Wil schreef op vrijdag 7 maart 2008, 20:06:


t is idd ni simpel. ze zegge wel dat ze t willen doen zoals ik t zeg maar als je effe wegkijkt... en ge moet weten dat ze t moeilijk hebben om iets aan te nemen van een (blonde) vrouw. eerlijk gezegd heb ik er al verschillende versleten en voor t grote groffe werk heb ik er wel eentje maar k heb hem ook al weten paarden laten manken. voorlopig doe ik t zoveel mogelijk zelf. het grote verschil is dat je hier weinig mensen vindt die (spanjaarden dan) achter t idee staan. een enkeling geeft wel toe dat t werkt maar k heb nog geen echt overtuigde bekeerde gezien.

Moniek schreef op vrijdag 7 maart 2008, 16:29:


Het laatste veulen is nu 3 jaar. Zegt dat genoeg?


Prima. Niet dus, maar lijkt me binnen de context ook niet van belang; weer een mogelijk ander verhaal.


Soms


Meestal wel


Nee. Ik bedoel ermee dat (en is wel gebeurd) wanneer er bijvoorbeeld 2 hengsten ruzie krijgen ze uit elkaar zetten geen oplossing is want dan komt het pas volgend jaar mogelijk weer goed...


Ik heb er wel eens verkocht... andere zijn nog altijd hier...


Een goede begrazing zou ze van mij kunnen krijgen, pro deo dus. Helaas ken ik geen enkele die niet intern al voorzien is (dus eigen, al dan niet konik, bestand).


Mag niet van m'n vriendinnetje


Zelf


Nee

Nou weet ik dat het hier in het geciviliseerde westen er ook niet altijd diervriendelijk aan toe gaat maar in dat soort landen.... super triest!

De mensheid heeft nog een lange, lange weg te gaan.

barrel schreef op vrijdag 7 maart 2008, 13:16:


Zijn hoefschoenen geen goed alternatief i.p.v. ijzers?

Nou heb je trouwens conventioneel en conventioneel...
M.a.w. daar zit nog verschil in wat de manier van bekappen betreft. Ik zie 'conventioneel' bekapte paarden met blokvoeten maar ook met gewoon lage hielen en 'normale' toon...

Weet je niet waar die kreupelheid vandaan komt? Lijkt me belangrijk te achterhalen... En i.p.v. röntgen, een echografie of zo'n thermoscan (of hoe heet dat ook weer)? Niet alles is te zien op röntgen naar ik weet.

"The second we decide we know it all, we'll stop growing; stop
getting smarter." - Pete Ramey.

Ik ben niet Jan, maar ik neem toch maar even de vrijheid om te reageren op jouw bericht, er staan een aantal dingen in die me opvallen....

Moniek schreef :


Waarom zou je met een hengst niet met andere paarden op stap kunnen gaan? Elk paard dien je 'onder controle' te hebben, of dat nou een hengst of een merrie is. Het is echt niet zo dat een hengst alleen maar de hele dag wil lopen dekken hoor (vooroordeel?)


Wat hebben buren met het houden van een hengst te maken? Stinken die meer, schreeuwen die meer of zijn ze gevaarlijker?
Wat bedoelde je met deze vraag?

> Heb je kinderen in je familie en kunnen die zo de wei in of heb

Weer zoiets. Bíjten???? Is dat het beeld dat mensen van hengsten hebben? En als ze al zouden bijten, dan leer je dat toch als eerste af, hoef je echt niet te accepteren omdat het toevallig een hengst is

Kinderen, lessers of vreemden mogen bij ons nooit zomaar de weide in, ook niet bij de merries of de ruinen. Altijd achter een draadje of onder begeleiding. Een paard in de groep kan wegspringen voor een ander paard en ongewild en onbewust iemand omver lopen die niet in de gaten heeft hoe het zit met de onderlinge hiërarchische verhoudingen.


Als je je jonge paard heel dichtbij je houdt, elke dag even met hem werkt, helder, consequent en vooral ook liefdevol met hem omgaat ben je enorm in het voordeel boven al die losgeslagen pubers uit de begrazing. Je maakt hem/haar zo mensgericht en je kunt zijn opvoeding zelf stapsgewijs begeleiden. Geen verschil met hengsten of merries hoor
Daarom willen wij onze jonge paarden niet in de begrazing. Of dat een hengst of een merrie is maakt niet uit voor mij.


Vraag gerust.


Ja, mee eens, ik zou van geen enkel paard accepteren dat ze de kruiwagen omgooien, of dat nou een hengst of een merrie is. Is gewoon elementaire opvoeding. NU mee beginnen, laat hem zien dat je daar niet van gediend bent. Het gaat om het principe dat hij jou met rust moet laten in de weide. Is echt niet typisch een hengstending, gewoon een jonge-paarden-grapje hoor.


Hoe duur?

Ik heb toch wel het idee dat ook jij de informatie gekregen hebt die het hengsten-stigma in stand houdt. Het is zoals Muriel zegt, je moet er wel iets meer moeite voor doen omdat een aantal zaken niet helemaal vanzelf gaan, zo heb ik Spirit geleerd dat hij aan een touwtje niet mag lopen brullen en zichzelf opfokken; hij kent de back-up (achterwaarts gaan) heel goed, voor als het effe wat 'kritiek' wordt. In de meeste gevallen is dat niet aan hem te wijten, maar aan de onachtzaamheid van anderen, zoals met een hengstige merrie pal voor zijn neus stoppen tijdens een wandeling. ('ja hállooo...' ).

Als je me zou vragen wat ik bij het houden van mijn hengst het moeilijkste vind is dat het iedere keer weer te moeten bedenken hoe we de groepen nú weer indelen, want die kan niet bij die en die wil bij die etc. Ik heb hier rekening te houden met een aantal pensionmensen die ook hun wensen hebben, in combinatie met een hengst die ik dus niet meer overal kan neerzetten (buren met merries in aangrenzende weides etc). Ja, dát is het lastigste van het hebben van een hengst, maar dat is dan ook alles en het weegt niet op tegen het plezier dat we met hem hebben.

Sociaal en gedragsmatig gezien is er geen probleem, misschien is hij nog wel socialer omdat ik in werkelijkheid vele uren meer met hem gewerkt heb om hem tot een perfect luisterende hengst op te voeden

Groetjes, Pien

Els, een paard van de buren was opgegeven wegens "hoefbevangen" door hun gewone DA. Hij wilde de haflinger laten inslapen. Het arme paard kon ook niet meer staan (stond zonder ijzers). Baasje heeft er andere DA bijgehaald en die heeft met Chinese kruiden het paard hélemaal genezen. Er wordt nu terug gewoon mee gereden.

Zolang er leven is, is er hoop!

Marianne

belinda defraene schreef op vrijdag 7 maart 2008, 20:16:


Tsja Ilse en Belinda, er zit gewoon niets anders op dan zelf de rasp ter hand te nemen.
Ook hier zitten geen natuurlijk bekappers hoor, dus troost je.
Mijn vriendin Katharina is al een heel eind op weg met haar eigen paarden, zij heeft het via mij zo'n beetje geleerd. Volgens mij is ze ook de enigste in deze regio....

Er zitten hier wel hoefsmeden, die overal ijzers onder slaan.
Hoe de andere mensen het doen..... ik heb geen idee.
Heb nog te weinig contacten hier met paarden en nog geen voeten bekeken.

Groetjes,

Wil.

Elzaliene Proost schreef :

Ja, de Smit schoenen wel (die meten wij trouwens op), maar oa de Easyboot hoefschoenen of de Marquis zijn in standaard maten. Gewoon de hoef opmeten en dat doorgeven aan de fabrikant. Moet de hoef van je paard wel binnen die standaard maat vallen. Indy kwam met Easyboots maat 2 en daarvan is er dus vandaag een kapot gegaan.

Spirithorses schreef op vrijdag 7 maart 2008, 18:33:


en die zingaro moest zijn stommiestommiestommie :
www.zingaro.fr

Peter Donck schreef op vrijdag 7 maart 2008, 20:56:


Had ik al gezien ja.
Isandro (bevrijder) vind ik ook een erg mooie naam! Of Chimero.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 7 maart 2008, 16:37:


Een worp veulens, we komen allemaal kijken!

Marianne

marianne laenen schreef op vrijdag 7 maart 2008, 20:57:


Kijkuh is kopuh

Spirithorses schreef op donderdag 21 februari 2008, 10:48:


effe over die wormendingen. . heb gevraagd aan mijn da of hij mijn wormenproduct kon bestellen tegen betere prijs (25 stuks) en dit was zijn antwoord.hier bij ons krijgen maneges en kwekers een veel goekoper product dat voor koeien gebruikt wordt. mijn vraag: is dat dan wel hetzelfde en volgens hem zat alles erin wat ze nodig hadden. dus.... mss ook iets voor die ezeltjes.

Herman schreef op vrijdag 7 maart 2008, 18:55:


ik vinnem persoonlijk wel schitterend, zowel zn cloaca-machine
als de getatoeerde varkens, die werden onder narcose getatoeerd,
mochten daarna vrolijker verderleven dan het overgrote gros van hun soortgenoten,
hun huid zou later bewaard worden, (doen de japannertjes ook met hun eigenvel)
ik vind het dan ook in niks te vergelijken met moedwillig een hond aan een touwtje
moedwillig laten sterven door hem water en voedsel te ontzeggen....
laat ons zeggen dat deze tatoepiggies meer geluk hebben gehad dan hun
broetjes en zusjes
Het kunstwerk in Gent met de zuilen bekleed met varkensham die op den duur
rottend naar beneden gleed vind ik al veel meer disrespektvol tov de leverende varkens

De tumor zie je het beste op de laatste foto's, waar hij nog aan de hond vast zit.
Het min of meer ronde, donkerdere stuk in het gewone rode deel, dat is hem. Meer doorbloed en daardoor donkerder.
Daarnaast is de gehele milt vergroot, het witte is vet en bindweefsel dacht ik.