Elzaliene Proost schreef op dinsdag 25 maart 2008, 17:22:
>
> Als je dit zo leest van paarden waarop, even oneerbiedig
> gezegd, hun leven lang rondgehobbeld is, die echt oud worden,
> terwijl paarden die, als het goed is, dressuurmatig gereden
> worden al veel eerder 'af' zijn, zou je bijna denken dat
> verzameling helemaal niet zo belangrijk is als wordt beweert.
>
> Of zouden er toch nog andere dingen spelen? B.v. beter een
> paard niet correct dressuurmatig recreatief berijden, dan
> correct dressuurmatig zeer intensief vanwege de
> wedstrijdsport....
Verzameling is alleen maar prima. Hoe minder last de voorbenen te verduren krijgen, hoe beter. Alleen wordt verzameling vaak geinterpreteerd als: druk aan de voorkant (en dan trots roepen: "Hij laat zich al sluiten") en gas geven aan de achterkant. Maar al te makkelijk werpt het paard zijn gewicht naar voren, in de trekkende armen van de ruiter waarmee het tegengestelde effect wordt bereikt. Men was immers op zoek naar het draagkrachtig vermogen van de achterhand, niet naar het ontwikkelen van het stuwvermogen.
Dressuurmatig rijden is bepaald geen synoniem voor correct verzameld rijden. Op wedstrijden zie ik zelden een correct verzameld paard. Crossend door het bos evenmin. Ik zie voornamelijk paarden met een strakke rug racend op de voorhand. Geen enkel paard loopt uit zichzelf verzameld, dat moet je trainen, dat kost veel tijd.
Manegepaarden lopen doorgaans niet verzameld, die lopen zichzelfsparend. Houden de rug strak en worden niet scheef gereden, want vandaag zit Jantje te sleuren en morgen hangt Pietje erop te bonken. Da's mede hun redding.
Hun karakter is goedmoedig, daarom zijn ze ook manegepaard geworden, ze winden zich niet op en accepteren zeldzaam veel. Hun leven is gelijkmatig en voorspelbaar. Dat blijft lang goed gaan!
Warboel
