Piet schreef op maandag 18 februari 2008, 12:19:


Ja , maar [ flauw he dat gejamaar!] je krijgt meer druk als je beweegt , dan als je stilstaat.
En met hoefschoenen aan krijg je minder druk op de zool , maar je kunt daardoor wel meer bewegen....zou je toch weer dat handje zand in je schoen moeten stoppen?!

Gr Esther

van lennep schreef op maandag 18 februari 2008, 12:27:

Pfffffff.... wat is het toch moeilijk om voor Moeder Natuur te moeten spelen... Denk dat die wei op moment dan niet eens zo verkeerd is: 's morgens bevroren, dus hard en oneffen, in de loop van de dag door de zon weer prutterig.

Bret gaat goed!! Ze is koortsvrij, en krijgt nu poeder-antibiotica als dat zo blijft mag ze woensdag naar huis!
Straks eet Bret weer grasjes in de wei. Nog niet eens een week geleden was het er op of er onder.
Vandaag weer foto's gemaakt en ze is weer helemaal zichzelf, nieuwsgierig en vinnig. Eten doet ze ook en het komt er ook weer netjes aan de achterkant uit. Ik heb weer foto s toeevoegd http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?parent_id=508 Vooral die foto van haar kop is leuk, haar ogen staan weer op zijn Brets.

Esther schreef op maandag 18 februari 2008, 12:40:


Gefeliciteerd! Met jullie beider doorzettingsvermogen!!!!!!!!
Ik durf nu weer opgelucht adem te halen...
Es , ben echt blij voor jullie!

Gr Esther

Afgelopen zondag zijn Indy en ik voor het eerst weer samen op pad geweest. Het nieuwe industrie terrein richting snelweg is niet verkeerd. Enorm veel ruimte en niemand te zien. Dat zal binnenkort wel veranderen als er gebouwd wordt, maar tot die tijd gaan we er maar van profiteren.

De eerste kilometer heb ik met Indy gelopen, daarna ben ik op haar gestapt en heb enkele kilometers gereden. De weg was helaas bezaaid met kleine scherpe steentjes, uitwijken naar de berm was niet mogelijk, die was ongelijk bevroren, met grote gaten, funest voor haar schouder. Indy liet zich goed om de dikste stenen heen sturen, de kleinere liep ze zonder problemen overheen. Ze was erg enthousiast en tegelijkertijd rustig. Een moeilijk stukje (verbinding boerenweg met industrieterrein, een kleine scheve doorgang tussen puin, sloot en boom) overwond ze zonder problemen, al moest ik haar wel even overtuigen dat het niet verstandig is de sloot in te duiken, aangezien je daar ook weer uit moet en de sloot te krap was om te draaien (denk dat ook het gras lokte....). Indy is gelukkig aardig meedenkend (als ze niet met haar maag denkt) en vond haar weg toen wel zelf. Het laatste stukje beropwaarts was wel zwaar voor haar, ze moet nog heel wat opbouwen aan spieren. De putdeksels waren wederom erg interessant en moesten telkens besnuffeld worden.

Halverweg een kleine graaspauze en een picknick met een wortel voor haar en een appel voor mij (nou ja, Indy heeft hem uiteindelijk opgegeten) maakte het een dubbel geslaagd tochtje voor Indy. Ze voelde zich duidelijk goed. We zijn twee uur onderweg geweest; fantastisch voor een paardje wat eigenlijk het nieuwe jaar niet meer zou halen. Thuis aangekomen was ze erg moe, geen wonder en ging lekker in de zon staan suffen.

Voor de therapeut is nog wel wat werk aan de winkel, maar dat zien we dan wel. Wellicht kan ze de laatste problemen ook nog wegnemen. Dit is al geweldig, ik hoop dat het puur een spierprobleem is.

We doen rustig aan, we hebben alle tijd van de wereld. Ik vind het al geweldig dat ik weer langere wandelingen met haar kan maken. Ik vind het geweldig dat ze toch bij me mocht blijven. En dat ze ook nog langzamerhand steeds een beetje vooruit gaat. Misschien is dit een korte opleving, ik hou met alles rekening, maar dit hebben we in ieder geval te pakken, dit voelt zo ontzettend goed.......

Monique

Esther schreef op maandag 18 februari 2008, 12:40:


Esther, wat een opluchting!

Monique Meijer schreef op maandag 18 februari 2008, 12:54:


Tsjeetje die Indy is ook een superpaard! Ook vreselijk fijn te horen dat ze ook enorm vooruit gaat. Een half jaartje terug zag het er toch ook eht niet gunstig uit. Fijn joh dat het nu zo goed gaat.

Es