marianne laenen schreef op dinsdag 11 maart 2008, 21:07:


En nu moet ik nog aan iets denken!
Die zomer van die hengst gingen wij vaak met de paarden "los" wandelen naar een vennetje achter ons. Wij zo fier als een gieter dat we hen niet aan een leidtouw hadden. Komen daar toch andere ruiters aan, onze paarden heel cool verder grazen. Die ruiters WOW, is dat nu natural horsemanship? Op 't zelfde moment vertrekt Indy als een raket naar de wei, naar die hengst. Apache vlamt er natuurlijk achter want die wist wat ze van plan was....
Sela bleef daar als een onnozel schaap staan ocharme...

Marianne

Esther schreef op dinsdag 11 maart 2008, 21:15:


Natuurlijk wil Eddy geen onderzoek, stel je voor dat de resultaten niet overeenkomen met zijn vooringenomen mening...brrr...

Eva Saegerman schreef op dinsdag 11 maart 2008, 20:00:


Hoe herkenbaar! Juist. Je kunt nog zo'n vaardige trainer zijn, en ik heb werkelijk bewondering voor mensen zoals Conrad en Piet die al die moeite nemen hoor... ik begrijp het grotendeels en pas het zelf ook toe...
Toch, ondanks je bewuste bekwaamheid of onbewuste onbekwaamheden )....
komt er wel eens zo'n seintje door je hersenen scheuren....
Doe het anders! Dit en dat en zus en zo... Vaak blijkt dit dan beter te werken dan een mech skill. Ondanks alle boeken, studies..... jij noemt het buikgevoel, ik noem het een hersenflitsje.... ik heb er geen verklaring voor... het is een soort aanvoelen van het dier. Omdat jij degene bent die het dier het allerbeste kent.
M.i. kan het dus wel degelijk een combinatie zijn.

Zoals jullie het stelden zou je dus een technisch perfecte trainer kunnen zijn... maar zonder 'gevoel'.
Gevoel is niet makkelijk om te omschrijven...
Wat is je gevoel? Waarom vertelt je gevoel je bij de eerste aanblik van een paard: dat is 'm!! Of.... pas op... dat is een rotzak! Het waarschuwende hersenflitsje...
Of het 'doe-maar-het-is-prima' hersenflitsje....

Gevoel.... dit vind ik zelf een mooi voorbeeld. Jaren geleden neemt 'n vriendin mij mee naar een handselsstal. Helemaal waus van een paard wat ze gekocht had en ze binnenkort gingen ophalen. Terwijl hun nog buiten staan te kleppen, loop ik die stallen in. Het allereerste paard wat over z'n boxdeur mij aankijkt is een plaatje! Gitzwart en een heel sprekend koppie. Toch krijg ik een flits! Pas op.... en meteen erachter aan: jou wil ik nog niet gratis hebben....
Dus ik loop door.... verder rondkijkend. Waarom heb ik dat nu gedacht?? Geen idee!
Laat dit nu precies het paard zijn wat zij gekocht heeft!!
En of het uit is gekomen.... Dit paard heeft niet 1 x geprobeerd om verscheidene mensen te grazen te nemen..... maar diverse malen. En soms ook nog met succes.
De oorzaak laat ik in het midden. Het gaat om het gevoel wat je hebt bij het zien van een dier...
Ik heb een goed óf een fout gevoel...... En ik heb geleerd daarnaar te luisteren.

Groet,
Wil

marianne laenen schreef op dinsdag 11 maart 2008, 20:17:


Iets goeds. Mijn mening.
Je zult dan trouwens wel een paard moeten hebben wat ook zoveel buikgevoel heeft en het kan en wil beantwoorden.... een paard met buikgevoel )

Wil.

Toen ik mijn afstudeeronderzoek naar natuurlijk bekappen ging doen werd ik hier behoorlijk kritisch behandelt. Ik zou niet objectief zijn, niet onafhankelijk enz enz. Velen wilden niet meewerken, enkelen pas na veel overtuiging over hoe het onderzoek opgesteld was, anderen vol enthousiasme omdat ze vertrouwen hebben in natuurlijk bekappen.

Al met al kwam natuurlijk bekappen goed uit de bus. Was voor mij een verrassing, ik zag het niet aankomen tijdens het onderzoek. Helaas is door geld en tijd gebrek veel op en aan te merken aan mijn onderzoek, wie weet doen anderen het nog een beter!

Een mening over de inhoud mag geen invloed hebben op de mening over de uitvoer. Die uitvoer heeft simpelweg aan een aantal eisen te voldoen. Is dat niet het geval, dan is het onderzoek niet wetenschappelijk. Dan bewijst het niets, zegt het niets, betekend het niets. Over welk onderwerp het ook gaat, wie het ook is die het onderzoek bekijkt. Dát is nou juist de clou van onderzoeken, anders heb je er helemaal niets aan...

groetjes Karin

Esther schreef op dinsdag 11 maart 2008, 21:15:


Toch wel ,ik zeg alleen , je hebt geen tegen expertise groep dus gen referentie enneuh Esther ik heb op geen enkel ogenblik een opmerking naar jou gemaakt noch aan jouw situatie gedacht hierbij !!

Kuggur schreef op dinsdag 11 maart 2008, 21:20:


Kan ni groter meer typen als voorgaande dus ik vermoed dat je het olympisch negeert ?

Wil schreef op dinsdag 11 maart 2008, 21:37:

Eva speelt tijdelijk vals. Die heeft een dubbel buikgevoel.

Christel Provaas schreef op dinsdag 11 maart 2008, 21:41:


) Weet ik.....

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 11 maart 2008, 21:38:


Bij een onderzoek is een simpele oproep bij PN voldoende, ik heb hier ook paarden die nog nooit een bit in hun mond hebben gehad, die mogen meedoen met dit onderzoek. Je kunt een leeftijd neer zetten bijv paarden van vijf die ingereden worden met en paarden zonder. Daarnaast kun je een groep paarden inzetten die al jaren met bit en al jaren zonder gereden worden.
En ja ik heb wel gedacht en het is ook wel zo gebeurd dat het over mijn paard ging, je reactie was een hersentumor gaat niet over van een bit. Maar verder heeft het niets met de mogelijkheid van een onderzoek te maken, wel met hoe ik de prikkels zie bij dit paard. Ik wil het verder ook niet over dit paard hebben en dit paard is zowiezo net geschikt om in te zetten bij een wetenschappelijk onderzoek omdat haar prikkels anders werken dan normaal.

Esther schreef op dinsdag 11 maart 2008, 21:48:


Dan nheb je dat verkeerd gelezen Esther want Ik heb zo geen bericht gepost !!

Inge Teblick schreef op dinsdag 11 maart 2008, 16:15:


Trainen vanuit gevoel is trainen vanuit verbondenheid, vanuit energetisch contact. Dat heeft te maken met een stuk lichaamsbewustzijn van jezelf; het vermogen om dat paard te kunnen 'zien', te lezen misschien zelfs.
Daarvoor moet je ook in het 'hier' en 'nu' kunnen zijn, zoals dat paard dat altijd al is. Intentie en lichaamstaal zijn de weg van de overdracht hierbij.
Als je vanuit je gevoel werkt betekent dit ook dat je gegrond bent.
Dat is ook de manier waarop het paard tot de mens spreekt. De kunst is om elkaar daarin proberen te vinden, om samen één te zijn. Om één te worden, om je paard in die overgave te krijgen kun je je paard bijvoorbeeld aanraken, masseren, of juist geen opdrachten geven, er alleen maar 'zijn'.

Ik geloof nog steeds niet in het gebruik van hulpmiddelen omdat dat tussen jou en het paard in staat. Heel veel trainingsmethoden vind ik technisch en beredenerend, dat is dan vanuit het hoofd, niet (meer) vanuit het gevoel.

Wat ik regelmatig tegenkom is dat menzen zó in hun methode komen dat het contact met het paard van ondergeschikt belang is, dan wordt het het resultaat dat gaat tellen. Als voorbeeld neem ik een aantal Parelli mensen die ik hier heb zien werken, die zó opgaan in hun spel en daarin niet meer zien dat ze hun paard zijn aan het overvragen/overbelasten en het paard er júíst onrustig en verzuurd van wordt. (Het gaat mij er nu niet om kritiek op PP te hebben, dit is slechts een voorbeeld dat toevalllig jammergenoeg aan zijn methode verbonden was).

Ik heb hier dagelijks met vele paarden te maken, allemaal hebben ze verschillende karakters/temperamenten en er is echt wel verschil in hoe ik een paard moet benaderen. Zo kan Holly absoluut geen druk verdragen, maar krijg je Izzy niet van de plek zonder druk te gebruiken.
Bij het ene paard moet ik steeds op mijn qui vive blijven, bij de ander weet ik dat hij geen gebruik zal maken van de door mij aangeboden ruimte.

Er 'is' naar mijn mening geen universele trainingsmethode. Ik ga ook niet met elk van mijn kinderen hetzelfde om.

Zo duidelijker? Anders vraag je maar.

Groet, Pien

Ilse Bartholomeeusen schreef op dinsdag 11 maart 2008, 12:32:


Dat weet ik al..... zoals al gezegd: zie ik hoe de paarden dagenlang aan bomen vastgeknoopt staan. Een goede 'weide'afrastering, zodat ze tenminste rond kunnen lopen, wordt geen geld uitgegeven. De goede niet te na gesproken, want er zijn heus ook prettige voorbeelden hier. Trouwens niet alleen paarden hoor... Soms zie ik zelfs koeien aan een stick staan! Ook ezeltjes, muildieren.....

Ik geloof niet dat ze diep ingewortelde tradities in 1 keer kunt veranderen, dat moet niet je streven zijn. Beetje bij beetje... geleidelijk aan. Net zoals PN/HN in Nederland bezig is... zal het ook in de zuidelijke landen ooit wel veranderen. Het duurt alleen langer )

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 11 maart 2008, 21:50:


Ik heb dit bericht 95412 wel zo begrepen

Spirithorses schreef op dinsdag 11 maart 2008, 21:50:


Je kunt het toch afwisselen Pien? Trainen totdat je dat 'iets' bereikt hebt en aan het einde van zo'n trainingssessie kun je het dier lekker met je handen borstelen... of wat ie dan ook maar fijn vind..... Dat heet superpositief eindigen )

Over verzuren..... Haar naam is me even ontschoten... maar dat weekend in België waar die vrouw in die rolstoel die demo gaf... met die Fries en nog 'n Andalusier....
Die Fries is zuurgetraind. Die was het bekende rondje spuugzat.

Groet,
Wil.