clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 29 januari 2008, 10:38:
> dan heeft hij per definitie een gave..
> In ieder geval zijn er nog een heleboel tandartsen (cq
> dierenartsen) die bij hoog en laag beweren dat het toch echt
> het beste is om een roes te geven, omdat het anders zielig is
> (vechten)
> Ik heb gezien hoe een dierenarts aan een tong stond te trekken,
> praam op de lip en de hele behandeling toch behoorlijk
> bloederig was... ff vijlen.
> Een andere jonge pony voor de eerste keer gevijld, ik was er
> niet bij geweest maar de volgende dag had de pony koliek...van
> de stress natuurlijk.
> Gebeurt nog vaak, hoor.
Je zou het een sociale gave kunnen noemen! Hij 'stelt zich netjes voor' aan het paard en neemt daarvoor de tijd. Die paar seconden extra maken een wereld van verschil. Ik sta daardoor ook anders naast mijn paard
Voordeel is ook dat hij na de eerste inspectie je laat voelen waar eventuele haken of andere ongerechtigheden zitten en na afloop weer. Zo weet je wat er daarbinnen is behandeld.
Wanneer het ene paard klaar is en het volgende aan de beurt is, blijft de eerste er gezellig bij staan. Zo traumatisch was het dus niet.
Warboel
