedropt worden? Hoe denk je de ouders hier meer in te betrekken? Of denk je niet dat door de kinderen een andere visie op het omgaan met paarden te geven, zij deze automatisch aan de ouders doorspelen waardoor òòk bij hen stilaan een andere mentaliteit kan groeien?


Ik ken iemand (Joël), hier bij ons in de buurt (Tielt-Winge, Vlaams-Brabant), die dit poogt te doen. Momenteel is het heel kleinschalig en ik vermoed dat hij dit ook zo wil houden. Niks accomodatie behalve een zandpiste (open lucht), de wei en de buurt.
Z'n hoofdverdienste is z'n job elders (financieel zou het anders niet haalbaar zijn) en na z'n uren geeft hij dus vooral les aan kinderen (tussen 9 en 14 jaar) maar ook aan volwassenen of begeleidt hij buitenritten.

Voordien bestonden de kinderlessen uit telkens 1 uur voor een groepje van 2 à 3 kinderen, elk op een pony van hem. Eigenlijk een gewone rijles: de pony's stonden opgezadeld klaar en de kinderen leerden de klassieke dingen zoals stappen, wendingen, draven en af en toe een gallopje.
Omdat hij dit zelf niet meer bevredigend vond, de lessen aangenamer wou laten verlopen, de kinderen toch wat meer wou bijbrengen én uit bezorgdheid naar z'n paardjes toe is hij van opzet veranderd.
Nu duurt de les 2 u, bestaat het groepje uit 6 kinderen en per 2 zijn ze verantwoordelijk voor één pony. Er is veel meer contact tussen zowel de kinderen onderling als met de paarden. De sfeer is ook veel losser, er wordt plezier gemaakt, veel gelachen, én de kinderen leren ook samenwerken.
De kinderen moeten (mogen ) zelf hun pony uit de wei halen, borstelen hem/haar en leren zelf opzadelen. Wat er vervolgens aan bod komt varieert van les tot les.
Het kan dus gebeuren dat we (ik assisteer Joël) bv. 'spelletjes' doen in de piste zowel op de pony's als ernaast (over balkjes en tussen pionnen stappen, proberen te stoppen met 2 voorvoeten in een cirkel, ...), schriktraining, of gewoon gaan wandelen. Voor de kinderen is dit wandelen eigenlijk niet zo 'gewoon': ze leren dan bv. hoe ze hun pony kunnen leiden, hoe te laten halt houden, hoe te beletten om te eten, enzov.
Terwijl we op die manier bezig zijn proberen we de kinderen allerlei dingen bij te brengen over o.a. hun lichaamstaal zowel als deze van de paarden.
Wat me opvalt is dat deze kinderen het 'grondwerk' eigenlijk veel leuker vinden dan rijden en dat ze echt geïnteresseerd zijn (of geraken) in het wezen paard.
Ik vind deze manier van 'lesgeven' toch al een heel grote verbetering tov de klassieke manège en ben blij dat ik ons dochtertje Lotte (wordt 10 jaar) dit kan laten proeven.
Groetjes,

P.s. Pien, Joël komt trouwens ook mee naar de cursus 'Nat. rijden' van Terra Natura bij jullie.