Peter Donck schreef op vrijdag 22 februari 2008, 13:06:


En bij ons in de Noorderkempen noemen ze chicorei: "bitterpèje".
Ik weet alleen niet waar die naam vandaan komt.

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

Liesbet schreef op vrijdag 22 februari 2008, 13:12:


witloof-chicorei-wortels worden gezaaid net als bieten, rapen, knolselders....
In het najaar worden de planten "uitgereden" waarbij het lof weggegooid wordt
of kan dienen als veevoer,
de wortels gaan dan naar de chicorei-ast (nu fabriek)
ofwel worden ze in bakken of bedden dicht opeen gezet en afgedekt,
de nieuwe bladeren vormen een gesloten krop (of dat wordt toch van hen verwacht)
en blijft bleek door gebrek aan licht,
deze kroppen worden erafgebroken, bijgesneden en donker verpakt
en dan verkocht als witloof.
Daarna worden deze 'afgewerkte' wortels ofwel weggegooid ofwel gebruikt
als veevoer

Herman schreef op vrijdag 22 februari 2008, 13:13:

bijt er eens in !
dan weet je het direkt !

vroeger was ook het witloof écht bitter,
nu zijn er varieteiten of cultvars op de markt die veel minder bitter zijn,
dat ligt echt niet alleen aan de vollegrond of waterkultuur
de wortel op zich is immers al een vat vol voedingsstoffen
Wegens die bitterheid wordt aan gestoofd witloof vaak suiker toegevoegd

Wil schreef op vrijdag 22 februari 2008, 12:57:


Fijn te horen Esther. Je hebt haar in ieder geval weer lekker thuis!
Monique

Liesbet schreef op vrijdag 22 februari 2008, 13:12:


Bij ons wordt dat eerst gezaaid, dan krijg je zoiets als wortels met een pluim groen kruid eraan. De wortels worden dan van het veld gehaald, het groene loof wordt eraf gesneden waarna de wortels in een kuip zand worden geplant. Daar gaat een jutten zak over, in onze kelder geplaatst en na een tijdje heb je heerlijke grondkweek witlof. Althans zo gaat het bij ons thuis nog, maar ik vermoed dat ze die gigantische velden witloof in de waterkweek dumpen na oogst om uiteindelijk dus 'wit'loof te laten groeien.