Arabesk schreef op zaterdag, 18 september 2004, 0:21:


Hoi kan ik me voorstellen, dat je je daar niet meer thuisvoelt. Ik ga naar die NH dag in Arnhem (ook al moeten we er om 7.45 voor in de trein zitten) en ben heel erg benieuwd om die proefjes daar te zien. Ik vond nl zelf proefjes rijden erg leuk maar natuurlijk niet als het niet goed kan, dus ik hoop dat deze manier van "wedstrijdrijden" me aanspreekt.

Groetjes Jolijn

Spirithorses schreef op vrijdag, 17 september 2004, 23:45:


Geruststellend dat ik niet de enige ben die bang is om eraf te kukelen.
Het is bij mij eenkeer goed mis gegaan en sindsdien blijf ik nerveus als ik niet meteen het gevoel heb dat een paard gaat doen wat ik wil.
Op een gegeven moment dacht ik dat ik van die angst af was en toen ging er weer iets mis, hoewel dat goed afliep kreeg ik toch weer de zenuwen. De eerste keer daarna dat ik op een paard zat ging het echt ontzettend slecht, alleen het kleine stukje dat we door een bosje reden kon ik me ontspannen, inmiddels gaat het wel weer beter maar ik krijg nog steeds de kriebels als ik langs of over verharde paden moet rijden.

Dusseh, als iemand iets weet over een valcursus , ik houd me aanbevolen!

Groetjes Jolijn

Arabesk schreef:
Laatst was ik mee op een wedstrijd en daar kreeg ik zo'n ontzettende
afknapper. Ineens kreeg ik het gevoel "Dit is mijn wereld niet." Wat het
precies was weet ik niet, meer een gevoel denk ik. Er waren allemaal ruiters
aan het inrijden, een paar alleen maar bezig met zo snel mogelijk paardje in
de krul trekken (terwijl de bewuste ruiter er zonder stijgbeugels als een
baksteen aflazert, nog maar niet te spreken over zonder zadel rijden). Krul
= mooi, Anky van Grunsven rijdt in krul en kan goed rijden, dus je paard in
krul = ruiter rijdt goed. Die redenering weet je.....

Hoi,
Ik heb hetzelfde gevoel (afkeer van dat wereldje) als jij. Hoewel ik niks
van die dressuurwereld moet hebben, me daar ook beslist niet thuis voel en
ook niet mee doe aan wedstrijden, rijd ik toch dressuur. Puur voor mezelf
en voor mijn paard. Omdat ik het erg belangrijk vind dat mijn paard goed
gereden wordt en dat ze haar lichaam goed gebruikt. Ik heb het enorm
getroffen met mijn instructrice; zij geeft mij les vanuit een beleving en
visie die totaal afwijkt van het traditionele Engels rijden zoals dat op
maneges gebeurt. Rijden van en met je gevoel en gedachten, en 'meer met
minder'. Op deze manier is dressuurmatig rijden een zaligheid, ik geniet er
enorm van, en mijn paard ook!
Dus zoals ik het zie: als je dressuurmatig rijden toch leuk en belangrijk
vindt, blijf dat dan vooral doen. Dat betekent niet dat je dan dus ook
zoals al die anderen moet gaan rijden (in de krul trekken, sporen aanbinden,
voortdurende strijd met je paard aangaan, etc) en aan wedstrijden mee moet
gaan doen. Toch? Wel zul je misschien een andere instructeur moeten gaan
zoeken, die je meer vanuit een NH-gedachte kan lesgeven, zodat je echt zult
ervaren hoe het ook kan.
groetjes, Peet

maar goed. Ik was bij Sante Fee (een pony waar ik sinds een paar weken echt
actief mee bezig ben, een zwart-bont shetlandertje). Volgens de verhalen
kwam de ander bij Stella aanlopen, ze draaft meteen weg en de rest van de
kudde gaat om haar heen staan. Het is een heel hechte kudde, andere paarden
introduceren gaat gewoon weg niet en ze gedragen zich ontzettend hecht. Ze
hebben een aardig groot weiland (heerlijk!) en staan altijd met zn alle te
eten, te slapen of wat dan ook. Als er eentje afdwaalt dan komt de
kuddeleidster haar (er staan alleen merries) heel vriendelijk halen.
Prachtig om te zien. Maar daar gaat het nu niet om . Als mijn moeder te
dicht in de buurt kwam dan joeg de kuddeleidster Stella ook weg en ging
tussen haar en Stella staan. Wat een comunnicatie! Het komt er op neer dat
mijn moeder Stella gewoonweg niet te pakken kreeg. Toen ik met Sante Fee
aankwam was net iemand anders van stal Stella wezen pakken. Bij mij komt
Stella altijd wel, het halve weiland ongeveer. Dan blijft ze met haar
oortjes naar voren staan en als ik dan niet kom draait ze zich langzaam om
en gaat eten. Oke, vandaag geen werk, ook goed. Als ik wel kom dan blijft ze
daar staan en kan ik haar zo mee nemen. Geen touwtje nodig. Maar aangezien
"die ander" haar dus helemaal neit te pakken krijgt wil ze haar op een
klein, schraler weitje zetten waar ook nog een eiwitallergie paard en een
fjord staan. Maar dat wil ik niet! Ze heeft het zo naar haar zin daar in de
kudde en om haar daar nu uit te halen alleen omdat de ander haar niet kan
pakken... En ik wil niet constant mee. Het is trouwens zo erg dat als we
samen de wei in gaan ze een stukje wegloopt. Maar dan blijft ze na een paar
100 m ook wel staan. EN kan ik haar gewoon pakken.
ben de "trainer" van Stella) dat ze ook naar de ander komt? Een trukje
aanleren mbv de klikker? Maar eigenlijk wil ik dat niet, aan haar gedrag in
het weiland zie ik hoe ze het in de kudde naar haar zin heeft en of ze zin
heeft om iets te gaan doen. En wat dan. Ook vind ik dat ze moet komen omdat
ze het leuk vind om aan het werk te gaan en niet omdat het nou eenmaal een
trukje is. EN zou ze, als ik haar zon trukje aan zou leren wel bij mn moeder
komen? Die tenslotte nooit met de klikker werkt.

Hoi Ebby,
Even zoals ik het zie: je hoeft Stella geen truukje te leren. Stella heeft
hier in mijn beleving ook niks te leren, maar 'die ander'. Ze moet het leuk
vinden om naar de 'ophaler' toe te komen. Blijkbaar vindt ze het prima om
met jou mee te gaan, en niet met die ander. Het zit dus bij die ander met
wie ze niet mee wil. Dat is een gevoelskwestie.
Ik herken het ook bij de kudde waar mijn paard staat. Een van de pony's
wordt al zo'n 10 jaar lang meegelokt met truukjes, smoesjes, rammelende
brokjes (die ze dan uiteindelijk niet krijgt) etc etc. Sinds mijn vriendin
op haar rijdt en ik nu ook meer contact krijg met dat dier, laat ze zich
zonder problemen aanhalen en ophalen door mijn vriendin en door mij. Sterker
nog, ze begint zelfs toenadering te zoeken. Die andere mensen keert ze nog
steeds de rug toe en loopt chagrijnig weg, en zij hebben nog steeds een
truukje nodig, anders komt ze gewoonweg niet.
Het verschil is puur gevoelsmatig; hoe wij over die pony denken, wat onze
intentie is wanneer we naar haar toe lopen en welk gevoel die pony daarbij
heeft.
Tja, klinkt wat vaag misschien, iets concreets kan ik je eigenlijk ook niet
geven. Paar vragen aan je: Waarom en wanneer haal jij Stella uit de wei en
wat ga je dan met haar doen? En waarom en wanneer haalt die ander Stella uit
de wei en wat gaat zij dan met haar doen? Waarin verschillen jullie in de
omgang met en gevoel voor Stella? Wellicht wordt het dan wat duidelijker....
groetjes en succes,
Peet

Hoi Peet! Hij is vroeger al eens op spiritueel vlak behandeld, ik weet alleen niet meer precies wat en hoe. Dat heeft toen geloof ik wel wat positiefs gebracht. Ik vind het ook wel op onzekerheid/angst lijken en daardoor misschien geen vertrouwen durfen hebben in de mens of toch in zo’n mate dominant dat hij zelf beslissingen probeert te nemen... (hij is wel de dominantste in de kudde al probeert Fellow (4 jaar) hem nu wel eens te overtroeven.) Ze hebben het allemaal wel een beetje maar Spike is het ergst. Als een of meerderen van de andere paarden er ook bij zijn is hij rustiger. Als het gebrek aan zelfvertrouwen is hoe dan te handelen: juist dominant om hem te dwingen beslissingen uit handen te geven en zijn onzekerheid/angst te overwinnen of juist niet te dominant om hem zelf zijn onzekerheid/angst te laten overwinnen? Zo ben ik nu heel gericht bezig met een vorm van ‘squeez game’: de dijk langs de boerderij loopt verderop tussen mais en bossages door met aan beide kanten van de dijk een sloot. Vinden ze allemaal erg griezelig, en vooral Spike. Ik ga regelmatig met hem lopen aan de touwhalster met leidtouw en laat hem dan grazen. Zodra we verderop tussen de weilanden komen komt hij weer tot rust omdat hij zich daar natuurlijk niet meer ingesloten voelt. Nu hoop ik eigenlijk dat oefening ‘kunst’ baart... Als we terug lopen wil hij altijd harder over het enge stuk en zou mij het liefst voorbij lopen, maar dan dwing ik hem door met het touw om mijn schouders heen te zwaaien om achter mij te blijven.

Peet schreef op Sat, 18 Sep 2004 10:25:15:


Dit is niet zo zeer alleen naar jou toe peet, maar ik vind dat veel NH'ers wel heel negatief over de engelse rijstyle denken. Dat "in de krul trekken" vind ik wel erg overdreven, als je aan de teugel rijden bedoelt.
De laatste tijd rij ik wat meer op het paard van mn zus, waar ze gewoon engels mee rijdt. Met een standaard bustrensje, zonder zweep of sporen, is dat paard super licht aan de teugel te rijden en ze heeft echt plesier in dressuur. Nou heb ik niet het idee dat dat paard constand een gevecht met me aangaat
Wanneer dressuur ruiters hun paarden zo snel mogelijk in de krul willen trekken op het losrij terrein, betekend toch niet dat de schuld gelijk bij de engelse rijstyle ligt? Er zijn vast ook wel NH'ers die er een zooitje van maken.

Ik vind zelf ook dat paarden een andere aanpak nodig hebben dan dat ik altijd gewend was, anders kwam ik hier niet. Maar ik vind het beeld naar de engelse rijstyle toe, vaak wel erg negatief.

Groetjes // Fitna

jo schreef op zaterdag, 18 september 2004, 9:33:

Paard loopt in eerste instantie zelf weg, vervolgens komt de kuddeleister haar helpen. Ik heb zelf nog nooit mee gemaakt dat Orani (de alfa) Stella weg joeg omdat ik haar wou mee nemen (dat klinkt toch stukken leuker als pakken :) ).

Peet schreef op Sat, 18 Sep 2004 10:25:15:

Toch? Wel zul je misschien een andere instructeur

Maar waar vind je zon instructeur? Alle beschikbare uitproberen? Ik ben hard op zoek naar eentje die bij mij aansluit (nou rijd ik totaal anders als de engelse rijstijl, gebruik hun hulpen eigenlijk amper dus dat maakt het extra moeilijk) maar kan niets vinden. En mijn paard is toch soepel en loopt aardig verzameld (laatst had ik het gevoel dat ze haar hoeven zo ongeveer onder haar neus zette) dus ik begin langzaamaan te geloven dat ik het ook wel redelijk alleen aan kan, als ik vastloop dingen extra aandachtig doorgaan lezen en vragen stellen op een forum als deze en af en toe een cursusje volgen. Lastig...
groetjes Ebby

Peet schreef op Sat, 18 Sep 2004 10:38:41:

Ik herken het wel. De shetlander waar ik het eerder over had liep eerst ook zo weg, had pijn als ze gereden werd, werd in haar mond gerukt omdat ze er alleen maar vandoor ging (leuk detail: op een bit is ze nog steeds neit te stoppen maar ik pak het halstertouw maar op -dat aan een super zacht halstertje zit- en ze is terug...) en deed nooit iets goed. Ben er misschien 2 weken, een paar keer per week (heb Stella natuurlijk ook nog) mee bezig en nu hoef ik niet achter haar aan te lopen maar ik ga op mijn knien zitten en ze komt. Een andere intentie? Ik zou het niet weten. Maar leuk is het natuurlijk wel .
Paar vragen aan je: Waarom en wanneer haal jij Stella uit
KLikkeren (sinds kort), wandellen, grazen als ik in een verkeerde bui ben (alleen Stella, ik ga er bij zitten ), wat gymnastizerend grondwerk doen, schriktraining en behendigheidstraining, vooral vaak rijden. Buitenrijden wel te verstaan. Vaak alleen maar neit altijd. OP halster, bijna altijd zonder zadel. Soms gewoon alleen maar wat kriebelen. Heel af en toe een sprongetje in de bak.
En waarom en wanneer haalt die
Rijden met zadel en bit (dat stukkie ijzer haat ze maar ze acepteerd het sinds kort wel, en ja, ik heb al hondert en een betogen tegen dat bit gehouden) vaak op buitenrit en soms in de bak. Volgens een plan wat ze in haar hoofd heeft. Ze wil wel grondwerk gaan doen maar ik kan het helaas niet over brengen. Want meestal doe ik dat tijdens het wandelen (de onderdelen schuiven in elkaar, zijn niet zo gescheiden. Meestal ga ik wandelen wat weer op rijden uitkomt of ik ga wandelen en dat word weer grazen waarna ik wat grondwerk doe). Heb zelf ook nooit een methode gevolgd, het is gegroeid. Met een paar diepe dalen dat wel en of ik het nog een keer zo zou doen weet ik niet.
Waarin verschillen
Uhh, een voorbeeldje: Stella staat te draaien bij het opzadelen (detail: bij mij staat ze -bijna- altijd los, bij de ander vast gebonden) ik zeg: kijk wat je verkeerd doet, zeer waarschijnlijk doe je haar pijn, bij mij doet ze dat niet. De ander: ja maar ik kan het niet beter dus ze moet maar stil staan! En foeterdefoeter en ze loopt ookal weg in de wei en als ze niet binnen een jaar tolt ga ik toch echt een ander paard zoeken hoor en dat is vast typisch ijslands dat ze zo eigenwijs is en bla bla bla.
Wellicht wordt het dan wat
Hopenlijk is nu het eea duidelijker. En ik heb ook weer mijn gal gesproeid want het zit me echt tot mn keel hoe het gaat nu met Stella. En al die regels, phoe, ik krijg er echt genoeg van.
groetjes Ebby

Fitna schreef op zaterdag, 18 september 2004, 17:39:


Het probleem dat denk ik (en ikzelf ook) de meeste NH'ers met engels rijden hebben is het bitgebruik. Natuurlijk zijn er veel paarden die vriendelijk worden ingereden en zacht aan de teugel te rijden zijn, maar "aan de teugel rijden" is compleet onbelangrijk, het is een bijeffect van verzameling wanneer een paard goed gereden word.
Je kunt een paard met een bit in echter ook zijn hals laten buigen, soms gaat dat erg makkelijk, maar dat heeft niets met verzameling te maken en hindert het paard alleen maar.
Er zijn niet erg veel mensen die met bit rijden dat de hele tijd op spannign hebben en toch met hun zit een paard verzamelen zoals het hoort, want waarom zouden ze dan dat bit de heletijd op spanning hebben? Het bit is onnodig (tenzij je aan wedstrijden mee wilt doen, want dan is het, heb ik begrepen, verplicht).

Groetjes Jolijn

Peet schreef op Sat, 18 Sep 2004 10:25:15:

Hoi,
mag ik ff nieuwsgierig zijn???
Wie is jouw instructrice??
groetjes,
Aagje

Spirithorses schreef op vrijdag, 17 september 2004, 14:33:

Hooo ik laat de hele ORS eruit, maar reageer even op de vraag waar ik ben gebleven. Ik begin de feeling kwijt te raken met het forum. Daar zit ik op te kauwen, ik kom steeds weer het woord dominantie tegen, en de mens is het roofdier. Ik weet echt niet welk wetenschappelijk onderzoek dat bewijst, doet er voor mij ook niet toe welk onderzoek dat wel of niet bewijst. Maar een paard is geen autist of een kleuter!! Een paard is een intelligent dier. Een paard weet heus het verschil wel tussen soortgenoten roofdieren of beesten zoals wij, we kunnen in een symbiose leven met paarden. Ik wordt er zo moe van dat ieder probleem met een paard op dominantie gegooid wordt. Als een paard onzeker is, huppakee dominantie probleem, als een paard dominant is huppakee dominantieprobleem. Als we als 2 beners een andere opinie of gedachtengang hebben huppakee dominantie probleem, of negeren maar???? Druk opvoeren , als het maar werkt?? Is dat wetenschappelijk, of legt een paard zich er maar bij neer? IN ieder geval zijn dit dingen die mij nu bezig houden, en waarvan ik het gevoel heb de feeling met het forum kwijt te raken. Het spijt me. Ik wil dat wel graag uitzoeken natuurlijk, maar ik kan er niet goed mee dat iedere keer weer de "vaststaande, cq de ooit door iemand bedachte " methode de juiste is.
Ik ontdek liever door ervaring en zelf onderzoeken. Ik krijg het gevoel dat PN ook weinig ruimte laat voor zelf onderzoeken. Aan de ene kant gestimuleerd en aan de andere kant monddood gemaakt door de al bekende PN methodes, waar ik me toch vaak ook niet in kan vinden.

Groeten Esther

Peet schreef:
Fitna schreef:
wel heel negatief over de engelse rijstyle denken. Dat "in de krul trekken"
vind ik wel erg overdreven, als je aan de teugel rijden bedoelt.
engels mee rijdt. Met een standaard bustrensje, zonder zweep of sporen, is
dat paard super licht aan de teugel te rijden en ze heeft echt plesier in
dressuur. Nou heb ik niet het idee dat dat paard constand een gevecht met me
aangaat
trekken op het losrij terrein, betekend toch niet dat de schuld gelijk bij
de engelse rijstyle ligt? Er zijn vast ook wel NH'ers die er een zooitje van
maken.
altijd gewend was, anders kwam ik hier niet. Maar ik vind het beeld naar de
engelse rijstyle toe, vaak wel erg negatief.

Hoi Fitna,

Op zich ben ik het met je eens hoor. Het is me ook weleens opgevallen dat
een bepaalde manier van rijden (zoals in de krul trekken) door anderen
dikwijls betiteld wordt als zijnde 'dat is dressuur' en 'dat is engels
rijden' en 'dus die rijstijl deugt niet (opvattingen als dressuur/engels in de krul trekken, paard-onvriendelijk e.d.). Als er zo beredeneerd wordt,
voel ik me ook aangesproken. Vandaar ook mijn reactie op Arabesk. Als zij
bij een dressuurwedstrijd gaat kijken en daar enorm afknapt op de manier van
rijden daar, en zij "daarom" doet besluiten geen zin meer te hebben in
engels dressuur rijden, dan wil ik dat graag verdedigen. Omdat dat niet de
rijstijl is, maar de rijstijl van die mensen. En helaas zijn dat er veel...!
Fijn te lezen dat het paard van je zus zo licht te rijden is en er ook
plezier in heeft. Zo hoort het dus, vind ik.

groet, Peet

Oh ja, nog even een misverstandje opruimen: in mijn voorbeeldje schreef ik
over ruiters die "voortdurend strijd met hun paard aangaan" en niet "dat
een paard constant een gevecht met de ruiter aangaat".....