mmm, wil me er toch eventjes tegenaanbemoeien, in elk geval door deze ervaring met jullie te delen: sherina. racepaard, werd fokmerrie, en er is jaren-en-jarenlang niets maar dan ook niets aan haar hoeven gedaan. toen ze bij ons kwam nu 2 jaar geleden had ze totaal platte pannenkoek-hoeven, zowel voor als achter maar voor het ernstigst: steunsels doorgegroeid tot aan de hoefwand (maar daaronder zat een net zo'n platte zool), ver ondergeschoven hielen - ze liep op haar hoefballen. ben in 2006 begonnen met natuurlijk bekappen, in de afgelopen 2 jaar hebben we wel 6 maal een "knik" geconstateerd tussen de nieuwe, steeds rechter groeiende hoefwand en de oude hoefwand in pannenkoek-stand. Nu, na 2 jaar loppt ze weer op haar hielen en trekt de zool dan toch echt concaaf. ze loopt af en toe zeer gevoelig, maar wat is het fantastisch te zien dat haar hoeven terug groeien in de natuurlijke vorm die ze ooit gehad moeten hebben. ze is zover we weten nooit hoefbevangen geweest, slechts zwaar verwaarloosd. we vertrouwen en ervaren voor de volle 100% dat natuurlijk bekappen werkt: altijd de zool volgen(en daar dus niets van af halen) en de hielen kort houden, de hoeven de gelegenheid geven (terug) te groeien in hun natuurlijke vorm. we maken het steeds weer mee en zien het met eigen ogen.
anna

Snoep:

Ik heb altijd al geleerd dat je niet goed bezig bent als je snoep nodig hebt voor zo'n dingen. De dag dat je er geen hebt, sta je daar... Het zit trouwens vol vuiligheid en de paarden worden er bijterig van. Komt uit het PN-boek...

Kommerdekom:

Als ik mijn nieuw paard in de weide loslaat, dan kent hij mij nog niet. Als ik kommerdekom zeg tegen een paard dat mij niet kent (als je een weide passeert bijvoorbeeld), dan komt hij gewoonweg niet. Heb ik al meerdere keren ontdekt. Dit lijkt me bijgevolg ook geen ideale oplossing aangezien dit dezelfde situatie is.

Thanx

Fred schreef op donderdag 27 maart 2008, 23:19:


Natuurlijk hoop je dat ik niet meer terug schrijf, je antwoorden worden hoe langer hoe krampachtiger en afleidender van waar het omgaat.
Zelden iemand ontmoet die zo vals en alleen gericht op eigen gewin discussieert.

Het is duidelijk dat voor jou de hoofdregel geldt: "ik heb altijd gelijk" en dat regel twee is : "zelfs al is dat niet zo, dan treedt automatisch de hoofdregel in werking".

Ik zal voor het geval er nog pnners zijn die nog meelezen hiervan even een nog wat duidelijker beeld schetsen.

Een onbeschadigde auto heeft geen deuken.
Daar hoeft niet over gediscussieerd te worden, dat is voor een ieder duidelijk.
Een auto die vol deuken zit is dus beschadigd.
De discussie gaat over hoe dat op te lossen en waar je aan kunt zien dat het opgelost is.
Het antwoord wat uit de discussie komt is "Dat kun je zien als de deuken eruit zijn!"

"Nee hoor", zeg jij, "als een auto onbeschadigd is, heeft hij geen deuken, dus dan kun je ze er ook niet uithalen of zien dat ze eruit gehaald zijn".

"Ja, natuurlijk" zegt de andere partij, "als de auto niet beschadigd is, heeft hij geen deuken".

"Ah, fijn dat je me gelijk geeft"

Dit is jouw bijdrage aan de discussie.
Hoe denigrerend je ook schrijft,
hier of op je website, ik trap er geen moment in.

Piet

If it's worth my love, it's worth the fight

Anna van Rheeden schreef op vrijdag 28 maart 2008, 6:52:


Mooi dat je het aan de lijve ondervindt Anna en
exact wat we hier beweren, al kijk je alleen maar naar de foto's in het artikel wordt duidelijk wat er bij "pannekoekvoeten" aan de hand moet zijn, of het paard het nu toont of niet. Dat je dit proces van heling kunt volgen omdat de zool weer hol wordt en de hoefwand korter, is zonneklaar.

Reversing Distal Descent of P3 Can't be done? (1-12-06) Pete Ramey
(Published in "The Natural Horse" magazine)
.....
http://www.hoofrehab.com/jessica.htm

Piet

If it's worth my love, it's worth the fight

Kiriaki schreef op vrijdag 28 maart 2008, 6:54:


Geef het paard 3 keer een snoepje en hij komt wel.

Hangt er vanaf wat je onder snoep verstaat.
Een stuk wortel wat je paard graag heeft kan ook snoep zijn.
Of een paar havertjes, of wat lucerne brokjes

Het is een van de weinige dingen waar ik het mee oneens ben op deze site.
Het is onzin en een allang achterhaalde gedachte.
Er steekt geen enkel kwaad in om jouw paard naar je toe te laten komen omdat het een goed gevoel bij jou krijgt.
( je kunt het natuurlijk ook gaan vangen met 2 of 3 man, lijkt je dat beter?)
De keren dat je geen 'snoepje ' bij je hebt zal het paard wel degelijk komen, al was het maar de verwachting iets te krijgen.
En daar zal hij heus niet bijterig van worden.

Het is wat anders als je werkelijk gaat trainen met voerbeloning.
Dan ga je jouw gedrag en dat van het paard samen afspreken.
M.a.w. je leert het beleefd te zijn en niet in jouw ruimte te komen.
Maar dat staat los van nu en dan, of altijd, een beloning als het vanuit de wei naar je toe
komt.

Piet

If it's worth my love, it's worth the fight

Van harte gefeliciteerd Nathalie. !!

Piet

If it's worth my love, it's worth the fight

Jolanda Linders schreef op donderdag 27 maart 2008, 21:22:


Hopelijk kan de therapeut iets voor jouw paard betekenen.
Indy heeft inmiddels drie behandelingen gehad en gaat nog steeds vooruit, ik ben blij dat ik het heb laten doen.
Monique

Kiriaki schreef op vrijdag 28 maart 2008, 6:54:


Je bent niet goed bezig als je voor je paard een wandelende snoep machine bent geworden inderdaad, maar tussen dat en iets lekkers voor hem meenemen zit nog wel een groot verschil. Buiten dat is het voor paarden een fijne beloning, zoals het dat voor veel dieren is, voor kinderen en zelfs voor volwassenen. Je zou je eens wat kunnen lezen over clickertaining, ongeacht of je je paard op die manier wil gaan trainen of niet, is het gewoon interessant en verschaft het veel informatie over de manier waarop een paard (en andere dieren) leert (operant conditioneren). En bijvoorbeeld ook hoe je ervoor zorg dat je paard niet opdringerig wordt.

Ik ken genoeg paarden die wel meteen op dag één naar hun nieuwe eigenaar toekwamen . Ook genoeg die dat niet doen, wat ook geen probleem is. Laat je paard zich niet 'vangen' dan kun je o.a. de benaderen/terugtrekken manier gebruiken om te zorgen dat je paard niet meer voor je wegloopt en je hem goed uit de wei kunt halen.

Verder zie ik het altijd maar zo; als jij uitvindt wat jouw paard leuk vindt, en hij het samenwerken met jou als leuk ervaart (dus hem niets afdwingen maar hem dingen vrágen, hem belonen voor wat hij goed doet, niet straffen wanneer hij iets niet begrijpt, eigenlijk gewoon zoals je zelf behandeld zou willen worden) zal hij naar je toe komen wanneer je hem roept. 'Oke, wat ik nu aan het doen ben is prima, maar daar is pietje (sorry piet ), dan gaan we vast iets doen wat nog leuker is!'
Ik zie niet in wat er mis mee is om dan ook iets lekkers voor hem mee te nemen om dat gedrag te versterken.

Er kunnen zat redenen zijn waarom een paard tóch niet uit de wei komt, bijvoorbeeld als hij pijn ervaart tijdens het werk (misschien zonder dat jij dat weet) of omdat ze gedurende de dag te weinig eten krijgen en ze nét hooi gevoerd hebben gekregen.
Mijn pony komt zo goed als áltijd naar me toe als ik haar roep. Toen ik net op mn nieuwe stal was kwam ze een keer niet. Ik heb 20 minuten op haar gewacht en ben daarna naar huis gegaan. Je hebt nu de kans om te komen, heb je geen zin, prima, maar dan ga ik ook wat anders doen. Vanaf die dag (begin januari) is ze elke dag gekomen. Maar goed, ik heb haar al 5 jaar. Van mij mág ze een dag geen zin hebben, het is m'n slaaf niet. In haar geval betekent dat absoluut niet dat ze daar gebruik van maakt en vervolgens nooit meer komt. Ik denk dat je er bij haar juist aanzien mee wint door haar niet te dwingen (en zo zullen er vast meer paarden zijn)

Piet schreef op vrijdag 28 maart 2008, 8:49:


NanananaNathalie! Van harte meid en dat je maar veel kado's mag krijgen en ook lekkere dingen bij de koffie.

Christel Provaas schreef op vrijdag 28 maart 2008, 9:15:


Van mij ook gefeliciteerd! Dat je maar een fijne dag met hebben met idd veel cadeaus, taart, slingers, ballonnen, enzovoorts :)

Even een vraagje om advies.
Een van mijn lesklanten heeft een paard waarbij de stap erg lateraal is. Waarschijnlijk ontstaan door bij haar vorige dressuurinstructrice hem boven zijn tempo te moeten rijden voor hij daar toe in staat was, om zich dan te blijven dragen.
We zijn nu bezig met de draf terug in orde te krijgen, door op zijn natuurlijke tempo te laten lopen tot zelfs iets onder tempo tot hij los en ontspannen wordt. Gisteren lukte dan voor het eerst om in die losse en nageeflijke draf door meer been te geven, actie te vragen maar het tempo en de paslengte constant te houden een hele mooie natuurlijke oprichting te krijgen, waarbij de ruiter duidelijk haar paard voelde omhoog komen vooraan en achteraan lekker los en soepel blijven. Was mooi!
Maar de stap blijft zeer lateraal, of je nu snel of traag stapt, met losse teugel of met contact. Zelfs schoudervoor in stap krijgt hij lateraal voor elkaar.
Paard is een KWPNer met goede bouw, niet te lange rug, zadel lijkt te passen, tandarts is geweest,... Ruiter rijdt heel netjes, lijkt me daar niet aan te liggen.
Ik weet dat een foute stap heel moeilijk is te verbeteren, vandaar dat we eerst proberen de draf en de galop terug goed te krijgen (galop was vrij vlak voor zo'n paard, lukt u ook al beter mits uit die trage en losse draf aangesprongen).
Iemand nog tips voor die stap of het gewoon laten en hopen dat het door de draf en galop te verbeteren vanzelf komt?

nadat we zo zalig weer bezig waren na alle ellende, kneuzingen en blessures struikelt Player in de piste zodanig dat het niks scheelde of we beten alletwee in het zand; dat is nu 4 weken geleden.
Direct na het struikelen mankte ze licht. Even geprobeerd of het zich zou herstellen met wat te blijven rondstappen. Niet dus. Afgezadeld, benen nagekeken, niets te zien of te voelen. Player mocht de wei op.
Week gewacht, alles lijkt ok; We beginnen weer te rijden en hop , daar gaat haar hoofd weer schuin de lucht in. Shit.
Pijn dus, duidelijk.
Toch haar rug? door het struikelen iets verkeerd geschoten?
terug rust.
Weer geprobeeerd na een week. Hetzelfde.
Osteopate gebeld.
Player was heel stijf inhaar nek en wilde niet plooien naar links en rechts. Rug nog wat plekjes behandeld.
Doordat ik geen tijd heb gehad (verhuisd) en het rotslechte weer, heeft het twee weken geduurd voordat ik weer iets gedaan heb met haar. Eerst gelongeerd, ging goed. Dag erna proberen te rijden: hetzelfde, hoofd omhoog reiken...Had niets geholpen.
Da gebeld. (vorige week)
Wilde sowieso haar tanden laten nakijken en dus ineens vragen om haar te onderzoeken.
Ze reageerde supergevoelig op de plek achter haar oren, daar waar de aanhechtingspees zit.
(Ooit heeft ze dit al eerder gehad: met zich in paniek los te rukken toen ze aangebonden stond, was geschrokken van iets (stonden op een nieuwe locatie en ze was nog niet gewend) halstertouw kapot getrokken. Door de kracht had het halster haar pezen achter haar oren beschadigd.)

naja, da heeft ontstekingsremmers gegeven voor een week, en nu zondag komt de osteopate terug om haar halswervels los te maken en nog een paar lendenwervels die toch nog licht gevoelig waren.
Hoop hoop hoop dat het in orde is....
Word toch wat moedeloos.
Man zeurt dat ze weg moet, kost handenvol geld alles bijelkaar...

Sieta schreef op vrijdag 28 maart 2008, 9:18:


Van mij ook een prettige verjaardag!
Geniet van je dag

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 27 maart 2008, 20:19:


Niet alle 'zorgenkindjes' zitten oner de supplementen. Jij ook niet beginnen veralgemenen hé.
De mijne (Ik reken die voor de gemakkelijkheid daar maar bij. Seme en benen die stuk zijn zijn denk ik wel reden genoeg) wel, die krijgt niks extra
Alleen eten om overeind te blijven.

Die wordt gewoon netjes ingepakt en in beweging gehouden en that's it.