Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 12 februari 2008, 10:15:


Ik denk dat jou Huppel-baby meer kan dan mijn Puzzle-kleuter.

Maar of het goed gaat met hem?
Ja en nee,...

Ja, omdat hij heel erg stoer is en heel graag dingen voor je doet. En door zijn nieuwsgierigheid leert hij zichzelf ook veel aan. Zo hebben we eergisteren slecht hooi opgestookt op de wei. (Mag niet, I know, maar met zulke destructieve ponys's als de onze, moet je toch iets om er vanaf te raken. ) Awel, Puzzle stond bijna mee op de brandstapel, zo nieuwsgierig was hij naar het vuur en de rook. Ging hij eerst achter m'n zus staan om vandaar over haar schouder de boel in het oog te houden. Om daarna telkens wat dichter te gaan en nog net z'n neus niet in de vlammen te steken en heel stoer door de dikke rookwalmen te wandelen. Hij kan zo bij de brandweer. En je hoeft hem zelf niet expliciet te gaan trainen op zulke dingen, dat doet hij zelf wel. Door er gewoon een spelletje van te maken.
Puzzletje is nu dus Vuur-proof en heb hem niet eens een halster moeten aandoen. :)
In de omgang is hij ook wel redelijk goed te hanteren. Hij is al een stuk beleefder als er iets te eten valt.
Want dat was vreselijk in het begin. Hij viel echt aan als hij aan het eten was en je benaderde hem. En als ik iets eetbaars vast had, kwam hij boven op mij staan. Maar dat is dus verbeterd. Nu heeft hij al wat meer geduld en is een stuk rustiger. Hem achterwaarts laten gaan, was ook zowat het eerste wat ik hem geleerd heb.
En ik kan hem inderdaad poetsen en hoeven krabben etc. terwijl hij gewoon los staat. Aan een touwtje lopen enzo, kan hij ook best. Maar dat kon hij een jaar geleden ook allemaal al. Dat is dus de verdienste van zijn vorige eigenaar.

Nee, omdat ik hem nog steeds niet 'safe' vind. En in bepaalde situaties wordt dat nog wel duidelijk.
Hij wordt bijvoorbeeld heel fanatiek in 'spelletjes' (Of wanneer hij iets zelf als een spelletje interpreteert) en schopt en bijt dan. Dan is het echt oppassen voor losse achterbeentjes. (Ik 'speel' dan ook zeer zelden met hem.)
Hetzelfde in situaties waarin er (te)veel druk op hem wordt gelegd. Bijvoorbeeld bij de hoefsmid krijgt hij toch een praam op. (Wil niet dat die man in het ziekenhuis belandt. En zelf bekappen gaat nog niet. Te veel werk en kan nog niet zolang op 3 benen staan.) Alhoewel dat laatste keer ook zonder is gelukt. (Dus dat zal volgende keer ook wel weer een stukje beter gaan.) Bij de DA verwacht ik een gelijkaardig scenario. (Puzzle houdt ook niet echt van vreemden. Dat heeft er ook mee te maken.)
Wandelen op de weg, ook zoiets. Dat hebben we afgelopen zomer wel wat gedaan en is een paar momenten serieus mis gegaan. De laatste paar keer ook weer een stuk beter. Maar toen heb ik mezelf als een wandelende wortel gedragen en wilde de pony natuurlijk heel dicht bij mij blijven.
(Maar als ik met voer beloon, daar wordt hij weer heel erg happerig van. dat krijg ik er ook niet helemaal uit. En is met periodes af en toe weer wat erger.)
Wandelen op de weg, zullen we binnenkort wel weer meer gaan doen. Afwachten dus hoe hij het dan gaat doen.
En Rome is ook niet op 1 dag gebouwd hé.

Ik train eigenlijk alleen maar wat mij uitkomt, op de moment dat het mij uitkomt. Misschien niet de ideale manier.
Soms neem ik mezelf wel eens voor om gestructureerder te werken, zoals inderdaad bij bijvoorbeeld Parelli. Maar zoiets heb ik tot nu toe nog nooit volgehouden. Structuur is niet mijn sterkste kant, vrees ik.
Dus ik maak mezelf al geen illusies meer. (En in de winter al helemaal niet. Ik ben een koukleum en met die korte dagen heb ik chronisch tijd tekort. Tempête rijden, kom ik nog net aan toe. maar daar houdt het dan ook wel op.)
Er is trouwens ook wel een meisje, die het wel leuk vond om met hem bezig te zijn en aandacht te geven. Manegeruitertje, maar ik had haar wat dingetjes voorgedaan met Tempête. (Wat basis-parelli grondwerkdingetjes, die Pête na al die jaren nog steeds redelijk simpel doet.) En dat vond ze precies wel leuk.
En ze wilde dat wel met Puzzle doen. Dus zat ik erover te denken om iets aan te schaffen, wat ze zelf kan volgen. Zodat ze een beetje weet, hoe ze het aan moet pakken. (En misschien dat ik zo zelf ook nog enig gevoel voor structuur ontwikkel) Ik had al eens rondgekeken naar die Parelli-gevallen. Maar verslikte me nogal in de prijzen.

joop schreef op dinsdag 12 februari 2008, 13:35:


manman, de laatste tijd gebeuren er maar een hoop vervelende dingen.

Hoop dat het goed komt, dan toch maar goed dat je voor een second opinion hebt gevraagd!
Sterkte

Jolijn schreef op dinsdag 12 februari 2008, 17:20:


ooh leuk verhaal.

Heeft iemand meer hier ervaring met dat monty roberts ding, dually halster ofzo kan dat, denk niet dat het gemaakt is om te rijden

maar ben benieuwd hoe het je bevalt

succes