Ja, nu ik toch even uit het verleden zit te schrijven (raar hoor, ik lees nu waar jullie drie weken geleden niet van konden slapen) vertel ik maar best even hoe het met Cesarke gaat. Ik hoorde immers van Esther vL dat ze al het ergste vreesde door mijn forumstilte. Eigenlijk ben ik zo stil omdat ik totaal geen tijd meer had om het forum te lezen, laat staan te schrijven.
Cesarke is goed thuisgekomen, moest op stal grrr maar de dierenartsen schetsten zulke griezelbeelden van openscheurende naden ed. dat ik het niet anders durfde doen. Overdag in de schuilstal van 4 op 6 meter met draadje voor, en 's nachts in ministalletje van 3 op 3 (eigenlijk mijn inderhaast leeggemaakte zadelkamer), zodat Huppel (het veulen van suiker
) droog op haar strobedje kon liggen. Cesar is vroeger lang stalpaard geweest als manegepaard, en hij vond het nog redelijk OK. Zelf had ik er meer moeite mee, en ik mestte ook twee keer per dag volledig uit.
Na twee weken ben ik dan een paddockje aan de schuilstal gaan maken, dan had hij wat meer uitloop en kon hij in de steentjes rollen, en vandaag... heb ik het gezin herenigd.
Medisch gezien gaat het heel goed: zijn darmen werken al vanaf dag twee postop perfect, en de zwelling op zijn buik is eindelijk aan het wegtrekken. Dat oedeem was zo erg dat hij vochtopstapelingetjes in de huid kreeg, eentje daarvan is als een zweer ook opengebarsten, daar heb ik nogal wat aan moeten verzorgen, tot erin gaan en uitspoelen met ontsmettingsmiddel toe. Ik moet hiervoor tot nu nog steeds antibiotica geven ook. Nu is dat gat bijna dicht, het is enkel nog een oppervlakkig wondje, zonder holte erachter. De naad zelf is altijd mooi geweest, en ik heb vorige week zelf de nietjes uitgehaald (brave Cesar! Goedzooo! Flinkste paard! Superman!)
En omdat het zo goed ging heb ik hem dus vandaag weer bij de meisjes gelaten! Huppel was echt blij haar grote vriend terug te hebben, maar Lolita (die haar reputatie van vieze merrie moet hoog houden) heeft hem een paar keer met haar tanden vooruit aangevallen, en is tot nu nog steeds iets minder tolerant tov. hem. Nu, na een uur stonden ze alweer met drie aan één ruif te eten hoor. Cesarke heeft eens goed gebokt en rondgerend, maar na al dat verzorgen ken ik zijn buik nu wel goed en was ik er gerust in dat die daar nu wel tegen zou kunnen.
Nu zit ik enkel nog in mijn maag met die kaalgeschoren buik, dat hij daarmee nu buiten nat en koud gaat neerliggen (er ligt een dik pak stro in de stal maar ik denk niet dat hij daar binnen gaat willen liggen). Het is nu voorlopig anders wel redelijk warm buiten, en Cesar is zoals gewoonlijk al weer pakken haar aan het ruiven dus hij lijkt geen kou te hebben. Ik bekijk het even.
Groetjes, en tot over een paar weken, hopelijk... want ik mis jullie wel een beetje
Nathalie
Warboel
