marjolijn schreef op Sun, 19 Sep 2004 11:46:10:
> Op 19-sep-04 om 0:35 heeft e m kraak het volgende geschreven:
>
>> WAT is "overdadige" wei?

> weet uit ervaring waar dat op uitloopt.
>
> Als je het heel goed wilt doen is een onbeperkte paardenwei denk
> ik ook nog te rijk.
Klopt. Vooral omdat een paard vandaag de dag in de regel te weinig te doen heeft. Een soort Koos Werkeloos syndroom.
> Voor zover ik ontdekt heb eten paarden van nature ook
> vooral veel hout - takken, boomschors - en droge, ruwvezelige
> grassoorten en -planten. Hoe meer ruwe vezels hoe beter. Houd de
> darmflora gezond en daar heb je alles mee gewonnen.
> Het beste zijn onze Shires en Shet uit met een stuk grond vol
> takken,
> bomen en veel hooi en stro. En verder helemaal niks.
Ik ben het helemaal met je eens, en voer zelf de ijslanders dito.
Hier zit je wel in een spanningsveld tussen optimaal voeren en optimale dagbesteding.
Ik zeg nu dus met opzet niet optimale weidegang, want ik denk dat wanneer er op andere manier voor divertissement gezorgd wordt "de wei" minder belangrijk wordt. Waaraan toegevoegd, niet uit boek maar uit ervaring, dat een paard
goede weidegang (of de gelegenheid krijgt onderweg lekker te "stofzuigeren") vanuit voedings/gezondheidsoogpunt minstens een paar weken per jaar nodig heeft! Wat er uit grazen komt dat niet in hooi, wortels, bieten, wat-dan-ook zit ben ik nog altijd niet achter, maar een paard dat totaal nooit graast krijgt een slechte conditie.
> Maar ze staan liever op de wei

Vreemd - mijnes niet, terwijl ik toch allang geen schrikdraad meer heb. Ze staan graag meer dan de daglengte te eten... maar dat is niet hetzelfde. Doch als ze op andere manier dan "eten" bezig gehouden worden is het ze, nmm duidelijk, ook prima zolang dat niet teveel ten koste van "eten" gaat. Simpelweg een ethologisch gegeven.
Waar ik wel moeite mee heb is ze van de hooivoorraad voor een jaar af te houden zodat die zo lang mogelijk redelijk netjes blijft. De belangstelling voor het gras van de buren is echter maar matig - zelfs Tina de geit springt de sloot niet over.
Als ik dat vergelijk met de 5 paarden van de buren die notoire uitbrekers zijn, vermoed ik een verband tussen aandacht, samen-leven, groepsopbouw, het sociale totaalgebeuren, weet nog niet zo goed hoe ik dit verwoorden moet. Mijn paarden en geit geven de indruk hier te "wonen" en zich veilig en thuis te voelen. Ik zeg niet dat de paarden van de buren verwaarloosd worden, maar tijd samen besteden doen ze niet veel... en dat geldt natuurlijk voor de meeste paard/mens verhoudingen. Mensen hebben zo vaak geen tijd! Of kiezen er voor hun tijd anders dan met hun paarden te besteden.
Groeten, Egon